หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4420

เฉินผิงชะงักไป แต่เขาก็ไม่ได้ป้อนศิลาวิญญาณให้นก เขายังคงเดินเข้าหาพวกมัน

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่สนใจคำแนะนำของเธอ หลินเข่อติ้งก็ไม่พอใจ “คุณนี่ดื้อด้านจริงๆ ฉันบอกคุณแล้วว่าอย่าแตะต้องพวกมัน อย่ามาว่ากันล่ะถ้าพวกมันโจมตีคุณ”

เขาเพียงแค่หัวเราะเบาๆ และเดินเข้าไปใกล้พวกนก

เมื่อเขาอยู่ห่างจากนกสีงาช้างสองตัวเพียงไม่กี่เมตร พวกมันก็ตื่นตัวขึ้นมา สายตาของพวกมันจ้องมาที่เขาเขม็ง พร้อมโจมตีเมื่อเขาก้าวเข้ามาใกล้

หลินเข่อติ้งยืนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธออยากเห็นว่าชายคนนี้จะทำยังไงเมื่อนกโจมตีเขา ท้ายที่สุดแล้วเขาควรโดนเพราะไม่ฟังเธอ

เมื่อเฉินผิงเข้าใกล้นกมากขึ้นเรื่อยๆ รัศมีแห่งสายเลือดมังกรของเขาก็เริ่มแผ่ออกมาทีละน้อย

แม้ว่าพลังทั้งหมดในตัวเขาจะถูกสะกดไว้ แต่สายเลือดของเขาเป็นสิ่งที่ไม่อาจสะกดได้

เมื่อตรวจพบรัศมีของสายเลือดของเขา นกสีงาช้างทั้งสองตัวก็เปลี่ยนจากตื่นตัวเป็นหวาดกลัวทันที ร่างกายของพวกมันสั่นเล็กน้อย

เฉินผิงเข้าไปใกล้นกตัวหนึ่งและเริ่มลูบมัน นกตัวนั้นเชื่องเหมือนลูกแกะและไม่กล้าขยับตัว

ไม่ว่าเขาจะเอื้อมมือไปลูบนกตัวไหน พวกมันก็ไม่กล้าขยับ

หลินเข่อติ้งงงไปหมด เธอไม่เข้าใจว่าเฉินผิงทำได้อย่างไร

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้ป้อนศิลาวิญญาณให้นกแต่มันก็ยังยอมให้ลูบ คนอื่นๆ ก็อยากลองดูเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า นกตัวหนึ่งก็ส่งเสียงร้องออกมาก่อนจะโจมตี ทำให้เขาต้องวิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัว

“กลับมา” เฉินผิงตะโกน และน่าประหลาดใจเมื่อนกที่โจมตีคนกลับเชื่อฟังเขา มันหยุดโจมตีและหันกลับมา

คนอื่นๆ ก็ตะลึงงันเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมนกสีงาช้างสองตัวนี้ถึงเชื่อฟังคำสั่งของเฉินผิง

ท่ามกลางฝูงชนที่งุนงง เฉินผิงขึ้นขี่บนนกตัวหนึ่ง มันส่งเสียงร้องเบาๆ และทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที

ขณะเกาะอยู่บนสัตว์ตัวนั้น เขาสามารถมองเห็นได้ไกลขึ้นและสูงขึ้นกว่าที่เคย