“ยกกริชให้เขาไปเถอะ ราคาพุ่งไปถึงหนึ่งล้านก้อนแล้ว ไม่มีใครกล้าแข่งกับเขาอีกแล้ว”
“ดูเหมือนว่าหมอนี่จะอยากได้กริชจริงๆ แถมพวกเรายังได้ศิลาวิญญาณมากพอสมควร เท่านี้ก็พอใจแล้ว”
“เป็นการซื้อขายที่ยอดเยี่ยมมาก ถึงจะไม่ได้สมบัติสักชิ้นเดียว ฉันก็ยังพอใจอยู่ดี เพราะจะได้ศิลาวิญญาณแทน”
ทุกคนพึงพอใจและหยุดเสนอราคา
“เอาล่ะ ตอนนี้กริชอสูรเป็นของคุณแล้ว” หลินเข่อติ้งพูดขณะที่หันไปมองชายชุดคลุมดำ
ชายชุดคลุมดำรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขารีบคว้ากริชอสูรมา รู้สึกได้ถึงเจตจำนงสังหารของมัน เจตจำนงนั้นรุนแรงมากจนร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น
“ในเมื่อคุณได้ของไปแล้ว ก็น่าจะได้เวลาจ่ายศิลาวิญญาณ ทุกคนกำลังรออยู่” หลินเข่อติ้งพูด
“ฉัน...” ชายชุดคลุมดำอึกอัก สีหน้าของเขากระอักกระอ่วน
เมื่อเห็นสีหน้าของชายชุดคลุมดำ หลินเข่อติ้งก็รู้ทันทีว่าเขาคงไม่มีศิลาวิญญาณมากนัก เขาอาจจะแค่เสนอราคาส่งเดช
คนอื่นๆ ก็สังเกตเห็นเช่นกัน มีคนก้าวออกมาข้างหน้าและเรียกร้อง “นี่คุณ ถ้าไม่มีศิลาวิญญาณให้เราก็คืนของมา ไม่อย่างนั้นจะหาว่าไม่เตือน”
“ใช่! ทำไมถึงอยากได้ขนาดนั้นทั้งที่ไม่มีศิลาวิญญาณมากพอ? ล้อกันเล่นหรือไง ถึงพลังของเราจะถูกสะกดไว้ แต่แค่เราโจมตีคนละครั้งก็จัดการคุณได้แล้ว”
“ส่งศิลาวิญญาณมา ไม่งั้นเราจะฆ่าคุณเดี๋ยวนี้!”
ฝูงชนโกรธเคืองและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับชายชุดคลุมดำ
ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของทุกคน พวกเขาไม่ยอมประนีประนอมหากชายชุดคลุมดำไม่ยอมมอบศิลาวิญญาณ ต่อให้หลินเข่อติ้งจะมอบกริชให้กับเขาโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนก็ตาม
ทุกคนเริ่มเรียกร้องผลประโยชน์ตามที่หลินเข่อติ้งคาดไว้
“เดี๋ยวก่อน ใจเย็นๆ! ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไม่มอบศิลาวิญญาณให้” ชายชุดคลุมดำวิงวอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...