หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4405

บอดซ้ายขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็โบกมือทำลายคลื่นกระแทกที่พุ่งเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

ร่างทั้งสองที่แวบไปมาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเทียนชาและเทียนหลัว ซึ่งกำลังเข้ามาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่มาถึงปากถ้ำ พวกเขาก็ลอยลงมาจากกลางอากาศ

บอดซ้ายลุกขึ้นยืนขณะถือดาบในมือ สายตาของเขาจ้องศัตรูไม่วางตา

ในขณะนั้นท่าทีใจเย็นของบอดซ้ายหายไป ท้ายที่สุดแล้วเทียนชาและเทียนหลัวไม่ใช่คนที่เขาจะประมาทได้

ทั้งคู่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสอง

พลังระดับนั้นพบเห็นได้ยากในแดนตะวันออก ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองยังเป็นผู้ใช้วิชามารเช่นเดียวกับ บอดซ้ายอีกด้วย

การที่ผู้ใช้วิชามารจะบรรลุถึงขั้นนั้นได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ด้วยความที่พื้นที่ปลอดภัยสำหรับผู้ใช้วิชามารในอาณาจักรนิรันดร์มีจำกัด ทรัพยากรที่พวกเขาหามาได้ก็น้อย ดังนั้นการไปถึงขั้นมหายานจึงเป็นการเดินทางที่ยากลำบาก

เมื่อเห็นบอดซ้าย เทียนหลัวและเทียนชาก็ตกใจเล็กน้อย พวกเขาไม่นึกว่าจะได้พบกับผู้ใช้วิชามารด้วยกัน

ยิ่งกว่านั้น รัศมีที่แผ่ออกมาจากบอดซ้ายช่างน่าสะพรึงกลัว พวกเขาดูไม่ออกว่าความสามารถของอีกฝ่ายอยู่ที่ขั้นไหน

เทียนชาพยักหน้าให้บอดซ้ายอย่างนอบน้อมเป็นการทักทาย ก่อนที่เขาจะเดินนำเทียนหลัวเข้าไปในถ้ำ

อย่างไรก็ตาม บอดซ้ายยกมือขึ้น ทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก

“สหายผู้บำเพ็ญเพียร ขอถามได้ไหมว่าทำไมคุณถึงขวางเรา? คุณต้องการอะไรหรือ?” เทียนชาถาม

“ถ้าอยากเข้าไปก็ต้องจ่ายศิลาวิญญาณหนึ่งแสนก้อนต่อคน” บอดซ้ายกล่าว

“ศิลาวิญญาณหนึ่งแสนก้อน?” เทียนชาและเทียนหลัวตะลึงทันที

พวกเขาอยู่ใต้บัญชาของผู้อื่น ทำหน้าที่เป็นสมุนของสมาพันธ์ผนึกมาร ดังนั้นไม่มีทางที่พวกเขาจะมีศิลาวิญญาณหนึ่งแสนก้อน

เทียนหลัวขมวดคิ้วและรีบคว้าดาบสีแดงเลือดทันที อะไรของตาแกนี่ นี่มันโจรปล้นริมทางชัดๆ

“เวรเอ้ย พวกแกเป็นสมุนของสมาพันธ์ผนึกมารนี่เอง พวกแกคือความอัปยศของชาวเรา เหอะ!” บอดซ้ายกลับถ่มน้ำลายใส่เทียนชาและเทียนหลัวด้วยความโมโห

“ไอ้แก่นี่!” เทียนหลัวโมโหทันที

พริบตานั้นเขาชักดาบสีแดงเลือดออกมาและพุ่งตรงไปที่บอดซ้าย

เขาไม่ใช่คนที่จะยอมให้ผู้อื่นดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้

บอดซ้ายก็โกรธเช่นกันเมื่อเห็นว่าเทียนหลัวกล้าโจมตีเขา โทสะของเขาพลุ่งพล่าน เขาฟันดาบยาวอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดลำแสงดาบปะทุตรงหน้าเขา

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบหลายคนก็ชักดาบยาวออกมาทันทีและล้อมรอบเทียนชา

แม้ว่าความสามารถของพวกเขาจะด้อยกว่าเมื่อเทียบกับเทียนชา แต่ผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบเหล่านั้นก็ไม่แสดงความกลัวแม้แต่น้อย ใบหน้าของพวกเขาไร้ซึ่งอารมณ์

เทียนชามองดูผู้บำเพ็ญเพียรที่ใช้ดาบเหล่านั้น รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ชัดเจนว่าผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นไม่ธรรมดา เขาไม่คิดว่าสำนักทั่วไปจะฝึกผู้บำเพ็ญเพียรแบบนี้ได้