“อย่าปล่อยให้หนีไปได้ ฆ่ามัน...”
เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าสำนักเจียงก็ส่งเสียงตะโกนและนำเหล่าศิษย์สำนักวิญญาณปีศาจเข้าโจมตีสำนักเซวี่ยกู่
เจ้าตำหนักและธิดาเทพแห่งตำหนักก่วงหานเข้าร่วมไล่ล่า
เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่เขามองตี้ฉงจิงซึ่งพยายามหลบหนี ตี้ฉงจิงเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่งและเคยพ่ายแพ้เขามาก่อน ชัดเจนว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่แทนที่จะหลบหนี ตี้ฉงจิงกลับมุ่งหน้าไปยังโถงหลัก
แบบนั้นเท่ากับทำให้ตัวเองจนมุมไม่ใช่เหรอ? มีบางอย่างแปลกๆ อยู่ในโถงหลัก หรืออาจจะมีทางเดินลับหรืออาคมเคลื่อนย้ายอยู่ในนั้น?
ขณะที่เฉินผิงยังคงลังเล ตี้ฉงจิงก็พาคนของเขาเข้าไปในโถงหลักแล้ว พวกเจ้าสำนักเจียงก็ตามเข้าไปเช่นกัน
เมื่อเห็นอย่างนั้นเฉินผิงก็รีบเตือน “หยุดก่อน! อย่าเข้าไปในห้องโถงหลัก!”
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเตือนช้าเกินไป เจ้าสำนักเจียงพาศิษย์สำนักวิญญาณปีศาจเข้าไปในโถงหลักแล้ว
เมื่อตี้ฉงจิงเห็นเจ้าสำนักเจียงวิ่งเข้ามาพร้อมกับลูกน้องของเขา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นทันที และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแววแห่งชัยชนะ
“ศิษย์พี่ ช่างโง่เขลาจริงๆ ที่กล้าไล่ตามฉัน ในเมื่ออยากฆ่าฉันขนาดนั้น ฉันก็จะไม่ยั้งมือเช่นกัน”
ตี้ฉงจิงหยิบตราประทับออกมาจากเสื้อของเขาและทุบมัน
เมื่อตราประทับแตกสลาย รัศมีสีแดงเข้มก็แผ่ไปทั่วห้องโถงหลัก
“ตี้ฉงจิง อย่าลืมว่าเรามาจากสำนักเดียวกัน หมอกโลหิตไม่ได้ผลกับฉันหรอก!”
เจ้าสำนักเจียงไม่เกรงกลัว เพราะเขามีวิธีสลายหมอกโลหิต
“ฮ่าๆๆ ศิษย์พี่ ช่างไร้เดียงสาจริงๆ คิดเหรอว่าจะสลายหมอกโลหิตนี้ได้”
รัศมีสีเขียวเข้มปรากฏขึ้นภายในหมอกโลหิต ไม่นานมันก็เข้าปกคลุมเจ้าสำนักเจียงและลูกน้องของเขา
เมื่อเห็นเช่นนั้น เจ้าสำนักเจียงก็รีบหยิบตราประทับออกมาบดขยี้เช่นกัน ตราประทับเหล่านี้ล้วนตกทอดมาจากอาจารย์ของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เจ้าสำนักเจียงบดขยี้ตราประทับของเขาแล้ว หมอกโลหิตที่เจือด้วยรัศมีสีเขียวเข้มก็ยังไม่สลายไป
สีหน้าของเจ้าสำนักเจียงเปลี่ยนไปทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...