หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4281

“แม่ทัพเฉียนทำได้ดีมาก กลับมาเมื่อไหร่เขาจะได้รับรางวัลตอบแทนอย่างงาม! ส่วนเรื่องสมาพันธ์ผนึกมาร ไม่ต้องไปสนใจพวกมัน ถ้าพวกมันกล้าทำร้ายคนของแคว้นเซียวก็จงอย่าได้ปราณี” เซียวหยวนชานกล่าวพร้อมพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เป็นที่ชัดเจนว่าแม่ทัพเฉียนลงมืออย่างรอบคอบ เขาคาดการณ์ว่าสมาพันธ์ผนึกมารอาจรุกรานนครจิ้งจอก

อย่างไรก็ตาม เซียวหยวนชานไม่กังวลกับความขัดแย้งที่ใกล้เข้ามา เขาตระหนักดีว่าการตัดสินใจปกป้องเฉินผิงจะต้องปะทะกับสมาพันธ์ผนึกมารอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่เขาไม่กลัว ในขณะที่สมาพันธ์แผ่ขยายอิทธิพลไปทั่วอาณาจักรนิรันดร์โดยมีกลุ่มอำนาจหนุนหลัง เซียวหยวนชานก็ใช่ว่าจะไม่มีพวก อำนาจของเขาเหนือแคว้นเซียวในอาณาจักรนิรันดร์แข็งแกร่งขึ้นได้ด้วยพันธมิตรที่ทรงพลัง

หากเกิดความขัดแย้งครั้งใหญ่กับสมาพันธ์ผนึกมาร พันธมิตรของทั้งสองฝ่ายจะต้องเข้ามาแทรกแซงอย่างแน่นอน

ในขณะนั้น สายฟ้าฟาดลงมาด้วยพลังรุนแรง บ้านที่เฉินผิงอาศัยอยู่พังทลายลงทันที แต่เฉินผิงยังคงนิ่งเฉย ไม่หวาดหวั่นกับพลังทำลาย เขาไม่แม้แต่จะสะดุ้งด้วยซ้ำ

ในขณะเดียวกัน ที่เหนือศีรษะของเขามีร่างเลือนรางเริ่มปรากฏ มันคืออีกร่างหนึ่งของเฉินผิง กายาธรรมะเจินหัวของเขาที่ค่อยๆ ปรากฎออกมาจากทะเลจิตสำนึก มันยืนรับอัสนีบาตที่ข้างกายเขา อัสนีบาตไม่ได้มีแต่พลังทำลายล้างอย่างเดียว แต่ยังเสริมพลังกายาธรรมะเจินหัวของเฉินผิงให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นด้วย เมื่อมันจับตัวจนแข็ง เฉินผิงก็จะมีร่างเงาอันแข็งแกร่งที่ช่วยให้พลังของเขายกระดับขึ้นไปอีก

ต่อให้กายหยาบของเขาถูกทำลาย เฉินผิงก็ไม่มีอะไรต้องกังวล เมื่อกายาธรรมะเจินหัวของเขาแข็งตัวเต็มที่มันก็จะกลายเป็นร่างเนื้อ เขาสามารถใช้มันเพื่อฟื้นคืนชีพได้ทุกเมื่อ ราวกับว่าเขามีชีวิตสำรอง

ครืน...

สายฟ้าฟาดลงมาอีกครั้ง ไม่ชัดเจนว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนหรือมันผ่าลงมากี่ครั้งแล้ว แต่มันทำอะไรเฉินผิงไม่ได้เลย ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนจบชีวิตลงเพราะอัสนีบาตอันบ้าคลั่ง เพราะการเผชิญอัสนีบาตนั้นอันตรายมาก โดยเฉพาะสำหรับคนที่ด้อยฝีมือ ยิ่งความสามารถของผู้บำเพ็ญเพียรสูงมากเท่าไหร่ อัสนีบาตก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น

แต่สำหรับเฉินผิง อัสนีบาตดูเหมือนจะแค่สัมผัสตัวเขาราวกับสายลมที่พัดเบาๆ ขณะที่เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น กายาธรรมะเจินหัวก็กลับเข้ามาหลอมรวมกับตัวเขา

“ค่อยยังชั่ว อัสนีบาตครั้งนี้เบากว่าครั้งที่แล้วมาก!” เฉินผิงกล่าว รู้สึกราวกับว่ารอบนี้ไม่รุนแรงเท่าครั้งก่อน

ช่วงนี้จงฉิงใช้เวลาอยู่กับเฉินผิงไม่น้อย และได้เห็นความสามารถของเขาด้วยตาตัวเอง คำพูดของเขาไม่ใช่แค่การยกยอแต่ยังมีเค้าความจริง

“ท่านราชา ผมบำเพ็ญเพียรมานานแค่ไหนแล้ว?” เฉินผิงถาม

ด้วยความที่ระหว่างบำเพ็ญเพียรเขาลืมเลือนเวลาไป ผู้บำเพ็ญเพียรบางคนถึงกับปลีกวิเวกอยู่หลายปีหรือหลายทศวรรษ

เฉินผิงกลัวว่าเขาจะหลงลืมเวลาในขณะบำเพ็ญเพียรและพลาดการประลองกับมู่ชิง หากเป็นเช่นนั้น มู่ชิงคงคิดว่าเฉินผิงขี้ขลาดและเข้ารุกรานตำหนักก่วงหาน

“เฉินผิง เจ้าบำเพ็ญเพียรมาห้าวันแล้ว” เซียวหยวนชานบอกเขา “ข้าไม่คิดว่าจะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ ระหว่างนั้น ส่วนเรื่องนครจิ้งจอก แม่ทัพเฉียนจัดการทุกอย่างให้แล้ว ตระกูลเฟิงถูกกำจัดราบคาบ ดังนั้นไม่มีอะไรต้องกังวล” เซียวหยวนชานคิดว่าเฉินผิงกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของนครจิ้งจอก