กู่หลิงเอ๋อร์เริ่มเล่าเรื่องของเธอหลังจากปาดน้ำตาที่อาบแก้ม
ตอนที่กู่เวิ่นเทียนยังตำรงตำแหน่งที่เสิ่งเฉิง เขามีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลฉินแห่งจิงตู ในตอนนั้นตระกูลฉินยังเป็นเพียงตระกูลธรรมดา แต่ตระกูลนี้ก็เริ่มมีอำนาจมากขึ้นด้วยการการใช้ประโยชน์จากเส้นสายของกู่เวิ่นเทียน
หลังจากที่กู่หลิงเอ๋อร์เรียนจบจากมหาวิทยาลัย เธอหมั้นกับฉินเฟิงตามความต้องการของกู่เวิ่นเทียน ตอนนั้นเธอชอบเขาจากหน้าตาอันหล่อเหลาและความสามารถ
ทว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมีก็มีอยู่ได้ไม่นาน หลังจากที่กู่เวิ่นเทียนเกษียณ ฉินเฟิงไม่ได้แค่ถอนหมั้น แถมเขายังไปขอ
ไป๋ม่านลี่ ไป๋ จากครอบครัวที่มีชื่อเสียงของจิงตูต่อหน้าสาธารณชนอีกด้วย เรื่องนี้ส่งผลกระทบรุนแรงต่อครอบครัวของเธอและตัวกู่หลิงเอ๋อร์เอง ตั้งแต่นั้นมาทั้งสองครอบครัวก็ขาดการติดต่อกัน
“ฉินเฟิงนี่เลวยิ่งกว่าหมาเสียอีก” ซูอวี่ฉีกล่าวรอดไรฟันออกมา
เฉินผิงถอนหายใจเบาๆจากที่นั่งคนขับ ความสัมพันธ์จะคงอยู่ตราบเท่าที่พวกเขาจะอยากให้มันคงอยู่ ตระกูลฉินปฏิบัติอย่างนี้มานานแล้ว แต่ช่างโชคร้ายที่ในยุคนี้คนอื่นๆก็ทำแบบนี้เช่นกัน
หลังจากทานอาหารค่ำง่ายๆข้างนอก เฉินผิงกลับบ้านขณะที่ซูอวี่ฉีนอนเป็นเพื่อนกู่หลิงเอ๋อร์ เมื่อเป็นเช่นนั้น เฉินผิงใช้เวลานี้ในการปรุงยาเพิ่มพลัง
อู่ซีเดินทางมาพบเขาในเช้าวันรุ่งขึ้น
“คุณเฉิน ถ้าคุณอยากจะไปงานชุมนุมวรยุทธเราต้องออกเดินทางกันวันนี้ หากเราไปสายเราจะไม่มีที่พักนะครับ” อู่ซีกล่าวด้วยความเคารพ
“ก็ได้ รอสักเดี๋ยวนะ ขอผมไปสั่งงานคนของผมก่อน”
หลังจากพยักหน้าเชิงว่ารับรู้แล้ว เฉินผิงสั่งให้หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งดูแลซูอวี่ฉี หลังจากนั้นเขาเดินทางไปที่ตำบลเทียนเฟิงกับอู่ซี
นานมาแล้วตำบลเทียนเฟิงเคยเป็นเพียงแค่เมืองจนๆ แต่หลังจากที่ตำหนักยาพัฒนาเมืองและจัดชุมนุมวรยุทธ ขึ้นมาทุกปีเมืองนี้ก็กลายเป็นเมืองที่รุ่งโรจน์ขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...