หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4434

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ก็รีบไปเช่นกัน

หากพวกเขาหาสมบัติพบด้วยตัวเอง พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้ศิลาวิญญาณประมูล

ไม่นานกลุ่มคนก็แยกย้ายกันไป ทิ้งไว้เพียงเฉินผิง หลินเข่อติ้ง จี้อวิ๋นและจูชิงซิ่ว พร้อมกับอสูรสายฟ้า

อสูรสายฟ้าไม่ไปไหนเพราะมันตั้งใจจะติดตามเฉินผิง

“เราควรไปต่อหรือควรกลับ?” เฉินผิงถามหลินเข่อติ้ง

ท้ายที่สุดแล้ว การที่พวกเขาเข้ามาในสมรภูมิแห่งทวยเทพเป็นเพียงแผนที่ถูกเตรียมเอาไว้ ตอนนี้แผนล่มไปแล้ว หากไปต่อก็คงไม่ได้อะไร

“จะไปต่อเพื่ออะไร? ไม่มีอะไรในสมรภูมิแห่งทวยเทพทั้งนั้น เสียเวลาเปล่า!” หลินเข่อติ้งตะคอกก่อนจะหันหลังกลับ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงพร้อมกับจี้อวิ๋นและจูชิงซิ่วก็เดินตามเธอไป

ทุกคนดูท้อแท้อย่างเห็นได้ชัด พวกเขามาที่นี่เพื่อตามหาสมบัติ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาเสียเที่ยว

“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป! ใครบอกว่าสมรภูมิแห่งทวยเทพไม่มีสมบัติ? หากเดินทางต่อไป เจ้าก็จะไปถึงสุดขอบสมรภูมิ มีหอคอยอยู่ที่นั่น ถึงจะไม่มีใครรู้ว่ามันซ่อนอะไรไว้ก็ตาม” ทันใดนั้นอสูรสายฟ้าก็พูดขึ้น

เฉินผิงและหลินเข่อติ้งหยุดเดินทันที

“คุณพูดจริงเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยแววตาตื่นเต้น

“แน่นอน! ข้าจะโกหกไปทำไม? ถ้าโกหก สัตว์อสูรทั้งสองของเจ้าคงฉีกข้าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย” อสูรสายฟ้ากล่าวอย่างจริงจัง

เฉินผิงเหลือบมองหลินเข่อติ้ง เขาต้องการฟังความเห็นของเธอ

“ไปดูกันเถอะ ไม่มีใครเคยพูดถึงหอคอยของที่นี่มาก่อน” หลินเข่อติ้งพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เธอคิดว่าการเดินทางครั้งนี้คงเป็นเรื่องง่ายๆ เนื่องจากอาจารย์ของเธอสำรวจสมรภูมิทั้งหมดแล้ว แม้แต่มนต์สะกดก็ยังเป็นผลงานของอาจารย์

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าสมรภูมิแห่งทวยเทพยังมีพื้นที่ซึ่งยังไม่ได้สำรวจอีกหลายแห่ง

เมื่อพลังของทุกคนฟื้นคืน พวกเขาก็เร่งฝีเท้าอย่างรวดเร็ว

ไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงกำแพงที่ปกคลุมสมรภูมิแห่งทวยเทพ พวกเขามองเห็นกำแพงที่ส่องแสงระยิบระยับในความว่างเปล่าได้อย่างชัดเจน มันขวางไม่ให้ใครออกไปได้

“หอคอยที่คุณพูดถึงอยู่ที่ไหน?” หลินเข่อติ้งถามขณะกวาดตามองบริเวณนั้น

“ไม่ ไม่ ข้าไม่ได้โกหก! หอคอยนั้นถูกบังด้วยกำแพง เป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็นหอคอยถ้าไม่เอากำแพงออก” อสูรสายฟ้ารีบอธิบาย

ถึงกระนั้นเฉินผิงก็มองเห็นหอคอยได้แม้จะมีกำแพงกั้น และนั่นทำให้อสูรสายฟ้างุนงง

“กำแพงบดบังสายตาของผมไม่ได้” เฉินผิงพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ

เฉินผิงมีเนตรส่องนภา ทำให้อุปสรรคแค่นี้ไม่มีผลกับเขา

เมื่อเขาใช้เนตร เขาจะเห็นสิ่งที่ถูกซ่อนจากสายตาของผู้อื่น

ท้ายที่สุดแล้ว เนตรส่องนภาเป็นหนึ่งในวิชาขั้นสูงของจ้าวมารสีชาดผู้ทรงพลัง

ขณะที่พวกเขาเดินต่อไป อสูรสายฟ้าก็หยุดกะทันหันและเริ่มภาวนาเบาๆ และกดมือข้างหนึ่งลงบนพื้น

ทันใดนั้น แสงสว่างก็ส่องเข้ามาตรงหน้าของทุกคน เมื่อแสงจางลง หอคอยตระหง่านที่สูงไปถึงเมฆก็ปรากฎตรงหน้าพวกเขา

ไม่อาจรับรู้ได้ว่าหอคอยมีกี่ชั้น อย่างไรก็ตาม ที่มุมทั้งสี่ของหอคอยมีสิงโตหินนั่งอยู่ ใบหน้าดุร้ายของมันถูกแกะสลักอย่างละเอียดบรรจง และร่างกายของพวกมันประดับด้วยอักขระซับซ้อน