“เราจะทำยังไงดี? คุณเฉิน” จูชิงซิ่วถามพร้อมหันไปหาเฉินผิง
ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่ได้มีศิลาวิญญาณมากขนาดนั้น
ต่อให้คนทั้งเมืองจูเจียมอบศิลาให้ แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะรวบรวมศิลาได้มากขนาดนั้นหรือไม่ เนื่องจากทรัพยากรเกือบทั้งหมดถูกใช้ไปเพื่อรักษาจูหยวนจื่อแล้ว
“ผมจะลองไปถามดู” จากนั้นเฉินผิงก็เดินไปหาผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่มีศิลาวิญญาณติดตัวอยู่เลย แต่เขาก็มีเหรียญวิญญาณม่วงซึ่งสามารถใช้แทนเงินได้ และใช้เป็นทรัพยากรบำเพ็ญเพียรได้เช่นกัน
“ขอโทษนะ คุณหนู ผมไม่มีศิลาวิญญาณมากขนาดนั้น ใช้เหรียญวิญญาณม่วงแทนได้ไหม?” เฉินผิงถาม
“ได้สิ” ว่าแล้วหญิงสาวก็ยื่นมือมาหาเขา
เฉินผิงคืนเหรียญวิญญาณม่วงที่เธอยกให้เขา
หญิงสาวถือเหรียญวิญญาณม่วงไว้ในมือแล้วอมยิ้ม “ตอนนี้คุณเข้าไปได้แล้ว ที่ฉันให้เหรียญวิญญาณม่วงกับคุณก็เพื่อให้คุณได้เข้าไป ชดเชยที่ลูกน้องของฉันหยาบคายกับคุณเมื่อครู่”
เฉินผิงชะงัก จากนั้นเขาก็หัวเราะแห้งๆ และถามว่า “แล้วทำไมคุณถึงต้องลำบากให้เหรียญวิญญาณม่วงกับผมด้วยล่ะ? คุณปล่อยให้ผมเข้าไปเลยก็ได้นี่”
“ไม่ได้หรอก นี่คือกฎ และกฎไม่อาจฝ่าฝืน”
หญิงสาวส่ายหัว
เฉินผิงอดหัวเราะไม่ได้ เขารู้สึกว่าเธอน่ารักน่าชัง เธอมีเสน่ห์ปนความดื้อรั้น
“แล้วเพื่อนผมสองคนนี้ล่ะ?”
เขาชี้ไปที่จี้อวิ๋นและจูชิงซิ่ว
“ค่าเข้าเท่ากัน ศิลาวิญญาณแสนก้อนหรือเหรียญวิญญาณม่วงในจำนวนเท่ากัน” หญิงสาวตอบ
“ตกลง หวังว่าการเดินทางเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพครั้งนี้จะคุ้มกับค่าเข้า”
เฉินผิงหัวเราะเบาๆ และหยิบถุงใส่เหรียญวิญญาณม่วงสองถุงออกมาจากแหวนเก็บของ
เมื่อเห็นเขาหยิบถุงใส่เหรียญวิญญาณม่วงสองถุงออกมา สีหน้าของหญิงสาวก็ชะงักไปชั่วขณะ
หลังจากนั้น ความโล่งใจก็แผ่ซ่านไปทั่วตัวเฉินผิง เธอไม่ใช่คนของสมาพันธ์ผนึกมารและไม่รู้จักฉัน แบบนี้ก็เข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพได้อย่างปลอดภัยหายห่วง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...