เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 439

ที่ล้อบบี้ของโรงแรม อู่ซีมองไปรอบๆ ด้วยความกังวล ทันที่ทีเขามองเห็นเฉินผิง เขาก็รีบพุ่งเข้าไปหา “คุณเฉิน คุณเป็นยังไงบ้าง? คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ผมไม่เป็นไร มีอะไรหรือ?” แนผิงมองเขาด้วยสีหน้างุนงง

“เยี่ยมเลย!” อู่ซีพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “หัวหน้าตำหนักยาเป็นพวกชอบเอาใจแต่ใจตัวเอง ผมกลัวว่าพวกนั้นจะทำร้ายคุณน่ะสิ”

เฉินผิงยิ้มตอบที่เขาเป็นห่วง “ไม่มีใครทำร้ายผมได้หรอก ไปนอนเถอะ”

เฉินผิงหยิบยาต้าหวนตันในกระเป๋าเสื้อแล้วส่งให้อู่ซี “ถ้าคุณใช้ยานี่ งานชุมนุมเพื่อศิลปะการต่อสู้คุณจะต้องชนะแน่!”

อู่ซีเหลือบมองยาเม็ดนั้น เขาไม่ได้ใส่ใจทั้งยังถามออกไปด้วยความไม่เชื่อว่า “คุณไม่คิดจะเข้าร่วมด้วยหรือคุณเฉิน? ผมได้ยินมาว่ารางวัลสำหรับคนที่ได้แชมป์คือยาที่มีอายุถึงร้อยปีเชียวนะ”

เฉินผิงส่ายหัว “ไม่ครับ ครั้งนี้ผมจะไม่เข้าร่วมด้วย ผมอยากให้คุณมีความหวังสักหน่อย” ตอนแรกเฉินผิงตั้งใจที่จะเข้าร่วมด้วยแต่ตอนนี้เขาสนใจยาที่มีอยู่ทั้งหมดของตำหนักยา ยาอายุร้อยปีนั่นไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว

อู่ซีมีสีหน้าตื่นเต้น “ขอบคุณ คุณเฉิน!” อู่ซีคิดว่าที่เฉินผิงทำแบบนี้ก็เพื่อยอมแพ้และยกตำแหน่งแชมป์ให้กับเขา

ตอนที่เฉินผิงคิดจะกลับไปที่ห้อง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อ “เฉินผิง!” เฉินผิงหันไปมองแล้วก็ต้องย่นคิ้ว “พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่? ผมบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ต้องมา?”

ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์โบกมือให้เขาในขณะที่หลินเทียนหู่ทำตัวเป็นเด็กเปิดประตูเดินตามหลังพวกเธอมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร