หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4315

เมื่อมาถึงสำนักวิญญาณปีศาจ เฉินผิงก็แนะนำเจ้าตำหนักให้เจ้าสำนักเจียงรู้จัก

หลังจากพักฟื้นฟูร่างกายเป็นเวลาหลายวัน เจ้าสำนักเจียงและศิษย์สำนักวิญญาณปีศาจก็หายจากอาการเจ็บหนัก ซึ่งต้องขอบคุณยาของเฉินผิง

แทนที่จะอยู่ที่สำนักวิญญาณปีศาจ เฉินผิงและสหายซึ่งนำโดยเจ้าสำนักเจียงออกเดินทางตามหาฐานทัพของสำนักเซวี่ยกู่

ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าสำนักเจียงและพวกเขามาจากสำนักเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นรัศมีหรือพฤติกรรมใดๆ เจ้าสำนักเจียงก็คุ้นเคยกับพวกเขาเป็นอย่างดี

ดังนั้นการค้นหาฐานทัพของสำนักเซวี่ยกู่จึงไม่ใช่เรื่องยาก อีกไม่นานน่าจะหาเจอ

ในขณะที่เฉินผิงกำลังพาทุกคนตามหาสำนักเซวี่ยกู่ ถันหรงคุนก็ได้รวบรวมศิษย์ทั้งหมดของเขาในสำนัก

ร่างกายของตี้ฉงจิงฟื้นตัวเต็มที่แล้ว พวกเขาทุกคนนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่

ครั้งนี้ถันหรงคุนไม่มีผู้บำเพ็ญเพียรติดตัวกลับมาด้วย ทำให้เกิดการขาดแคลนทรัพยากรอย่างหนักในสำนักเซวี่ยกู่

คนเหล่านี้ดำรงชีวิตด้วยการดื่มกินเลือดและใช้กระดูกมนุษย์บำเพ็ญเพียร

“ศิษย์พี่ ไม่ได้ผู้บำเพ็ญเพียรกลับมาบ้างเลยเหรอ? ทำไมถึงกลับมาคนเดียว?” ตี้ฉงจิงถาม

“ฮึ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย มู่ชิงพ่ายแพ้ในสนามประลองในดาบเดียว ฉันจะไปขอผู้บำเพ็ญเพียรจากตระกูลมู่ได้ยังไง? จากนี้ไปเรามีแต่ต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น แต่ถ้าต้าชีเซียงเพิ่มระดับ ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น” ถันหรงคุนกล่าว

“อะไรนะ? ถูกจัดการในกระบวนท่าเดียว? คนที่กล้าท้าทายมู่ชิงเก่งสักแค่ไหนกัน? ทำไมถึงเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่งได้เร็วขนาดนั้น?”

ความเหลือเชื่อปรากฏชัดบนใบหน้าของตี้ฉงจิง

“เขาคือเฉินผิง คนที่ถูกสมาพันธ์ผนึกมารตามล่า เขาไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดแล้ว แปลกมากที่เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด แต่พลังที่เขาปลดปล่อยออกมานั้นสูงผิดปกติ ไม่เพียงแต่ทรงพลัง แต่เขายังสามารถสร้างกายาธรรมมะได้อีกด้วย แปลกจริงๆ”

ตี้ฉงจิงขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

“บ้าจริง ไอ้เด็กเวรนั่นทำให้เรื่องยุ่งเหยิงไปหมด ถ้าฉันได้เจอเขาอีก ฉันจะไม่ปล่อยเอาไว้แน่ ตอนนี้ เราต้องบำเพ็ญเพียรให้เร็วที่สุดเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง และที่สำคัญที่สุด เราจะปล่อยให้ทรัพยากรบำเพ็ญเพียรของต้าชีเซียงหมดลงในเวลาแบบนี้ไม่ได้”

หลังจากที่ถันหรงคุนพูดจบ เขาก็หันไปมองศิษย์สำนักเซวี่ยกู่ที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วถามว่า “เรายังมีผู้บำเพ็ญเพียรอยู่ในคุกอีกกี่คน? เพียงพอสำหรับการบำเพ็ญเพียรของต้าชีเซียงหรือไม่?”

“เรามีผู้บำเพ็ญเพียรเหลืออยู่เพียงไม่กี่คน ส่วนใหญ่อยู่ในขั้นกึ่งเซียน มีเพียงไม่กี่คนที่ไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสองถึงสาม และพลังของพวกเขาต่ำจนน่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถันหรงคุนก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ไปกันเถอะ พาฉันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น...”

ถันหรงคุนและพรรคพวกเดินไปทางด้านหลังโถงหลักของสำนักเซวี่ยกู่อย่างรวดเร็ว