หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4347

“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง?”

เฉินผิงมองผู้หญิงคนนั้นอย่างอ้ำอึ้ง “นี่คุณอยากให้ผมอยู่ที่นี่ตลอดไปและกลายเป็นคนรักของคุณเหรอ?”

“เหอะ แล้วใครบอกให้คุณให้คำมั่นกับฉัน? ฉันแค่ขอให้คุณสาบานว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับตลอดไป ว่าแต่คุณชื่ออะไร มันคงไม่ยุติธรรมเลยถ้าคุณเห็นร่างเปลือยฉันแล้ว แต่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณชื่ออะไร” ผู้หญิงคนนั้นถามเฉินผิง

“ผมชื่อเฉินผิง ผมจะไม่พูดถึงเหตุการณ์วันนี้ คุณพอใจหรือยัง?” เฉินผิงตอบอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่ คุณทำดาบวิเศษของฉันพัง คุณต้องชดใช้ให้ฉัน” ผู้หญิงคนนั้นส่ายหัว

“ผมต้องชดใช้ให้คุณยังไง? อีกอย่างคุณนั่นแหละที่โจมตีก่อน เกือบจะฆ่าผมตาย ยังจะหวังให้ผมชดใช้ให้ดาบของคุณอีกเหรอ?”

เฉินผิงไม่รู้จะพูดยังไง ผู้หญิงคนนี้ไร้เหตุผลมาก

เธอเป็นคนเริ่มโจมตีก่อน ทำให้เขาต้องป้องกันตัวเอง แต่ตอนนี้กลับกล้าเรียกร้องให้เขาชดใช้ที่ทำดาบวิเศษของเธอหัก

“เอากระบี่ของคุณมาให้ฉัน น่าจะเป็นของดีใช่ไหม” หญิงสาวกล่าว

“ไม่ได้!” เฉินผิงสบถ “กระบี่เล่มนี้คือชีวิตของผม ผมจะยกให้คุณได้ยังไง หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว แค่ฟันครั้งเดียวผมก็ฆ่าคุณได้ เลิกเรื่องมากสักที...”

เฉินผิงโกรธมาก แต่ผู้หญิงคนนี้ดูไม่กลัว เธอจ้องเฉินผิงไม่วางตาและเอ่ยว่า “ดาบวิเศษของฉันถูกตีขึ้นโดยสำนักหลอมเซียน ดาบเล่มนี้อยู่ในอันดับที่ห้าสิบแปดในบรรดาดาบวิเศษของสำนักหมื่นดาบ ถ้าคุณไม่ชดใช้ให้ฉัน ฉันจะสู้กับคุณให้ตายไปข้าง!”

“ดาบของคุณถูกสร้างขึ้นโดยสำนักหลอมเซียนงั้นเหรอ?” เฉินผิงชะงัก

“ใช่ ดาบวิเศษส่วนใหญ่ของสำนักหมื่นดาบ สำนักหลอมเซียนเป็นคนตีและจัดหามาให้ ดาบเหล่านี้ไม่ใช่ดาบธรรมดา ดังนั้นคุณต้องชดใช้ให้ฉัน”