แม้กระนั้น เธอก็ยังคงเผาผลาญแก่นโลหิตของตัวเองต่อไปเพื่อรับมือเหล่าผู้ใช้วิชามาร
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ความตายก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว จูชิงซิ่วไม่สนชีวิตของตัวเองอีกต่อไป
หากเฉินผิงหนีไปได้ เธอหวังว่าเขาจะนำม้วนคัมภีร์ลับของสำนักหมื่นดาบติดตัวไปด้วย
ท้ายที่สุดแล้ว เธอคงต้องพบกับจุดจบในไม่ช้า
“ซิงยี่ จูชิงซิ่วเสียสติไปแล้วเหรอ อย่างกับเธอกำลังฆ่าตัวตาย!”
ผู้ใช้วิชามารคนหนึ่งซึ่งตกใจอย่างเห็นได้ชัดพูดขึ้นในขณะที่มองดูจูชิงซิ่ว
“เธอรู้ว่ายังไงก็ต้องตายอยู่ดี อย่างน้อยถ้าตายก็ไม่ต้องทนถูกพวกเราข่มเหง”
“จับตาดูคัมภีร์ลับที่เธอถืออยู่ไว้ให้ดี ใครก็ตามที่ชิงมาได้จะต้องมอบให้ฉัน!”
หลังจากที่ซิงยี่พูดจบ เขาก็สะบัดดาบยาวและพุ่งเข้าหาจูชิงซิ่ว
จูชิงซิ่วตาเบิกกว้างมองเขา แต่เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านอีกต่อไป เธอได้แต่รอในขณะที่ผู้ใช้วิชามารพุ่งเข้าหาเธอ
ในขณะนั้น เฉินผิงเพิ่งจะจารึกอักขระศักดิ์สิทธิ์ตัวสุดท้ายเสร็จ เมื่อเขาตวัดเป็นครั้งสุดท้าย วงแหวนอาคมขนาดใหญ่ก็ทำงานทันที
ชิ้ง!
แสงสีทองนับหมื่นดวงระเบิดออกมาด้วยเสียงก้องกังวาน พลังวิญญาณมหาศาลของอาคมปะทุอย่างไม่อาจควบคุม เสียงคำรามของมันสะท้อนไปทุกทิศทาง ผู้ใช้วิชามารที่พุ่งเข้าใส่ถูกผลักลงไปในทะเลมรณะด้วยพลังมหาศาล
ภายใต้แสงสีทองเจิดจ้า เสาที่อยู่รอบๆ ก็หายวับกลายเป็นหมอกสีดำ ชั่วขณะนั้นทะเลมรณะซัดสาดอย่างรุนแรง สายน้ำพุ่งสูงขึ้นไปถึงหลายหมื่นฟุต
ผู้ใช้วิชามารหลายคนถูกพลังของอาคมโจมตีและลอยละลิ่วขึ้นไปบนท้องฟ้าจนหายวับไป
“นี่มันวงแหวนอาคมแบบไหนกัน? ทำไมถึงมีพลังมหาศาลขนาดนี้?”
ในขณะเดียวกัน สีหน้าของหนิงจื้อก็เปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาเห็นภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าจากกลางอากาศ
เขาไม่นึกเลยว่าเฉินผิงสามารถสร้างวงแหวนอาคมที่ทรงพลังขนาดนี้ที่ก้นทะเลได้ในเวลาอันสั้น
“งั้นขอดูพลังของแกหน่อย!”
เฟี้ยว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...