หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4435

เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า เฉินผิงก็ขมวดคิ้วทันที

คนอื่นๆ ก็ทำหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าหอคอยนี้ไม่ได้ดูเหมือนสมบัติ แต่เหมือนมันปิดผนึกบางสิ่งที่ชั่วร้ายเอาไว้

สายตาของเฉินผิงจับจ้องอักขระที่สลักไว้บนสิงโตหินทั้งสี่ตัว ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน และแม้แต่คัมภีร์ทองต้าหลัวในทะเลจิตสำนึกของเขายังสั่นไหวเล็กน้อย

เฉินผิงสับสน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคัมภีร์ทองต้าหลัวจึงตอบสนองแบบนั้น

คัมภีร์ทองต้าหลัวในทะเลจิตสำนึกของเขาจะอยู่ในสภาวะหลับใหลเสมอ เว้นแต่จะมีเสี้ยววิญญาณบุกเข้ามายึดร่าง คัมภีร์ทองต้าหลัวจะทำงานก็ต่อเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนั้น

เฉินผิงตรวจสอบอักขระอย่างละเอียด แต่ก็พบว่าเขาไม่รู้จักมัน

“นี่คืออักขระของเทพเซียน ดูเหมือนว่าสิ่งที่ถูกผนึกอยู่ที่นี่จะไม่ธรรมดา” จ้าวมารสีชาดพูดขึ้น

“อักขระของเทพเซียนคืออะไร? คุณจะบอกว่าเทพเซียนแข็งแกร่งกว่าคุณอีกหรือ?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

จ้าวมารสีชาดกลอกตาและตอบว่า “เจ้าช่วยหยุดถามคำถามไร้สาระแบบนั้นจะได้ไหม เจ้ากล้าเปรียบเทียบข้ากับเทพเซียนหรือ? พวกเขาไม่แม้แต่จะชายตามองข้าด้วยซ้ำ เจ้าอย่าไปยุ่งกับหอคอยนี้เลย รีบออกไปซะระหว่างที่ยังทำได้”

“ตอนนี้คุณยิ่งทำให้ผมสนใจมากกว่าเดิม” เฉินผิงพูด ความอยากรู้ของเขายิ่งมากขึ้นแทนที่จะน้อยลง

“เฉินผิง ดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างที่ทรงพลังมากอยู่ในหอคอยนี้” หลินเข่อติ้งพูดด้วยสีหน้าจริงจังขณะที่เธอกำเหรียญตราคุ้มภัยไว้แน่น

เหรียญตราคุ้มภัยเปล่งแสงจางๆ ซึ่งจะเกิดก็ต่อเมื่อเผชิญกับอันตรายร้ายแรงเท่านั้น

ตอนที่หลินเข่อติ้งถูกพันธนาการจนขยับไม่ได้ เหรียญตราก็ไม่ได้ตอบสนองแต่อย่างใด การที่มันเรืองแสงในตอนนี้หมายความว่าสถานการณ์เข้าขั้นอันตรายมาก

ใบหน้าของเฉินผิงเคร่งเครียดพลางขมวดคิ้วเข้าหากัน หรือว่าภายในหอคอยแห่งนี้จะมีสิ่งที่น่ากลัวเกินกว่าจะจินตนาการได้ ที่นี่เป็นเพียงอาณาจักรนิรันดร์ หรือมันจะผนึกยอดฝีมือพลังมหาศาลในระหว่างศึกแห่งทวยเทพเอาไว้?

เฉินผิงลังเล แต่ความอยากรู้ที่คอยรบกวนใจของเขาก็ยิ่งมากขึ้น

ความอยากรู้เป็นสิ่งอันตราย

หลังจากไตร่ตรองสักครู่ เฉินผิงก็หันไปหาจี้อวิ๋น จูชิงซิ่วและคนอื่นๆ “ผมจะเข้าไปคนเดียว พวกคุณที่เหลืออยู่ที่นี่ ถ้าเกิดอะไรผิดพลาดให้รีบหนีทันที”

เขาไม่อยากให้พวกเขาตกอยู่ในอันตราย เพราะไม่มีใครรู้ว่าข้างในมีอะไร

“คุณเฉิน ผมปล่อยให้คุณเข้าไปคนเดียวไม่ได้ ผมจะไปกับคุณ” จี้อวิ๋นพูดหนักแน่น

“ฉันก็จะไปเหมือนกัน แย่ที่สุดก็แค่ตาย” จูชิงซิ่วพูดอย่างแน่วแน่

“ฉันก็ไปด้วย อย่าลืมว่าความสามารถของฉันเหนือกว่าพวกคุณ” หลินเข่อติ้งบอกเขา

ทุกคนหันไปมองอสูรสายฟ้า

“อย่ามองข้าแบบนั้น ข้าพาพวกเจ้ามาที่นี่ไม่ใช่หรือ? ข้าก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะมาทำไม” อสูรสายฟ้ารีบเอ่ย