หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4431

หลินเข่อติ้งกรีดร้องและหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ

ทันใดนั้นเสียงฮัมเบาๆ ก็ดังไปทั่ว และพลังที่พันธนาการเธอก็หายไปในทันที

แม้แต่ห้องโถงที่อยู่รอบๆ พวกเขาก็หายไปในอากาศ

ขณะที่เฉินผิงพุ่งเข้าหาเธอ หลินเข่อติ้งก็หมุนตัวและวิ่งหนีพร้อมหันกลับไปตะโกนใส่ “ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน อาจารย์กับพ่อของฉันจะไม่ปล่อยแกไป พวกเขาจะทรมานแกจนตาย!”

ก่อนที่จะพูดจบ หลินเข่อติ้งก็กำเหรียญตราคุ้มภัยไว้ในมือและกำลังจะทุบให้แหลก

“เดี๋ยว หยุดวิ่งก่อน ผมไม่ได้ถูกสิง...” เฉินผิงรีบตะโกนเมื่อตกใจที่เห็นเธอหลั่งน้ำตา

หลินเข่อติ้งหยุดชะงัก สายตาของเธอหรี่ลงขณะที่เพ่งมองเขา มือของเธอยังคงกำเหรียญตราไว้แน่น เตรียมที่จะใช้มันทุกเมื่อ

“แน่ใจนะว่าชายคนนั้นไม่ได้สิงคุณอยู่?” หลินเข่อติ้งถามด้วยความสงสัย

“แน่ใจอยู่แล้ว คุณคิดเหรอว่าวิญญาณกระจอกแบบนั้นจะควบคุมผมได้? ผมไล่เขาออกไปจากทะเลจิตสำนึกของผมเรียบร้อยแล้ว คุณไม่เห็นเหรอว่าพลังที่สะกดคุณและห้องโถงหายไปแล้ว” เฉินผิงอธิบายให้เธอคลายสงสัย

หลินเข่อติ้งเพ่งมองเขาอีกสักครู่ ก่อนที่จะเชื่อคำพูดของเขาในที่สุด สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นโกรธเคืองขณะจ้องเขาเขม็ง “คุณกล้าหลอกฉันได้ยังไง! ถ้าฉันไม่วิ่งหนี คุณก็คงจะ...”

เธอเงียบลง อายเกินกว่าจะพูดให้จบ

“ผมไม่ทำหรอก ผมแค่แกล้งคุณเท่านั้น ผมจะไปทำอย่างนั้นได้ยังไง? ผมไม่ใช่คนเลวร้ายขนาดนั้น คุณเข้าใจไหม?” เฉินผิงปลอบใจเธอพร้อมยิ้มแห้งๆ ก่อนที่น้ำเสียงของเขาจะเปลี่ยนเป็นความสงสัย “เมื่อครู่นี้คุณบอกว่าพ่อและอาจารย์ของคุณจะไม่ยอมปล่อยผมไป พวกเขาเป็นใครกัน? แล้วผู้ชายคนนั้นก็พูดถึงนักบวชชราคนหนึ่งด้วย เขาหมายความว่าพ่อของคุณเป็นนักบวชใช่ไหม?”

เฉินผิงใช้โอกาสนี้ขุดคุ้ยภูมิหลังของหลินเข่อติ้ง

เฉินผิงจำได้ว่านักบวชได้รับอนุญาตให้แต่งงานและมีลูก ย้อนกลับไปช่วงที่อยู่ที่วัดเหลยหมิง เขาเคยพบกับอาจารย์ปู้ซวี นักบวชที่มีลูกสาว

จึงไม่ใช่เรื่องเกินจริงนักหากจะบอกว่าพ่อของหลินเข่อติ้งเป็นนักบวชเช่นกัน

“พ่อของฉันเป็นนักบวชเหรอ? ขอเถอะ อย่ามาสอดส่องเรื่องของฉันจะได้ไหม ฉันจะไม่บอกอะไรคุณทั้งนั้น แย่จริงๆ! แล้วคุณกล้าดียังไงถึงล่วงเกินฉัน!” หลังจากพูดจบ เธอก็หันหลังและเดินจากไป