หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4285

“พวกเราไม่ใช่คนของสมาพันธ์ผนึกมาร! ข้าคือราชินีจิ้งจอก ข้าจะแก้แค้นให้ตระกูลเฟิงไปทำไม?” ไป๋เฉียนรีบชี้แจง

“ราชินีจิ้งจอกเหรอ?” แม่ทัพเฉียนเปลี่ยนท่าทีขณะที่เขาลุกขึ้นยืนและจ้องมองไป๋เฉียน “คุณอ้างว่าเป็นราชินีจิ้งจอก แต่คุณมีหลักฐานยืนยันไหมล่ะ?”

“มีสิ แต่ถ้าจะตรวจสอบหลักฐานของข้า เจ้าต้องพาคนของข้ามา พวกเขาต้องจำข้าได้แน่” ไป๋เฉียนยืนกราน เธอหวังว่าสมุนของเธอจะช่วยยืนยันให้

“แม่ทัพเฉียน อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระเลย พวกเขาเป็นคนของสมาพันธ์ผนึกมาร แค่รายงานเรื่องนี้แล้วส่งมาให้ฉันจัดการเอง” นายกองจางแทรกขึ้น

แม่ทัพเฉียนพยักหน้าเมื่อตัดสินใจได้ “ตกลง ฉันจะรายงานราชาเซียวหยวนชานทันทีว่าเราจับคนของสมาพันธ์ผนึกมารได้สี่คน”

ไป๋เฉียนเดือดดาลด้วยความโกรธและเกือบจะสบถออกมา

ทันใดนั้นเฉินผิงก็พูดแทรกขึ้นว่า “ผมมีตราประทับที่ใช้ยืนยันตัวตนของเราได้”

“ตราประทับอะไร?” แม่ทัพเฉียนถามขณะพิจารณาเฉินผิงอย่างละเอียด

เฉินผิงตั้งสมาธิเรียกตราประทับของเซียวหยวนชานออกมา และมันก็ออกมาจากแหวนเก็บของ

แม่ทัพเฉียนเอื้อมมือไปหยิบมัน แต่เมื่อเขาเห็นตราประทับ เขาก็ตัวสั่นจนแทบจะทรุดลงคุกเข่าด้วยความตกใจ เขาเดินเข้าไปใกล้ทั้งที่ยังสั่นเทาเพื่อแก้มัดเฉินผิงและพรรคพวก

“เดี๋ยวก่อน!” เฉินผิงตะโกนออกมา ทำให้แม่ทัพเฉียนหยุดชะงัก เขาหันไปมองนายกองจาง “คนผูกควรจะเป็นคนแก้ไม่ใช่หรือ!”

ทันใดนั้นแม่ทัพเฉียนก็เข้าใจเจตนาของเฉินผิง เขาหันไปหานายกองจางพร้อมพูดอย่างเร่งรีบ “รีบแก้มัดพวกนั้นเร็วเข้า!”

“คุณเฉิน ฉันผิดไปแล้ว หวังว่าคุณจะอภัยให้ความผิดพลาดของฉัน ฉันมองคุณผิดไปจริงๆ” นายกองจางอ้อนวอนพร้อมก้มหัว เขารู้ว่าแค่เฉินผิงพูดออกมาคำเดียว แม่ทัพเฉียนก็จะไม่ลังเลที่จะจบชีวิตของเขา

ตราประทับนี้แสดงถึงอำนาจของเซียวหยวนชาน และตอนนี้แม่ทัพเฉียนคงไม่กล้าขัดใจเฉินผิงแน่

“คุณเฉิน เจ้าคนไร้มารยาทนั่นบังอาจมัดคุณ ฉันจะฆ่ามันเดี๋ยวนี้!” แม่ทัพเฉียนประกาศพร้อมยกมือขึ้นจะฟาดใส่นายกองจาง แต่ก่อนที่เขาจะลงมือ เฉินผิงก็สกัดเขาอย่างรวดเร็วและจับข้อมือของแม่ทัพเฉียนไว้

“ช่างเถอะ ครั้งนี้ผมจะไว้ชีวิตเขา” เฉินผิงพูดอย่างเรียบเฉย น้ำเสียงของเขาแทบจะไม่เปลี่ยนแปลง

แม่ทัพเฉียนจ้องมองเฉินผิงด้วยความตกใจ ความเหลือเชื่อปรากฏชัดบนใบหน้าของเขา เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่งที่กำลังจะก้าวสู่ระดับสอง ผู้ทุกข์ยากไม่น่าจะหยุดเขาได้ แต่เฉินผิงกลับจับข้อมือของเขาไว้อย่างง่ายดาย ทำให้เขาขยับตัวไม่ได้เลย

ดวงตาของแม่ทัพเฉียนเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ ในตอนนั้นเองเขาจึงได้เข้าใจ เซียวหยวนชานมอบตราประทับให้เฉินผิงด้วยเหตุผลบางอย่าง เฉินผิงทรงพลังกว่าที่พวกเขาคิดในตอนแรกมาก หากเขาเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากทั่วไป คงไม่มีทางที่เซียวหยวนชานจะชายตามอง