หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4282

“ขอบคุณท่านราชา หลายวันที่ผ่านมาอสูรวิญญาณของท่านอาการดีขึ้นบ้างไหม?” เฉินผิงถาม

“พวกมันสบายดี แต่ข้าอยากรู้ว่าเจ้าทำยังไงถึงรักษาพวกมันได้?” เซียวหยวนชานถามด้วยความอยากรู้

เจินหยวนเต้าและจงฉิงซึ่งอยากรู้เหมือนกันก็พูดเสริม “คุณคิดออกแล้วใช่ไหมว่าอะไรทำให้เกิดอาการป่วย มันคืออะไรกันแน่?”

เฉินผิงยิ้ม “จริงๆ แล้วอสูรวิญญาณไม่ได้ป่วยเลย แค่กลัวจนหมดเรี่ยวแรงเท่านั้น เป็นเหตุผลที่เราไม่สามารถตรวจพบอาการป่วย กุญแจสำคัญคือค้นหาสิ่งที่ทำให้พวกมันกลัว ผมเจอมันโดยบังเอิญ แสงจันทร์ในตอนกลางคืนทำให้เกิดภาพแปลกๆ บนพื้นของบ้านที่อสูรวิญญาณอาศัยอยู่ ซึ่งทำให้พวกมันกลัว ผมจัดการปัญหานี้ไปแล้ว ตอนนี้พวกมันต้องการพักผ่อน แล้วพวกมันก็จะกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง!”

เฉินผิงตัดสินใจไม่เปิดเผยว่าเขาเป็นเจ้าของกิเลนเพลิง เพราะถึงอย่างไรก็ควรจะเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวเองดีกว่า

ตามคำกล่าวที่ว่า ผู้บริสุทธิ์อาจถูกคาดโทษได้เพราะของมีค่า เฉินผิงไม่กล้าแม้แต่จะพูดถึงธนูศักดิ์สิทธิ์ของเขา หากเรื่องที่เขามีกิเลนเพลิงในครอบครองแพร่ออกไป อาจมีคนนับไม่ถ้วนที่จ้องจะเอาชีวิตเขา

หลังจากฟังคำอธิบายของเฉินผิง เซียวหยวนชานก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ อสูรวิญญาณได้รับการรักษาแล้ว และเรื่องนั้นสำคัญที่สุด

“เฉินผิง เจ้าช่วยชีวิตบุตรของข้าและยังรักษาอสูรวิญญาณให้อีก ข้าหวังว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่ต่อ ข้าจะได้ตอบแทนความเมตตาของเจ้าให้สมเกียรติ!” เซียวหยวนชานรบเร้าให้เฉินผิงอยู่ต่ออีกครั้ง

“ท่านราชา ผมซาบซึ้งในน้ำใจของท่าน แต่ผมมีเรื่องที่ไม่ได้สะสางอีกมากมาย น่าเสียดายที่ผมไม่สามารถอยู่ที่แคว้นเซียวต่อได้ ผมต้องไปแล้ว เราคงต้องแยกทางกันตรงนี้” เฉินผิงพูดพร้อมกับโค้งคำนับเซียวหยวนชานด้วยความเสียใจ

“ในเมื่อเจ้ายืนกรานอย่างนั้น ข้าก็จะไม่รั้งไว้” เซียวหยวนชานตอบด้วยความเข้าใจ “ข้าจัดเตรียมทรัพยากรจำนวนมากไว้ให้เจ้าแล้ว อวี่เหวินเฉียงจะเป็นคนพาเจ้ากลับไป” เซียวหยวนชานคาดไว้แล้วว่าเฉินผิงคงไม่อยู่ต่อ ดังนั้นเขาจึงเตรียมของขวัญอำลาไว้ล่วงหน้า

เฉินผิงไม่ได้ปฏิเสธ การบำเพ็ญเพียรของเขาต้องการทรัพยากรจำนวนมาก โดยเฉพาะทรัพยากรที่ต้องใช้กับกิเลนเพลิงและอสูรกลืนสวรรค์ ซึ่งจำเป็นกับพวกมันทั้งคู่