หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 429

ชายหนุ่มคนนั้นลุกขึ้นยืนและยิ้มให้กับกู่หลิงเอ๋อร์ “ผมมามาหาคุณ หลิงเอ๋อร์ร์ ถึงแม้ว่าเราจะถอนหมั้นกันไปแล้ว เราสองคนก็ยังโสด เพราะฉะนั้นเราก็ยังไปมาหาสู่กันได้”

“ยอมแพ้เถอะนะฉินเฟิง ฉันยอมอยู่คนเดียวไปจนตายดีกว่าแต่งงานกับคนอย่างคุณ เมื่อก่อนคุณไม่เคยให้เกียรติฉันเลยไม่ใช่หรือไง ทำไมคุณไม่ไปหาคุณหนูไป๋ล่ะ หรือว่าเธอทิ้งคุณ” กู่หลิงเอ๋อร์มองฉินเฟิงด้วยความรังเกียจ

ฉินเฟิงส่งยิ้มออกมาแทนที่จะโกรธเขาตอบอย่างไม่ยี่หระว่า ” หลิงเอ๋อร์ร์ ความจริงแล้วผมยังชอบคุณอยู่ แล้วผมก็ทิ้งไป๋ม่านลี่ไปนานแล้ว ครั้งนี้ผมตั้งใจมาหาคุณจริงๆ”

ฉินเฟิงพยายามจะจับมือกู่หลิงเอ๋อร์แม้หญิงสาวพยายามจะหลบหลีกแต่เขาก็เคลื่อนไหวเร็วไปสำหรับเธอ

วินาทีที่มือของเขาสัมผัสเข้ากับมือของเธอ สีหน้าของกู่หลิงเอ๋อร์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหลุดออกจากพันธนาการของเขา “ฉินเฟิง ไอ้ลูกหมา ปล่อยฉันนะ”

ชายวัยกลางคนผู้นั้นจ้องเขม็งไปที่พ่อแม่ของกู่หลิงเอ๋อร์ตอนที่พวกเขากำลังจะเข้าไปห้าม พวกเขากลัวสายตานั้นจนถอยด้วยความหวาดหวั่น

ซูอวี่ฉีโพล่งขึ้น “คุณเป็นใครเนี่ย มาก่อเรื่องที่นี่ทำไม ปล่อยหลิงเอ๋อร์ร์นะ”

เมื่อซูอวี่ฉีกล่าวเช่นนั้น ชายวัยกลางคนปล่อยพลังจิตคุกคามใส่ซูอวี่ฉี

“อ๊ะ”

เธอส่งเสียงร้องเมื่อเฉินผิงดึงเธอมาอยู่ด้านหลังของเขา แล้วใช้พลังชีของเขาเข้าสกัดการโจมตัของชายวัยกลางคน

ชายวัยกลางคนถูกดันให้ถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนที่เขาจะกลับมาทรงตัวได้เมื่อคลื่นพลังของทั้งสองปะทะกัน

หลังจากนั้นเฉินผิงจึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อดึงมือฉินเฟิงออกจากกู่หลิงเอ๋อร์ “คุณควรจะให้เกียรติผู้หญิงมากกว่านี้นะ” เฉินผิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกพร้อมส่งสายตาเอาเรื่องให้ฉิงเฟิง

เมื่อเห็นดังนั้น ด้วยตาของชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย “ช่างน่าประหลาดใจเสียจริงที่เสิ่งเจิงยัง มีคนมีพรสวรรค์ขนาดนี้เหลืออยู่”

หลังจากที่พูดจบเขากำหมดแน่นเตรียมตัวที่จะจู่โจม