หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4406

“พวกเราแค่ผ่านมาและไม่มีเจตนาจะยุ่งเกี่ยวกับพวกแกเลย!”

เทียนชารู้ดีว่าไม่ควรไปมีเรื่องกับฝ่ายอื่น ด้วยความที่ผู้อาวุโสเทียนกำชับเอาไว้

ทั้งเทียนชาและเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบยังไม่เคลื่อนไหว

แต่บอดซ้ายได้เข้าต่อสู้กับเทียนหลัวแล้ว

ทั้งคู่ต่างอารมณ์ร้อนและพวกเขาเข้าปะทะกันทันที

ครืน...

ลำแสงดาบนับไม่ถ้วนพุ่งใส่เทียนหลัวจนเกิดเสียงดังสนั่น ทำเอาเทียนหลัวเซถอยหลัง

หลังจากถูกผลักจนต้องถอย เทียนหลัวก็จ้องมองบอดซ้ายด้วยความตกตะลึง คิ้วขมวดเล็กน้อยขณะที่พึมพำ “ฝีมือไม่ธรรมดาเลย...”

ชัดเจนว่าเทียนหลัวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบอดซ้าย

แต่เทียนหลัวก็ไม่ยอมถอยเพราะเขารู้ว่าเทียนชาก็อยู่ด้วย พวกเขามั่นใจว่าบอดซ้ายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา เทียนชาจะไม่ยืนดูเขาถูกเล่นงานอยู่เฉยๆ

เทียนหลัวไม่แม้แต่จะชายตามองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ใช้ดาบ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม การสันนิษฐานของเทียนหลัวนั้นผิดอย่างสิ้นเชิง ฝีมือของพวกเขานั้นน่าสะพรึงกลัว

พวกเขาไม่เกรงกลัวความตาย ไร้ซึ่งอารมณ์ มีเพียงความภักดีเท่านั้น

“เจ้าพวกลิ่วล้อสมาพันธ์ผนึกมาร ฉันจะหักขาพวกแกซะ!”

จากนั้นบอดซ้ายก็เปิดฉากโจมตีเทียนหลัวอีกครั้ง

ในขณะที่ปัดป้องการโจมตี เทียนหลัวก็ตะโกนใส่เทียนชา “เทียนชา จะไม่ช่วยหน่อยเหรอ? นายจะยืนเฉยดูฉันโดนฆ่าหรือไง?”

เทียนชาขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบที่อยู่รอบๆ จากนั้นก็กัดฟันแล้วกระโดดขึ้นไปในอากาศ

ถ้าเขาไม่ช่วย เทียนหลัวจะต้องพ่ายแพ้แน่นอน

ในขณะที่เทียนชากระโจนขึ้นไป ผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบหลายคนก็ลงมือเช่นกัน

“พวกแกไม่ต้องเข้ามายุ่ง วันนี้ฉันจะจัดการกับสมุนสมาพันธ์ผนึกมารสองคนนี้เอง!”

“พวกแกต้องไร้ยางอายแค่ไหนถึงกล้ารุมทำร้ายคนแก่อย่างฉัน?”

แม้ว่าบอดซ้ายจะเสียเปรียบ แต่ปากของเขาก็ยังด่าทอไม่หยุด

“ไอ้แก่นี่! แกคุยโวอยู่เลยว่าจะเอาชนะพวกเราสองคนไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้กลับบ่นว่าโดนรุมทำร้าย” เทียนหลัวเยาะเย้ยบอดซ้าย

“ฉันไม่อยากสู้แบบนี้อีกแล้ว!” บอดซ้ายกล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เขาหันไปหาเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วสั่งว่า “อย่ายืนดูเฉยๆ โจมตีสิ! เราต้องจัดการไอ้เด็กเวรสองคนนี้!”

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบทำตามสั่งและกระโจนเข้าใส่ พร้อมเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเข้าล้อมรอบเทียนหลัวและเทียนชา

“ไอ้แก่ พวกนี้เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากไม่กี่คน แกส่งพวกมันมาตายหรือไง?” เทียนหลัวเย้ยหยัน ไม่เกรงกลัวเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ใช้ดาบเลยแม้แต่น้อย

บอดซ้ายยิ้มเยาะ “ไอ้เด็กโง่ แกจะได้รู้ในไม่ช้าว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากพวกนี้ทรงพลังแค่ไหน”

พอพูดจบเขาก็ฟันดาบและพุ่งไปข้างหน้า เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบทำตาม

สีหน้าของเทียนหลัวเปลี่ยนไป เขาตระหนักว่าการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นสอดคล้องกันอย่างน่าเหลือเชื่อ และพลังที่พวกเขาปลดปล่อยออกมาแข็งแกร่งพอๆ กับพลังขั้นมหายาน

การต่อสู้อันโกลาหลปะทุขึ้นอีกครั้ง