หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4392

เมื่อเห็นสหายถูกฉีหยวนคุนถีบกระเด็น ผู้บำเพ็ญเพียรอีกคนก็ตัวสั่นด้วยความกลัว

ถึงกระนั้น เขาก็ได้แต่กัดฟันและยืนยันว่า “เฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดเท่านั้น นายท่านฉี ซึ่งคงเป็นระดับบำเพ็ญเพียรเท่าที่เขาเปิดเผย เป็นไปได้ว่าเขาปกปิดระดับพลังที่แท้จริงของเขาไว้ ไม่อย่างนั้นสมาพันธ์ผนึกมารคงไม่ยอมแลกบรรณาการร้อยปีกับตัวเขา เขาน่าจะมีอะไรบางอย่างที่ไม่ธรรมดา!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ฉีหยวนคุนก็สงบลง เมื่อคิดได้ว่าเฉินผิงคงปกปิดความสามารถที่แท้จริงของตัวเองไว้

ท้ายที่สุดแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดจะสังหารคนที่ไปถึงขั้นมหายานด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

“หัวหน้าพ่อบ้าน!” ฉีหยวนคุนตะโกน

เขารู้ว่าต่อให้พาคนไปแก้แค้นให้ลูกชายของเขา ทุกคงก็คงตายเปล่าถ้าเผชิญหน้ากับเฉินผิงที่สังหารฉีเหิงในกระบวนท่าเดียว

แม้ว่าความโกรธแค้นที่เฉินผิงฆ่าลูกชายของเขาจะมากเพียงใด แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่

ไม่ช้าหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลฉีก็เข้ามา เขาถามเสียงต่ำว่า “มีอะไรหรือ? นายท่านฉี”

“คุณหนิงจื้ออยู่ไหม?” ฉีหยวนคุนถาม

เรื่องนี้คงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหนิงจื้อได้ ในเมื่อชายคนนั้นชักใยเมืองฉีเจียอย่างลับๆ

“คุณหนิงจื้อออกไปกับพวกผู้ใช้วิชามารจากสมาพันธ์ผนึกมารหลายวันแล้ว และยังไม่กลับมาเลย นายท่านฉี ผมพยายามติดต่อเขา แต่ก็ติดต่อไม่ได้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” หัวหน้าพ่อบ้านตอบเสียงเบา

“เป็นไปไม่ได้ ในแดนตะวันออกน่าจะมีแค่ไม่กี่คนที่ต่อกรกับคุณหนิงจื้อได้” ฉีหยวนคุนเอ่ยพร้อมโบกมือ

ระดับความแข็งแกร่งโดยรวมของคนในแดนตะวันออกไม่สูงนัก และแทบไม่มีผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน จึงมีเพียงไม่กี่คนที่เป็นอันตรายต่อหนิงจื้อ

จากนั้นหัวหน้าพ่อบ้านจึงเอนตัวเข้าไปใกล้ฉีหยวนคุนและกระซิบที่หูเขาว่า “นายท่านฉี ถ้าเราพาคนของสมาพันธ์ผนึกมารมาที่นี่ ฉันกลัวว่าเราจะไม่สามารถเก็บความลับเรื่องซากปรักหักพังโบราณบนเขาเจ้อลู่ได้อีก เป็นเวลานับศตวรรษแล้วที่เมืองฉีเจียค้นหาทางเข้าซากปรักหักพัง และในที่สุดก็เริ่มเจอวี่แววบ้างแล้ว หากคนอื่นพบก่อนเราก็คงคว้าน้ำเหลว ผมคิดว่าปรากฏการณ์ประหลาดเมื่อไม่นานมานี้เกี่ยวข้องกับการค้นหาทางเข้าซากปรักหักพังโบราณ หวังว่าคุณจะพิจารณาให้รอบคอบอีกครั้ง นายท่านฉี!”

ฉีหยวนคุนเงียบไป

เมืองฉีเจียมีแผนที่ขุมทรัพย์ที่ตกทอดกันมาหลายชั่วอายุคนและไม่เคยแพร่งพรายให้คนนอกรู้ แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าแผนที่นี้เอาไว้ทำอะไรกันแน่

ไม่มีใครรู้จนกระทั่งเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน มีคนพบว่าแผนที่ขุมทรัพย์น่าจะเป็นทางเข้าไปยังซากปรักหักพังโบราณที่ตั้งอยู่บนเขาเจ้อลู่ อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งที่แน่นอนยังไม่มีใครรู้

นับจากนั้นเป็นต้นมา เมืองฉีเจียก็เริ่มค้นหาทางเข้า โดยใช้เวลาร่วมศตวรรษ

จนตอนนี้ในที่สุดก็มีความคืบหน้าในการค้นหาทางเข้าซากปรักหักพังโบราณ หากพวกเขาให้คนของสมาพันธ์ผนึกมารมาที่นี่ และสมาพันธ์รู้เรื่องซากปรักหักพังโบราณ ความพยายามทั้งหมดตลอดศตวรรษที่ผ่านมาก็คงจะสูญเปล่า