เนื่องจากชายชราตาบอดทั้งสองปิดบังระดับพลังของพวกเขาไว้ เฉินผิงจึงยังไม่รู้ตัวตนของพวกเขา
แต่เท่าที่เห็นในตอนนี้ พวกเขาคือผู้ใช้วิชามาร
อย่างไรก็ตาม ไม่มีร่องรอยของรัศมีมารบนตัวชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขา แม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากที่ตามมาข้างหลังยังแผ่รัศมีของฝ่ายธรรมะ ซึ่งบ่งบอกว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร
ซึ่งทำให้เฉินผิงสับสนไปหมด
พวกนี้เป็นใครกันถึงได้อยู่ร่วมกับผู้ใช้วิชามารได้และทำให้พวกเขาเต็มใจอยู่ใต้บัญชาสมาพันธ์ผนึกมารหรือเปล่า?
ความเป็นไปได้นั้นผุดขึ้นในหัวของเขา
ตอนนี้มีแต่สมาพันธ์ผนึกมารที่กำลังรวบรวมผู้ใช้วิชามารจำนวนมากหรือพวกเขาจะมาจากสมาพันธ์ผนึกมาร? ผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นองค์ชายไม่ก็องค์หญิงของสมาพันธ์ผนึกมารก็ได้
จากนั้นเขาก็นึกถึงผู้ใช้วิชามารจากสมาพันธ์ผนึกมารที่ขวางทางเรือเหาะก่อนหน้านี้ เธอก็ใช้ดาบยาวเหมือนกัน ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะมาด้วยกันก็ได้!
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เฉินผิงก็เริ่มเสียความเยือกเย็น
หากพวกเขาเป็นคนของสมาพันธ์ผนึกมารจริงๆฉันก็ต้องหาทางหลบหนีคงไม่ได้เข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว!
ในขณะที่ชายชราที่ตาบอดข้างซ้ายกำลังจะเคลื่อนไหวอีกครั้งและเฉินผิงกำลังหาทางหลบหนี ผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นผู้ชายก็พูดขึ้น
“บอดซ้าย อยากให้ตาอีกข้างของแกบอดหรือไงถึงได้โจมตีคนอื่นโดยไม่มีเหตุผลและสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็น?”
เสียงของผู้หญิงคนนั้นเย็นชา สายตาของเธอไร้ซึ่งอารมณ์
“ฉันไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น!” บอดซ้าย ชายชราคนนั้นถอยหลังไปหลายก้าว จากนั้นเขาก็โค้งคำนับแล้วพูดต่อ “ผู้ชายคนนั้นแอบมองและจ้องเรือนร่างของคุณ คุณหนู ฉันเพียงอยากทำให้เขาตาบอดเพื่อปกป้องคุณ”
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นหาได้ซึ้งใจ “ตอนนี้ฉันปลอมตัวเป็นผู้ชายและแสดงตัวเป็นชาย ดังนั้นการที่เขาจ้องมองฉันจึงไม่ใช่เรื่องผิด เมื่อก่อนตอนที่พวกแกแอบมองฉัน ตอนนั้นฉันแต่งตัวเป็นผู้หญิง ตอนนี้แกสองคนยังแค้นที่พ่อของฉันทำให้ตาบอดอยู่หรือเปล่า?”
“เราไม่บังอาจ!”
ที่แท้ทั้งสองสูญเสียดวงตาเพราะพวกเขาแอบถ้ำมองผู้หญิงคนนี้! แต่การที่พ่อของเธอทำให้พวกเขาตาบอดเพียงเพราะแอบดูเธอก็พิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นคนป่าเถื่อนไม่น้อย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...