หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4416

“คุณหนู คุณไว้ใจเขาขนาดนั้นเลยเหรอ? รู้ใช่ไหมว่าเขาเป็นผู้ใช้วิชามาร? คุณเพิ่งพบเขาโดยบังเอิญ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร ถ้าเขาตัดสินใจไม่คืนศิลาวิญญาณให้คุณล่ะ? คุณจะตามหาเขาเจอเหรอ?” ชายชราในฝูงชนถามหลินเข่อติ้งด้วยท่าทางสับสน

หลินเข่อติ้งยิ้มตอบอย่างมั่นใจจนทุกคนประหลาดใจ “ถ้าเขาไม่คืนศิลาวิญญาณ เขาก็ไม่มีที่ให้อยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ ต่อให้หนีไปถึงสุดขอบโลกหรือดำดิ่งลงไปในทะเลลึก ฉันก็จะตามหาเขาให้พบ”

หลินเข่อติ้งพูดด้วยความมั่นใจ เธอไม่ได้แสร้งทำ แต่มันติดตัวมาตั้งแต่เกิด

ทุกคนต่างเห็นได้ว่าพลังและอิทธิพลที่หนุนหลังหลินเข่อติ้งช่างน่าสะพรึงกลัว

“ทุกคน เนื่องจากรูปปั้นแรกมีอาวุธวิเศษ จึงเป็นไปได้ว่ารูปปั้นอื่นๆ ก็มีของมีค่าเช่นกัน มาเปิดดูกันเถอะ แต่จำไว้ว่าห้ามแย่งกันไม่ว่าเราจะพบอะไร กฎยังคงเหมือนเดิม” เธอกล่าวกับฝูงชน

ฝูงชนพยักหน้าเห็นด้วย ไม่มีใครกล้าท้าทายอำนาจของเธอ ขณะที่บอดขวาเฝ้าดูอยู่ใกล้ๆ ดาบของเขาเป็นประกายในมือและดวงตาเฉียบแหลมของเขาจับจ้องไปที่ฝูงชน ใครก็ตามที่กล้าตุกติกจะถูกฟันด้วยดาบของเขาอย่างรวดเร็วและไร้ความปราณี

เมื่อเธอแน่ใจว่าทุกคนพร้อมแล้ว หลินเข่อติ้งจึงหันไปหาบอดขวาและพูดว่า “บอดขวา แก-”

“คราวนี้ผมจัดการเอง” ก่อนที่หลินเข่อติ้งจะพูดจบ เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้า

เขาอยากทดสอบว่าจิตดาบของเขาสามารถทำลายรูปปั้นหินตรงหน้าได้หรือไม่

หลินเข่อติ้งพยักหน้า จากนั้นก็โบกมือเป็นสัญญาณให้บอดขวาถอยออกมา

เฉินผิงกำกระบี่พิฆาตมังกรไว้แน่น เขาไม่แน่ใจว่าจะเรียกจิตดาบออกมาได้อย่างไร ตอนที่สู้กับแมงป่องทรายเขาใช้สัญชาตญาณเพียงอย่างเดียว

แต่ถ้าตอนนี้เฉินผิงคิดจะแสดงจิตดาบของเขา เขาก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถเรียกออกมาได้สำเร็จหรือไม่

เฉินผิงจ้องไปที่รูปปั้นหินไม่วางตา แล้วจู่ๆ ก็คำรามออกมา “จงฟาดฟัน!”

เขาฟันดาบเป็นวงกว้างและกระบี่พิฆาตมังกรก็ฟันรูปปั้นด้วยพลังมหาศาล

ศีรษะของรูปปั้นแตกสลายในทันที แต่ร่างกายยังคงไม่เสียหาย

เมื่อครู่นี้เฉินผิงใช้พลังกายเพียงอย่างเดียวฟันไปที่รูปปั้น

เขายังไม่ได้ปลดปล่อยจิตดาบ

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!