หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4401

“เราจะทำยังไงดี? คุณเฉิน” จูชิงซิ่วถามพร้อมหันไปหาเฉินผิง

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่ได้มีศิลาวิญญาณมากขนาดนั้น

ต่อให้คนทั้งเมืองจูเจียมอบศิลาให้ แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะรวบรวมศิลาได้มากขนาดนั้นหรือไม่ เนื่องจากทรัพยากรเกือบทั้งหมดถูกใช้ไปเพื่อรักษาจูหยวนจื่อแล้ว

“ผมจะลองไปถามดู” จากนั้นเฉินผิงก็เดินไปหาผู้หญิงคนนั้น

แม้ว่าเขาจะไม่มีศิลาวิญญาณติดตัวอยู่เลย แต่เขาก็มีเหรียญวิญญาณม่วงซึ่งสามารถใช้แทนเงินได้ และใช้เป็นทรัพยากรบำเพ็ญเพียรได้เช่นกัน

“ขอโทษนะ คุณหนู ผมไม่มีศิลาวิญญาณมากขนาดนั้น ใช้เหรียญวิญญาณม่วงแทนได้ไหม?” เฉินผิงถาม

“ได้สิ” ว่าแล้วหญิงสาวก็ยื่นมือมาหาเขา

เฉินผิงคืนเหรียญวิญญาณม่วงที่เธอยกให้เขา

หญิงสาวถือเหรียญวิญญาณม่วงไว้ในมือแล้วอมยิ้ม “ตอนนี้คุณเข้าไปได้แล้ว ที่ฉันให้เหรียญวิญญาณม่วงกับคุณก็เพื่อให้คุณได้เข้าไป ชดเชยที่ลูกน้องของฉันหยาบคายกับคุณเมื่อครู่”

เฉินผิงชะงัก จากนั้นเขาก็หัวเราะแห้งๆ และถามว่า “แล้วทำไมคุณถึงต้องลำบากให้เหรียญวิญญาณม่วงกับผมด้วยล่ะ? คุณปล่อยให้ผมเข้าไปเลยก็ได้นี่”

“ไม่ได้หรอก นี่คือกฎ และกฎไม่อาจฝ่าฝืน”

หญิงสาวส่ายหัว

เฉินผิงอดหัวเราะไม่ได้ เขารู้สึกว่าเธอน่ารักน่าชัง เธอมีเสน่ห์ปนความดื้อรั้น

“แล้วเพื่อนผมสองคนนี้ล่ะ?”

เขาชี้ไปที่จี้อวิ๋นและจูชิงซิ่ว

“ค่าเข้าเท่ากัน ศิลาวิญญาณแสนก้อนหรือเหรียญวิญญาณม่วงในจำนวนเท่ากัน” หญิงสาวตอบ

“ตกลง หวังว่าการเดินทางเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพครั้งนี้จะคุ้มกับค่าเข้า”

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ และหยิบถุงใส่เหรียญวิญญาณม่วงสองถุงออกมาจากแหวนเก็บของ

เมื่อเห็นเขาหยิบถุงใส่เหรียญวิญญาณม่วงสองถุงออกมา สีหน้าของหญิงสาวก็ชะงักไปชั่วขณะ

หลังจากนั้น ความโล่งใจก็แผ่ซ่านไปทั่วตัวเฉินผิง เธอไม่ใช่คนของสมาพันธ์ผนึกมารและไม่รู้จักฉัน แบบนี้ก็เข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพได้อย่างปลอดภัยหายห่วง!

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็พาจี้อวิ๋นและจูชิงซิ่วไปที่ปากถ้ำ

แต่หันหน้าไปได้ไม่ทันไร หลินเข่อติ้งก็ตะโกนเรียกเขาทันที “เดี๋ยวก่อน!”

“มีอะไรอีกเหรอ? คุณหนูหลิน” เฉินผิงถามพร้อมมองเธอด้วยความประหลาดใจ

“คุณเพิ่งจะพูดถึงสมรภูมิแห่งทวยเทพเหรอ? คุณรู้ได้ยังไงว่าที่นี่ไม่ใช่ซากปรักหักพังโบราณ แต่เป็นสมรภูมิแห่งทวยเทพ?”

หลินเข่อติ้งตระหนักขึ้นได้เมื่อเขาพูด

ทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าที่แห่งนี้คือซากปรักหักพังโบราณ มีเพียงเฉินผิงที่เรียกที่นี่ว่าสมรภูมิแห่งทวยเทพ

“ง่ายมาก รัศมีของสมรภูมิแห่งทวยเทพเริ่มรั่วไหลออกมาแล้ว ผมถึงได้รู้ อีกอย่างนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเข้าไป ดังนั้นผมจึงสัมผัสได้”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในปากถ้ำพร้อมกับจี้อวิ๋นและจูชิงซิ่ว ไม่สนใจเธออีก

หลินเข่อติ้งจ้องมองร่างของเฉินผิงที่ห่างออกไป สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม