หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4419

“คุณหนูหลินพูดถูก” เฉินผิงพูดสนับสนุน “แม้ว่าจะมีคนมาก่อนก็ไม่น่าจะเอาของวิเศษไปหมด ทุกคนอย่าเพิ่งหมดหวัง”

“ถูกต้อง อย่างเพิ่งหมดกำลังใจ เรามาไกลขนาดนี้แล้ว อย่างน้อยก็ลองมองหาดูก่อน”

บางคนเริ่มเห็นด้วยกับเฉินผิงและหลินเข่อติ้ง

ทุกคนกลับมามีกำลังใจอีกครั้ง พวกเขาเดินลุยหิมะที่ทับถมกันไปทั่วทุ่งสีขาวกว้างใหญ่

ทุกคนเดินฝ่าทุ่งหิมะอย่างเหน็ดเหนื่อย เนื่องจากไม่มีพลังวิญญาณ การค้นหาจึงเป็นไปอย่างเชื่องช้า

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด

ลมหนาวยะเยือกทำให้หลายคนสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุม แม้แต่ยอดฝีมือระดับผู้ทุกข์ยากยังไม่อาจทนต่อความหนาวเย็นรุนแรงได้ ช่างน่าเหลือเชื่อ แต่มันก็เป็นความจริงของที่แห่งนี้

เมื่อกลายเป็นคนธรรมดา จึงยากที่จะใช้เพียงความร้อนของร่างกายและเสื้อผ้าป้องกันลมหนาว

แม้แต่จูชิงซิ่ว ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานผู้เก่งกาจก็ยังต้องยืนกอดอกในขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

"ใส่ชุดนี้สิ"

เฉินผิงถอดเสื้อคลุมของเขาออกและส่งให้เธอ

ต่อให้ถอดเสื้อผ้าออกหมด ความแข็งแกร่งทางกายของเขาก็ยังมากพอที่จะทนต่อความหนาวเย็นรุนแรงเช่นนี้ได้

จูชิงซิ่วเหลือบมองเขา เธอไม่ปฏิเสธและหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวม

“น่าแปลกใจจริงๆ! ไม่คิดว่าคุณจะมีมุมอ่อนไหวกับผู้หญิงด้วย แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ทำไมไม่เอาเสื้อคลุมให้ฉันบ้างล่ะ?” หลินเข่อติ้งเย้าหยอกขณะเดินไปหาเฉินผิง

เฉินผิงเหลือบมองเธอ รอยยิ้มผุดขึ้นบนริมฝีปาก “คุณไม่ได้หนาวด้วยซ้ำ แต่ถ้าคุณหนาวก็เอากางเกงของผมไปสิ”

ขณะที่พูดเขาก็เริ่มถอดกางเกงออก

“หยุดนะ! ทำไมฉันต้องใส่กางเกงของคุณด้วย? ไม่อายบ้างเหรอที่ถอดกางเกงต่อหน้าผู้หญิง?”

หลินเข่อติ้งจ้องเขาอย่างเคืองๆ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป

เฉินผิงยิ้มอย่างไม่แยแส แน่นอนว่าเขาไม่ได้จะถอดกางเกงจริงๆ เขาแค่หยอกเธอเล่นเท่านั้น

แต่ถ้าเธอเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว ทำไมถึงต้องกลับมาอีก?

“นกพวกนี้กินศิลาวิญญาณเหรอ?”

เฉินผิงตะลึง

หลินเข่อติ้งไม่สนใจเขาและยังคงขว้างศิลาวิญญาณขึ้นไปในอากาศ

นกสีงาช้างสองตัวบินวนอยู่เหนือหัวเธออย่างตื่นเต้นพร้อมส่งเสียงร้องดังๆ

ไม่นานเธอก็หยุดขว้างศิลาวิญญาณขึ้นไปในอากาศ แต่กลับโยนลงบนพื้นดินที่ปกคลุมไปด้วยหิมะแทน

เหล่านกกระพือปีกขณะร่อนลงมา จากนั้นพวกมันก็เริ่มจิกหินบนพื้น

หลินเข่อติ้งก้าวไปข้างหน้าช้าๆ ลูบขนของมันอย่างอ่อนโยน น่าแปลกที่พวกมันไม่ถอยหนี แสดงให้เห็นว่าคุ้นเคยกับมนุษย์เป็นอย่างดี

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็อยากจะลูบนกสีงาช้างด้วย

“อย่าแตะต้องพวกมัน” หลินเข่อติ้งเตือน “คุณต้องป้อนศิลาวิญญาณให้พวกมันก่อน ไม่อย่างนั้นพวกมันจะมองว่าคุณเป็นศัตรู”