เมื่อรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นยังคงทำตัวไร้เหตุผล เฉินผิงจึงตัดสินใจว่าไม่มีประโยชน์ที่จะเสียเวลาพูดอะไรกับเธออีก เขากระโดดขึ้นและเตรียมไปจากเกาะเล็กๆ แห่งนี้
เขาไม่มีทางมอบกระบี่พิฆาตมังกรให้เธอ
“คุณไปไม่ได้” ผู้หญิงคนนั้นก็กระโดดขึ้นไปเช่นกัน ตั้งใจจะไล่ตามเฉินผิง
ทันทีที่เธอกระโดด สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังจากนั้นก็มองไปยังข้างหลังเธอ แววตาของเธอฉายความกังวล
หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ลงมาบนเกาะ เธอรีบหยิบยาออกมาและกลืนลงไป
เฉินผิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้? ทำไมเธอถึงหยุดไล่ตามเขา?
ในขณะที่เฉินผิงยังคงสับสนอยู่ ทันใดนั้นก็มีรัศมีเคลื่อนเข้ามาอย่างรวดเร็วจากระยะไกล
“จูชิงซิ่ว ฉันอยากรู้นักว่าคราวนี้แกจะยังหนีรอดไปอีกได้ไหม”
“นางตัวแสบ! ที่แท้แกก็ซ่อนตัวอยู่บนเกาะร้างแห่งนี้มาตลอด มิน่าเราถึงหาตัวไม่พบทั้งที่ผ่านไปนานขนาดนี้ ส่งคัมภีร์ลับของสำนักหมื่นดาบมา เราอาจจะไว้ชีวิตแกก็ได้...”
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ
จากระยะทางที่ไกลออกไป ร่างหลายร่างเคลื่อนเข้ามาอย่างรวดเร็ว
คนพวกนี้ฝีมือไม่ธรรมดา มีทั้งหมดห้าคน โดยหนึ่งในนั้นไปถึงขั้นมหายานระดับหนึ่งแล้ว ส่วนอีกสี่คนที่เหลือเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเก้า
คนทั้งห้ารีบวิ่งมาหาเธอพร้อมตะโกนเสียงดัง
ใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกขณะที่เธอจ้องเฉินผิงอย่างโกรธเคือง “ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของคุณ” เธอกล่าวโทษ “ถ้าไม่ใช่เพราะการต่อสู้ของเราที่ทำให้ฉันต้องเผยรัศมี พวกมันก็คงหาฉันไม่เจอ...”
หลังจากมองเฉินผิงด้วยความเคียดแค้น ผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นเตรียมที่จะหลบหนี
เฉินผิงพูดไม่ถูกเลย เธอเป็นฝ่ายลงมือก่อนแท้ๆ กลับกลายเป็นว่าคนผิดคือเขา
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
เธอช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
เมื่อทั้งห้าคนเห็นว่าหญิงสาวพยายามหลบหนี พวกเขาก็เร่งฝีเท้าเพื่อไล่ตาม ผ่านเฉินผิงไปอย่างโจ่งแจ้ง พวกเขาทำราวกับว่าเขาไม่มีตัวตนและไม่สนใจใยดี
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...