หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4279

“จับกิเลนเพลิงตัวน้อยมาซะ มันเหมาะที่จะใช้เป็นพาหนะ เมื่อโตเต็มที่มันจะคุ้มครองเจ้าได้ และจะไม่มีใครในอาณาจักรนิรันดร์กล้าเผชิญหน้ากับมัน” จ้าวมารสีชาดแนะนำ

เฉินผิงรู้สึกสนใจและขยับเข้าไปใกล้สัตว์อสูรตัวนั้น แต่ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น กิเลนเพลิงก็อ้าปากและพ่นไฟใส่เขา เฉินผิงรีบหลบและประหลาดใจในนิสัยดุร้ายของมัน

“คงจับไม่ได้ง่ายๆ และต่อให้จับได้มันก็ยากที่จะฝึกให้เชื่อง” เฉินผิงพูดพร้อมคิดหนัก

“ไม่เป็นไร ข้าจะให้อสูรกลืนสวรรค์ของข้าจัดการมัน อสูรกลืนสวรรค์เป็นสัตว์อสูรหายาก มันจะทำให้กิเลนเพลิงตกใจกลัวจนยอมจำนน!” จ้าวมารสีชาดโอ้อวด

“จ้าวมาร จริงอยู่ที่อสูรกลืนสวรรค์ทรงพลัง แต่มันเอาแต่กินกับนอนเท่านั้น มันมักจะไม่มาตอนผมเรียก” เฉินผิงบ่นพึมพำ แม้จะทรงพลัง แต่อสูรกลืนสวรรค์ก็พึ่งพาไม่ค่อยได้

เฉินผิงพูดยังไม่ทันไร แหวนเก็บของก็สั่นไหว และอสูรกลืนสวรรค์ก็ตื่นขึ้นมา มันสัมผัสได้ถึงตัวตนของกิเลนเพลิง ทันทีที่กิเลนเพลิงเห็นอสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อย มันก็แน่นิ่งทันทีด้วยความกลัว

อสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยเดินเชิดคอไปหากิเลนเพลิง และสัตว์อสูรเพลิงก็ขดหางและไม่กล้าพ่นไฟอีก

อสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยวางอุ้งเท้าลงบนหัวกิเลนเพลิง ทำให้กิเลนเพลิงยอมจำนนโดยสมบูรณ์

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็เข้าไปใกล้และลูบหัวกิเลนเพลิงอย่างอ่อนโยน มันไม่มองเขาด้วยท่าทีคุกคามอีกต่อไป

“กิเลนเพลิงยอมเชื่องได้สักที” เฉินผิงกล่าวพร้อมประหลาดใจที่อสูรกลืนสวรรค์สามารถข่มกิเลนเพลิงได้อย่างง่ายดาย

“สัตว์พาหนะของเซียนอัคคีวิญญาณไม่ได้เก่งกาจอะไรเลย” จ้าวมารสีชาดเย้ยหยัน “มันทำได้แค่พ่นไฟขู่แถมยังอารมณ์ร้าย สุดท้ายถึงได้มาอยู่ที่นี่”

เฉินผิงไม่กล้าพูดอะไร ไม่ว่าเซียนอัคคีวิญญาณจะเก่งแค่ไหน ตอนนี้เฉินผิงก็ยังเทียบชั้นกับเขาไม่ได้อยู่ดี