หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4394

“มีตำนานแบบนั้นจริงเหรอ? ท่านพ่อ ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?” จูชิงเยวี่ยถามด้วยความงุนงง

“ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตำนานนี้ค่อยๆ หายเงียบไป จึงไม่แปลกที่ลูกไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ ในอดีตมียอดฝีมือหลายคนในแดนตะวันออก และยังมีผู้ใช้วิชามารจำนวนมาก แต่เมื่อสมาพันธ์ผนึกมารถูกก่อตั้งขึ้น ชีวิตของพวกเขาจึงตกอยู่ในอันตราย พวกเขาค่อยๆ หายไป ตำนานเล่าว่าพวกเขาหนีไปที่อาณาจักรอื่น บางคนถึงกับอ้างว่ามีการสร้างอาณาจักรลับขึ้นมาเพื่อให้ผู้ใช้วิชามารใช้หลบซ่อนตัว อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครบอกได้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ถึงยังไงเขาเจ้อลู่ก็ไม่ปลอดภัย ทั้งสองคนอยู่ห่างๆ ไว้จะดีกว่า” จูหยวนจื่อยืนกรานและพยายามเกลี้ยกล่อมลูกสาวและเฉินผิง

“ถ้าเราไม่ไปที่เขาเจ้อลู่และเก็บหญ้าเส้นใยเซียนมา ลูกคงต้องถูกสาปให้ใช้ชีวิตอยู่หลังหน้ากากตลอดไป” จูชิงซิ่วตอบด้วยท่าทีวิตกกังวล

หากฉันไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ฉันคงไม่มีวันได้ถอดหน้ากากออกจากใบหน้า! แม้ว่าจากนี้ฉันอาจจะหาหญ้าเส้นใยเซียนได้มันก็คงไร้ประโยชน์หากไม่มีนักกลั่นยาอย่างเฉินผิง!

จูหยวนจื่อเงียบไปเพราะไม่รู้จะโต้แย้งอย่างไร

“ไม่ต้องกังวล ผู้อาวุโสจู ผมจะดูแลคุณจูชิงซิ่วเป็นอย่างดี เมื่อได้หญ้าเส้นใยเซียนมาแล้ว เราจะกลับมาทันที เราจะไม่ตกอยู่ในอันตราย” เฉินผิงรับปาก

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จูหยวนจื่อก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย เพราะเขาเห็นความสามารถของชายคนนี้ด้วยตาตัวเอง เขาสังหารฉีเหิงซึ่งไปถึงขั้นมหายานได้ในกระบวนท่าเดียว ดังนั้นต่อให้เผชิญกับอันตราย เฉินผิงก็น่าจะจัดการได้

จากนั้น เฉินผิงก็นั่งเรือเหาะออกจากเมืองจูเจียพร้อมจูชิงซิ่วและจี้อวิ๋น

เขาเจ้อลู่อยู่ห่างจากเมืองจูเจียพอสมควร ไกลเกินกว่าหมื่นกิโลเมตร นอกจากนี้ยังตั้งอยู่ใกล้กับแดนเหนือ โดยเทือกเขาบางส่วนทอดยาวไปจนถึงแดนใต้

ขณะที่เฉินผิงและคนอื่นๆ กำลังเดินทางไปยังเขาเจ้อลู่ด้วยเรือเหาะ ทันใดนั้นก็เกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้นบนท้องฟ้าเหนือจุดหมายของพวกเขา

แสงสีขาวพุ่งออกมาจากภายในภูเขา ทำให้ทั่วท้องฟ้าในแดนตะวันออกดูราวกับสรวงสวรรค์

ในแสงนั้น ดูเหมือนจะมีเสียงของกองทัพและเสียงสงครามครั้งใหญ่

ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนในแดนตะวันออกไม่อาจละสายตาจากปรากฎการณ์นั้นได้

เฉินผิงรู้ว่าจะต้องมีโชคลาภและของวิเศษมากมายในสมรภูมิแห่งทวยเทพแน่นอน

คนอื่นๆ ก็คงรู้เรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นเมื่อรัศมีของสมรภูมิแห่งทวยเทพรั่วไหลออกมา ก็ต้องมีคนแห่ไปที่นั่นแน่

จี้อวิ๋นพยักหน้า เขาเร่งความเร็วเรือเหาะมุ่งหน้าสู่เขาเจ้อลู่

ในขณะเดียวกัน ชายชราหลังค่อมคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นที่แดนตะวันออกท่ามกลางแสงสีขาวสาดส่อง โดยมีผู้ใช้วิชามารสองคนถือดาบอยู่ข้างหลังเขา

ทั้งสามเป็นคนของสมาพันธ์ผนึกมาร หลังจากเมืองฉีเจียขอความช่วยเหลือ พวกเขาก็ใช้อาคมเคลื่อนย้ายมุ่งหน้ามาที่แดนตะวันออก

มีเพียงองค์กรทรงอำนาจอย่างสมาพันธ์ผนึกมารเท่านั้นที่มีอาคมเคลื่อนย้ายให้ใช้