หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4267

“อักขระอาคมที่เขาใช้เมื่อครู่ดูคุ้นเคย ข้ารู้สึกเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน ทำไมเจ้าไม่ใช้เนตรส่องนภาดูล่ะ? เจ้าอาจหาทางทำลายอาคมได้ รูปปั้นนี้ประกอบด้วยอักขระอาคมหลายหมื่นตัว ถ้าทำลายอักขระซะ รูปปั้นก็จะไร้พลัง!” จ้าวมารสีชาดแนะ

“ใช่ ผมก็รู้สึกคุ้นเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมนึกไม่ออก” เฉินผิงตอบ จากนั้นก็ใช้เนตรส่องนภา

โลกตรงหน้าเขาเปลี่ยนเป็นสีเทาทันที

เมื่อเห็นเฉินผิงเป็นแบบนี้ มู่ชี่เฟิงก็ขมวดคิ้วอย่างเย็นชา “แกกำลังวิเคราะห์อักขระอาคมบนรูปปั้นและจะทำลายมันสินะ แกกำลังเสียเวลาเปล่า รูปปั้นนี้สร้างขึ้นจากอักขระอาคมหลายหมื่นตัว ต่อให้โชคดีพอที่จะทำลายได้สักตัวมันจะไปมีประโยชน์อะไร? และแกจะทำลายไม่ได้แม้แต่ตัวเดียว อักขระเหล่านี้สืบทอดมาจากผู้อาวุโสเจิ้นมัวโดยตรง”

ท่าทีของมู่ชี่เฟิงเย่อหยิ่ง แสดงให้เห็นว่าไม่กลัวเนตรของเฉินผิงและไม่ได้พยายามหยุดเขา

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเฉินผิงก็ปิดเนตรส่องนภาและสบถ “ให้ตายสิ ถึงว่ารู้สึกคุ้นๆ แต่ไม่มีทางที่อักขระเหล่านี้จะสืบทอดโดยตรงจากเจิ้นมัว มีบางอย่างหายไป อักขระเหล่านี้มีพลังไม่ถึงหนึ่งในสิบของพลังของเจิ้นมัวด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดว่ามันถูกส่งต่อกันมาไม่รู้กี่ชั่วอายุคน และพวกคุณก็ทำอย่างกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าที่สืบทอดโดยตรงจากเจิ้นมัว น่าขำ อักขระเจิ้นมัวของจริงมันต้องแบบนี้”

เมื่อเฉินผิงได้ยินว่าอักขระนี้มาจากเจิ้นมัว เขาก็อดหัวเราะไม่ได้

เฉินผิงเรียนอักขระศักดิ์สิทธิ์จากเหว่ยฉีและอักขระอาคมจากเจิ้นมัวตัวจริง

เขายังผสานวิชาของทั้งสองอีกด้วย รูปปั้นนี้เป็นแค่ของเลียนแบบราคาถูกที่ทำขึ้นโดยศิษย์ปลายแถวของเจิ้นมัว

ถ้าเฉินผิงรู้เร็วกว่านี้ว่ามันคืออักขระอาคมของเจิ้นมัว มู่ชี่เฟิงก็คงไม่ได้คุยโวนานขนาดนี้

“ไร้ยางอาย! กระจอกอย่างแกจะไปรู้จักอักขระของผู้อาวุโสเจิ้นมัวได้ยังไง ท่านเป็นถึงผู้อาวุโสจากอาณาจักรแดนสรวง ไม่มีทางที่แกซึ่งเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับหกจะเคยไปที่อาณาจักรนั้น!”

มู่ชี่เฟิงไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะใช้อักขระอาคมของเจิ้นมัวได้

สิ่งที่เขาไม่รู้คือเจิ้นมัวไม่ได้อยู่ที่อาณาจักรแดนสรวง แต่ถูกกักขังอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์มาโดยตลอด!

“จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม คุณจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง” เฉินผิงตอบอย่างใจเย็นพร้อมกับยิ้มน้อยๆ เขาใช้นิ้ววาดอักขระในอากาศ