หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4418

เมื่อเห็นอย่างนั้น เทียนชาก็ชักดาบออกจากฝักและเข้าร่วมต่อสู้ ทั้งสองตรงไปที่บอดซ้าย

คิ้วของบอดซ้ายขมวดเล็กน้อยเมื่อเขาตระหนักว่าหากการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป เขาต้องพบกับความพ่ายแพ้แน่นอน

อย่างไรก็ตาม หากหันหลังวิ่งหนีในตอนนี้คงน่าอับอายยิ่ง

ในขณะที่บอดซ้ายกำลังเข้าตาจน ไม่แน่ใจว่าจะสู้หรือหนี จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น

“พวกแกเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงทำร้ายบอดซ้าย?”

บอดขวาโบกมือ ทำให้เทียนหลัวและเทียนชาต้องถอยกลับไป ก่อนที่เขาจะถามคำถาม

เมื่อเห็นว่าเขามาช่วย ทั้งสองก็ถอยออกมาทันทีและมองดูเขาอย่างระมัดระวัง

เมื่อบอดซ้ายเห็นบอดขวามาถึง เขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะหนีทันที เขาเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่งและชี้ไปที่เทียนหลัวแล้วพูดว่า “นี่เจ้าหนู แกขู่จะฉีกฉันให้เป็นชิ้นๆ ไม่ใช่เหรอ? ฉันอยู่ตรงนี้แล้วไง! ถ้าแน่จริงก็เข้ามาเลย มาสิ มาเลย...”

เขาเย้ยหยันเทียนหลัวพร้อมยั่วยุให้อีกฝ่ายเข้ามา

“เลิกหาเรื่องได้แล้ว” บอดขวาเตือน “คุณหนูหลินสั่งให้ฉันมาห้ามไม่ให้แกก่อเรื่อง”

เมื่อเห็นบอดซ้าย บอดขวาก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ หมอนี่เอาแต่สร้างปัญหา

“ฉันไม่ได้ก่อเรื่องอะไรเลย บอดขวา ไอ้เด็กสองคนนี้มาจากสมาพันธ์ผนึกมาร และพวกมันยังทำร้ายองครักษ์ของคุณหนูหลินด้วย เราจะปล่อยให้พวกมันรอดไปเหรอ?” บอดซ้ายอธิบาย

“อะไรนะ พวกมันมาจากสมาพันธ์ผนึกมารเหรอ? ไอ้พวกเวร!”

ทันใดนั้นบอดขวาก็กระโดดขึ้นไป มือของเขาคว้าจับกลางอากาศ ก่อนที่ดาบจะปรากฏขึ้นในมือ จากนั้นเขาก็โจมตีเทียนหลัวและเทียนชา

บอดซ้ายพุ่งตรงไปข้างหน้าโดยไม่ลังเลพร้อมแสยะยิ้ม

เทียนชาและเทียนหลัวรู้สึกงุนงง พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนสองคนนี้ถึงได้เกลียดชังสมาพันธ์ผนึกมารขนาดนั้น

ทีแรกพวกเขากะว่าจะใช้ชื่อสมาพันธ์ข่มขู่อีกฝ่าย แต่กลับไปยั่วโทสะฝ่ายนั้นแทน!

เมื่อเห็นอย่างนั้น เทียนชาก็รีบหยิบหยกสื่อสารออกมาและเรียกกำลังเสริม

เขารู้ว่าฝ่ายตัวเองไม่น่าจะรับมือสองคนนั้นได้

ทั้งสองค่อยๆ ถอยหนีระหว่างต่อสู้และไม่คิดจะโต้ตอบ

ทว่าบอดซ้ายและบอดขวายังคงไล่ตามพวกเขาต่อไป

“ปรมาจารย์อาคม?”

ทุกคนประหลาดใจมากที่ได้ยินอย่างนั้น

ในอาณาจักรนิรันดร์มีปรมาจารย์อาคมอยู่น้อยมาก

“ดูสิ! มีรอยเท้าบนหิมะ หรือว่าจะมีคนมาถึงที่นี่ก่อนเรา?” ทันใดนั้นก็มีใครบางคนตะโกนขึ้น

พวกเขารีบไปดูและพบรอยเท้าบนหิมะ อย่างไรก็ตาม รอยเท้านั้นจางและถูกหิมะปกคลุมบางส่วน แสดงว่ารอยเท้าอยู่ที่นั่นมาเป็นเวลานานแล้ว

“รอยเท้าไม่ชัดเจน หมายความว่ามีคนเคยมาที่นี่เมื่อนานมาแล้ว คงยากที่เราจะได้พบของวิเศษ”

ชายชราถอนหายใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

หากมีคนมาถึงก่อนหน้านี้ พวกเขาคงเอาของวิเศษที่เจอไปหมดแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนอื่นๆ ก็รู้สึกผิดหวังเช่นกัน

“ใช่ว่าจะเป็นความจริงเสมอไป เราเพิ่งได้อาวุธวิเศษสามชิ้นจากรูปปั้นไม่ใช่หรือ? ถึงจะมีคนอื่นมาถึงก่อนเราก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะหาพบและเอาสมบัติทั้งหมดไปแล้ว” หลินเข่อติ้งทักท้วง