หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4316

ภายในวงแหวนอาคมประหลาดมีผู้บำเพ็ญเพียรมากกว่าสิบคนที่ถูกจองจำ ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้ ซึ่งมีทั้งชายและหญิงต่างก็มีสีหน้าหวาดกลัว

ตอนแรกมีผู้บำเพ็ญเพียรหลายร้อยคน แต่เมื่อเวลาผ่านไป จำนวนของพวกเขาก็ลดลงจนท้ายที่สุด เหลือเพียงราวสิบคนเท่านั้น

ระหว่างนี้พวกเขาได้ตระหนักถึงความจริงอันน่าสะพรึงกลัวเกี่ยวกับผู้ใช้วิชามารที่จับพวกเขามา คนพวกนี้ดื่มกินเลือดและใช้กระดูกมนุษย์บำเพ็ญเพียร ความโหดร้ายของพวกเขายากจะหาใครเทียบ

เมื่อพวกเขาเห็นถันหรงคุนมาพร้อมกับสมุน พวกเขาก็พากันตื่นตระหนก แต่ละคนคุกเข่าลงและอ้อนวอนขอความเมตตาอย่างสิ้นหวัง

บางคนพยายามหลบหนีแต่ก็ไร้ผล พวกเขาอ่อนแอเกินไป

ถันหรงคุนมองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่อยู่ตรงหน้าเขา สายตาไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ เขาไม่รู้สึกสงสารคนพวกนี้เลย

ในอาณาจักรนิรันดร์ พลังอำนาจคือที่สุด

ผู้อ่อนแอจะถูกลิขิตให้ตกเป็นเหยื่อเสมอ

“ผู้บำเพ็ญเพียรพวกนี้มีน้อยเกินไป และพลังของพวกเขาก็อ่อนแอ เราต้องจับพวกเขาให้ได้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นการเก็บตัวบำเพ็ญเพียรของต้าชีเซียงจะหยุดชะงัก เราจะปล่อยให้เกิดความผิดพลาดร้ายแรงแบบนั้นไม่ได้” ถันหรงคุนพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล

“ศิษย์พี่ ฉันจะไปจับตัวผู้บำเพ็ญเพียรมา ถ้ายังไม่พอ ฉันจะไปที่เชิงเขาและกวาดล้างสำนักเล็กๆ สักสองสามแห่ง แบบนั้นเราก็จะจับตัวผู้บำเพ็ญเพียรได้จำนวนมาก” ตี้ฉงจิงกล่าว

“ไม่ เราทำแบบนั้นไม่ได้ เว้นแต่จะจำเป็นจริงๆ เราต้องเลี่ยงการลงไปจับตัวคนที่เชิงเขา การทำเช่นนั้นจะทำให้เกิดความตื่นตระหนกและอาจทำให้หลายสำนักรวมตัวกันต่อต้านเรา เท่ากับว่าเราจะทำผิดพลาดซ้ำเหมือนในอดีต นายพาคนเข้าไปในส่วนลึกของเขาเทียนโหมวเพื่อจับตัวผู้บำเพ็ญเพียรดีกว่า มีการประลองในเมืองหนานจิง และผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อชมการต่อสู้และเดิมพัน ฉันว่าตอนนี้ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนคงเริ่มกลับมาแล้ว บางคนน่าจะกำลังเข้าไปในส่วนลึกของเขาเทียนโหมว นายต้องนำคนไปดักจับพวกเขาระหว่างทาง” ถันหรงคุนแนะนำตี้ฉงจิงอย่างจริงจัง

หากพวกเขาจับตัวคนสุ่มสี่สุ่มห้าย่อมก่อให้เกิดความตื่นตระหนกอย่างแน่นอน และอาจทำให้หลายๆ สำนักจับมือกันต่อต้าน

ถันหรงคุนไม่อยากให้เกิดสถานการณ์เช่นนั้น เป็นสาเหตุที่เขาไปหาตระกูลมู่และเสนอตัวช่วยเกลี้ยกล่อมผู้บำเพ็ญเพียรกลุ่มหนึ่งให้ขึ้นไปบนภูเขา

เมื่อไปถึงที่นั่น ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้ก็จะกลายเป็นลูกแกะที่พร้อมถูกเชือด

ยิ่งกว่านั้น รัศมีเหล่านี้ไม่ได้อ่อนแอ มีกระทั่งผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน

เฉินผิงรู้สึกงุนงง ทำไมถึงมีผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากอยู่ในส่วนลึกของเขาเทียนโหมว

ในขณะที่ปราณสัมผัสของเฉินผิงยังคงขยายตัวต่อเนื่อง เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าตี้ฉงจิงอยู่กับพวกนั้นด้วย

เพราะเคยพบกับตี้ฉงจิงมาก่อน เขาจึงจำรัศมีของอีกฝ่ายได้

“พวกสำนักเซวี่ยกู่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้” เฉินผิงกล่าว

“คุณเฉิน ตี้ฉงจิงใช่ไหม? เขาหนีออกมาได้ แต่แทนที่จะหลบซ่อนเขากลับวิ่งพล่านไปทั่วเขาเทียนโหมว”

เจ้าสำนักเจียงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ตี้ฉงจิงใจกล้าไม่เบา ทั้งที่เกือบตายแต่กลับไม่ยอมซ่อนตัวอยู่เฉยๆ