หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4407

ภายในสมรภูมิแห่งทวยเทพ เฉินผิงและจี้อวิ๋นและจูชิงซิ่วพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่รกร้างแห่งหนึ่ง

จูชิงซิ่วจ้องมองภาพที่อยู่เบื้องหน้าเธอ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นสถานที่เช่นนี้ เธอเคยเดินทางไปทั่วแดนตะวันออก แต่เห็นได้ชัดว่าที่นี่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของแดนตะวันออก

กลับกันเฉินผิงและจี้อวิ๋นยังคงเงียบ พวกเขาเคยไปที่สมรภูมิแห่งทวยเทพมาแล้ว จึงคุ้นเคยกับธรรมชาติของที่นี่เป็นอย่างดี ไม่มีอะไรทำให้พวกเขาประหลาดใจ

“สมรภูมิแห่งทวยเทพอ้างว้างอะไรอย่างนี้ ดูรกร้างยิ่งกว่าแดนตะวันออกเสียอีก จะมีของวิเศษอยู่ที่นี่จริงเหรอ?” จูชิงซิ่วถามด้วยความสับสน

“ไม่มีใครรู้หรอกว่าจะมีของวิเศษอยู่หรือเปล่า ทุกอย่างขึ้นอยู่กับดวง เราอาจไม่พบอะไรเลยและอาจตายที่นี่ก็ได้” เฉินผิงพูดเรียบๆ

“ฮะ?” จูชิงซิ่วชะงัก “ที่นี่มีอันตรายหรือเปล่า?”

“คุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้น ที่นี่ปลอดภัยดี”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็เดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล

จี้อวิ๋นและจูชิงซิ่วเดินตามหลัง ก้าวข้ามผืนดินรกร้างและทิ้งรอยเท้าไว้

ชัดเจนว่าไม่มีใครเคยมาที่นี่ พวกที่เข้ามาในถ้ำตอนแรกอาจถูกส่งไปยังส่วนอื่นๆ ของสมรภูมิแห่งทวยเทพ

ท้ายที่สุดแล้ว การข้ามมิติเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพเป็นการเข้ามาแบบสุ่ม

เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสของเขา หวังว่าจะสำรวจสภาพแวดล้อมและดูว่ามีใครเข้ามาก่อนเขาหรือไม่

เมื่อปราณสัมผัสของเขาขยายตัว พลังลึกลับก็ทำลายมันกะทันหัน ทำให้เขารู้สึกเวียนหัว

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เขาตระหนักดีว่าปราณสัมผัสของตัวเองแกร่งแค่ไหน แต่มันกลับถูกทำลายลงอย่างง่ายดาย

“มนต์สะกดระดับนี้ สมรภูมิแห่งทวยเทพแห่งนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว” จ้าวมารสีชาดเอ่ยขึ้น