เมื่อได้เห็นภาพนั้น ตี้ฉงจิงก็ตกใจและพยายามรักษาระยะห่าง ในขณะเดียวกันเจ้าสำนักเจียงก็ขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจและเศร้าโศก
ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเคยเป็นศิษย์ร่วมสำนัก แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปมาก
“ตายซะ!”
หมอกสีดำพุ่งออกมาจากร่างของต้าชีเซียง
“อ๊าก!”
ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนที่สัมผัสม่านหมอกสีดำต่างส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด พวกเขาสัมผัสได้ว่าร่างกายของตัวเองแก่ชราลงอย่างรวดเร็ว ราวกับกำลังเสื่อมสลาย
“มันคือปราณมรณะ! ทุกคนรีบหนีเร็ว...” เฉินผิงร้องเตือนและบอกให้ทุกคนถอยหนี
ปราณมรณะนั้นทรงพลังอย่างมาก ทันทีที่สัมผัสมัน มันจะดูดพลังชีวิตออกจากร่างกายอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกเขาแก่ตัวลงในฉับพลัน และพลังชีวิตจะเหือดแห้งในทันใด
“หนีไม่รอดหรอก...”
ต้าชีเซียงไล่ตามพวกเฉินผิงอย่างรวดเร็ว
เขาเคลื่อนไหวอย่างฉับไวและพุ่งเข้าหาฝูงชนไม่หยุด เจ้าสำนักเจียงและคนอื่นๆ รู้สึกหวาดกลัวมากขณะหลบเลี่ยงปราณมรณะที่แพร่กระจายอย่างต่อเนื่อง
ตอนนี้ต้องมีใครสักคนใช้พลังชีวิตและพลังด้านบวกต่อต้านคลื่นปราณมรณะเพื่อช่วยชีวิตพวกเขา มิฉะนั้นคงยากที่จะจัดการกับรัศมีมรณะนี้ได้
“เจ้าสำนักเจียง พวกคุณถอยไป ผมจะจัดการกับเขาเอง...”
เฉินผิงรู้ดีว่าการวิ่งหนีต่อไปคงไม่ใช่ทางออก เขาต้องรวบรวมพลังต้านคลื่นปราณมรณะด้วยตัวเอง
“คุณเฉิน ระวังตัวด้วย” เจ้าสำนักเจียงกล่าว
เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกรไว้ในมือ เผชิญหน้ากับปราณมรณะโดยตรงและพุ่งเข้าหาต้าชีเซียง
ต้าชีเซียงตะลึงเมื่อเห็นเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดกล้าต้านปราณมรณะของเขา และถึงกับกล้าโจมตีเขาด้วย
“ต้าชีเซียง ชื่อของเขาคือเฉินผิง เขาคือคนที่ฆ่าถันหรงคุน อย่าหลงกลกับท่าทีไร้พิษสงของเขา เขาแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...