“พวกเราแค่ผ่านมาและไม่มีเจตนาจะยุ่งเกี่ยวกับพวกแกเลย!”
เทียนชารู้ดีว่าไม่ควรไปมีเรื่องกับฝ่ายอื่น ด้วยความที่ผู้อาวุโสเทียนกำชับเอาไว้
ทั้งเทียนชาและเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบยังไม่เคลื่อนไหว
แต่บอดซ้ายได้เข้าต่อสู้กับเทียนหลัวแล้ว
ทั้งคู่ต่างอารมณ์ร้อนและพวกเขาเข้าปะทะกันทันที
ครืน...
ลำแสงดาบนับไม่ถ้วนพุ่งใส่เทียนหลัวจนเกิดเสียงดังสนั่น ทำเอาเทียนหลัวเซถอยหลัง
หลังจากถูกผลักจนต้องถอย เทียนหลัวก็จ้องมองบอดซ้ายด้วยความตกตะลึง คิ้วขมวดเล็กน้อยขณะที่พึมพำ “ฝีมือไม่ธรรมดาเลย...”
ชัดเจนว่าเทียนหลัวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบอดซ้าย
แต่เทียนหลัวก็ไม่ยอมถอยเพราะเขารู้ว่าเทียนชาก็อยู่ด้วย พวกเขามั่นใจว่าบอดซ้ายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา เทียนชาจะไม่ยืนดูเขาถูกเล่นงานอยู่เฉยๆ
เทียนหลัวไม่แม้แต่จะชายตามองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ใช้ดาบ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม การสันนิษฐานของเทียนหลัวนั้นผิดอย่างสิ้นเชิง ฝีมือของพวกเขานั้นน่าสะพรึงกลัว
พวกเขาไม่เกรงกลัวความตาย ไร้ซึ่งอารมณ์ มีเพียงความภักดีเท่านั้น
“เจ้าพวกลิ่วล้อสมาพันธ์ผนึกมาร ฉันจะหักขาพวกแกซะ!”
จากนั้นบอดซ้ายก็เปิดฉากโจมตีเทียนหลัวอีกครั้ง
ในขณะที่ปัดป้องการโจมตี เทียนหลัวก็ตะโกนใส่เทียนชา “เทียนชา จะไม่ช่วยหน่อยเหรอ? นายจะยืนเฉยดูฉันโดนฆ่าหรือไง?”
เทียนชาขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบที่อยู่รอบๆ จากนั้นก็กัดฟันแล้วกระโดดขึ้นไปในอากาศ
ถ้าเขาไม่ช่วย เทียนหลัวจะต้องพ่ายแพ้แน่นอน
ในขณะที่เทียนชากระโจนขึ้นไป ผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบหลายคนก็ลงมือเช่นกัน
“พวกแกไม่ต้องเข้ามายุ่ง วันนี้ฉันจะจัดการกับสมุนสมาพันธ์ผนึกมารสองคนนี้เอง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...