หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 444

ที่นั่งตรงกลางของกรรมการยังคงว่างเปล่า ปรากฏว่าที่ตรงนั้นเป็นที่นั่งพิเศษสำหรับซุนซือเหมี่ยว หัวหน้าตำหนักของตำหนักยา

ในขณะนี้ พื้นที่โล่งด้านล่างสนามประลองนั้นเต็มไปด้วยผู้เข้าชมทุกคนล้วนมีท่าทางที่ตื่นเต้น อย่างไรก็ตาม มีการเตรียมที่สำหรับให้นั่งทางด้านหน้าไว้ไม่กี่แถวเท่านั้น ยังมีผู้คนที่ยืนอยู่แถวด้านหลังเบียดเสียดอัดแน่นเหมือนปลาที่อยู่ในกระป๋อง

อู่ซีเดินเข้ามาทักทายเฉินผิงด้วยท่าทางนอบน้อม “คุณเฉิน เชิญทางนี้ครับ!”

เฉินผิงและคนอื่นๆ เข้ามาร่วมงานนี้ในฐานะแขกผู้เข้าชม พวกเขาจึงไม่มีที่ให้นั่งตรงแถวด้านหน้า อู่ซีจึงเดินนำพวกเขาผ่านเข้าไปด้านหน้าสุดแล้วจัดให้พวกเขานั่งลงยังที่นั่งที่มีการจัดเตรียมไว้สำหรับพวกที่มาจากโรงยิมปาจี๋

หลังจากที่เฉินผิง ซูอวี่ฉี และกู่หลิงเอ๋อร์ นั่งลงยังด้านหน้าแล้ว เกาไป๋เชิ้งก็พาลูกศิษย์มายืนอยู่ด้านหลังพวกเขาทันที

คนอื่นๆ ต่างก็เผยสีหน้างุนงง พวกเขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดหัวหน้าโรงยิมปาจี๋ถึงได้ปล่อยให้เด็กสองสามคนมานั่งยังที่ของพวกเขาแล้วยังยืนอยู่ด้านหลังด้วยท่าทางเคารพนอบน้อมอีกด้วย พวกเขาจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าเฉินผิงนั้นเป็นใคร ทันทีที่ผู้ฝึกยุทธ์จากเจียงเป่ยและเสิ่งเฉิงมาถึงก็จำพวกเขาได้ในทันที คราวนี้พวกเขาจึงหมดความสงสัยเพราะรู้ว่าเหตุใดเกาไป๋เชิ้งถึงได้ยอมสละที่นั่งให้กับเฉินผิง

“เกาไป๋เชิ้ง ฉันก็นึกว่าโรงยิมปาจี๋มีหัวหน้าคนใหม่แล้ว ฉันไม่เคยเจอชายหนุ่มคนที่แย่งที่นั่งของนายมาก่อนเลย!” ชายหัวโล้นที่นั่งถัดจากแถวของโรงยิมปาจี๋กล่าวเย้ยหยันพร้อมทำสีหน้าเหยียดหยาม

“เจ้าโล้น หุบปากไปซะ! เดี๋ยวฉันจะให้ลูกศิษย์ไปสั่งสอนนายในสนามประลองทีหลัง นายรอหน่อยก็แล้วกัน” เกาไป๋เชิ้งตะหวาดใส่เขา

“ฮ่าๆๆๆ! ตอนนี้พวกโรงยิมปาจี๋ลดตัวกลายเป็นขี้ข้าคนอื่นไปแล้ว ยังจะมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกหรือ?” เจ้าโล้นมีสีหน้าบึ้งตึง ทำให้คนอื่นๆ ต่างก็หัวเราะเยาะเกาไป๋เชิ้งไปด้วย

ทุกคนต่างก็เดาว่าจะต้องมีเหตุผลอื่นอยู่อีก ที่คนระดับสูงๆ อย่าง เกาไป๋เชิ้งถึงกับยอมให้ชายหนุ่มคนนั้นนั่งที่ของเขาอีกทั้งยังยืนอยู่ด้านหลังอีกด้วย หรือบางทีชายหนุ่มปริศนาคนนี้จะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังโรงยิมปาจี๋

ทันใดนั้น เฉินผิงก็หันไปส่งสายตาเยือกเย็นให้กับชายหัวโล้น ความเยือกเย็นนั้นถึงกับทำให้ชายหัวโล้นรู้สึกหนาวเหน็บจนเข้ากระดูก เขาสั่นสะท้านขึ้นมาทันทีรอยยิ้มบนใบหน้าแข็งค้างอยู่อย่างนั้น