หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4286

“ขอบคุณมาก คุณเฉิน ขอบคุณ!” นายกองจางอุทานและรีบโค้งคำนับเฉินผิง

แม่ทัพเฉียนเองก็ปล่อยมือเช่นกัน เขาไม่ต้องการทำร้ายนายกองจาง นายกองจางเป็นลูกน้องที่ภักดีต่อเขามาหลายปี

“คุณเฉิน เรายึดเมืองคืนมาได้สำเร็จ และตระกูลเฟิงก็พ่ายแพ้แล้ว ไม่มีใครน่าสงสัยเลยในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ดังนั้นตอนนี้น่าจะปลอดภัย” แม่ทัพเฉียนกล่าว

“แม่ทัพเฉียน ขอขอบคุณในความช่วยเหลือของคุณ” เฉินผิงพูดอย่างใจเย็น

แม่ทัพเฉียนเช็ดเหงื่อเย็นๆ ออกจากหน้าผากแล้วตอบว่า “เป็นเกียรติที่ได้รับใช้คุณ”

“แล้วลูกน้องของข้าในนครจิ้งจอกล่ะ ทำไมถึงเห็นแต่ทหารของเจ้า?” ไป๋เฉียนถามด้วยความกังวล

“อ้อ ในช่วงที่เมืองถูกยึดครองมีคนเผ่าอสูรเหลืออยู่ในเมืองไม่มากนัก ส่วนใหญ่เป็นพวกตระกูลเฟิง และบ้างก็เป็นคนของสมาพันธ์ผนึกมาร เป็นไปได้ว่าตอนที่เมืองล่มสลาย หลายคนคงหนีไปหรือไม่ก็ถูกตระกูลเฟิงฆ่าตาย” แม่ทัพเฉียนอธิบาย

ไป๋เฉียนรู้สึกหดหู่ในทันใด ทั้งที่เป็นราชินีแต่เธอกลับหนีไป ทิ้งเมืองที่เต็มไปด้วยลูกน้องและคนของเธอไว้ข้างหลัง เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้พวกเขาจะเป็นยังไงบ้าง

หากพวกเขาหนีรอดก็แล้วไป แต่ถ้าพวกเขาถูกฆ่า ไป๋เฉียนคงไม่อาจอภัยให้ตัวเองได้

“อย่าเศร้าไปเลย ตอนนี้เราจะตั้งหลักกันใหม่” เฉินผิงพูดเบาๆ พร้อมโอบไหล่เธอ “ผมเชื่อว่านครจิ้งจอกจะกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง”

แม่ทัพเฉียนยืนอยู่ข้างๆ เห็นความสัมพันธ์ของเฉินผิงกับไป๋เฉียน และเข้าใจเรื่องระหว่างพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว เขาพูดแทรกขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น “ราชินีจิ้งจอก เดี๋ยวก็คงมีคนอพยพเข้าเมือง ฉันเชื่อว่ามีคนเผ่าอสูรอีกมากที่กำลังมองหาที่หลบภัย ในขณะที่เมืองกำลังฟื้นฟู ฉันจะให้คนของเราอยู่คุ้มกันต่อเพื่อให้แน่ใจว่าเมืองจะปลอดภัย”

แม่ทัพเฉียนตระหนักดีว่าการสร้างบุญคุณกับเฉินผิงนั้นจำเป็น แม้การสร้างความดีความชอบจะสำคัญกับเขา แต่การทำให้เฉินผิงพอใจนั้นสำคัญยิ่งกว่า คำพูดเพียงคำเดียวของเฉินผิงที่ไปถึงเซียวหยวนชานสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้