เขาไม่สามารถเสี่ยงปล่อยให้เมืองจูเจียตกอยู่ในอันตรายเพื่อลูกสาวของเขาเอง
หลังจากได้ยินคำพูดของพ่อ จูชิงซิ่วก็กัดฟันและพูดว่า “ท่านพ่อ ลูกจะจัดการกับฉีเหิงเอง ตอนนี้ลูกกลับมาแล้ว ดังนั้นเราไม่จำเป็นต้องกลัวตระกูลฉีอีก”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิวป๋อก็พยายามห้ามจูชิงซิ่ว “คุณหนูจูชิงซิ่ว คุณไม่ควรทำอะไรเสี่ยงๆ ฉีเหิงเพิ่งจะขึ้นไปสู่ขั้นมหายาน แถมยังมีใครบางคนหนุนหลังเมืองฉีเจียอยู่ ความแข็งแกร่งของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก ส่วนคุณได้รับบาดเจ็บ คุณจะควรพักผ่อนให้เพียงพอดีกว่า”
“พี่ไม่ต้องกังวลกับเรื่องของฉันหรอก นี่เป็นชะตาของฉัน แต่ไม่ต้องห่วง หากตระกูลฉีทำเกินไปฉันก็จะไม่ยอมแน่ ที่จริงระหว่างที่ฉันหนีออกจากบ้าน ฉันได้พบกับองค์ชายจากแคว้นเซียว และเราตกหลุมรักกัน! ถ้าฉันตกอยู่ในอันตรายจริงๆ ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่อยู่เฉยๆ” จูชิงเยวี่ยตอบ
เธอกลัวว่าจูชิงซิ่วจะเป็นอะไรไปเพราะเธอ จึงได้รีบพูดขึ้น
“อะไรนะ เธอรู้จักองค์ชายแห่งแคว้นเซียว แถมยังตกหลุมรักกันด้วย?”
จูหยวนจื่อมองจูชิงเยวี่ยด้วยความเหลือเชื่อ
ระหว่างนั้น หลิวป๋อก็พูดแทรกขึ้นมา “นายท่านจู ถึงแม้ว่าคุณหนูจูชิงเยวี่ยจะตกหลุมรักองค์ชายเซียวแห่งแคว้นเซียว แต่ราชาเซียวหยวนซานกลับไม่ยอมรับเธอ ตอนที่ฉันพบคุณหนูจูชิงเยวี่ย เธอเกือบจะถูกขับไล่ออกจากแคว้นเซียว!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้ายินดีของจูหยวนจื่อก็เปลี่ยนไปทันที
“คุณลุงหลิว คุณเฉินไม่ได้บอกเหรอ? ราชาเซียวหยวนซานยอมรับฉันแล้ว และองค์ชายเซียวก็กำลังตามหาฉันอยู่” จูชิงเยวี่ยรีบพูด
“คุณหนูจูชิงเยวี่ย นั่นมันแค่คำพูดของคุณเฉินเท่านั้น จะรู้ได้ยังไงว่าเป็นความจริงหรือเปล่า เรามาหาทางทำให้ฉีเหิงออกไปกันก่อนดีกว่า ถ้าเขายืนกรานที่จะอยู่ในเมืองจูเจียของเราต่อคงแย่แน่ ใครจะรู้ว่าผู้หญิงทั้งที่อายุน้อยและแต่งงานแล้วในเมืองของเราจะต้องทนทุกข์อีกกี่คน!” หลิวป๋ออุทาน
“ถูกต้อง เราต้องหลอกให้ฉีเหิงออกไปก่อน...” จูหยวนจื่อพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...