พ่อของหยินซู่ซู่ถอยหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความโศกเศร้า “ที่คุณพูดมาก็ถูก จี้หยกนี้นำพาหนะมาสู้ตระกูลหยิน ที่ยิ่งน่าเศร้าก็คือ ตระกูลหยินเหลือเพียงแค่เราสองคนแล้ว”
ก่อนหน้านี้ที่เฉินผิงได้ยินไป๋จ่านถังพูดกับหยินซู่ซู่ จี้หยกนี่ดูเหมือนจะนำพาปัญหามาให้ตระกูลหยินโดยที่พวกเขาไม่ต้องการ ตอนนี้ก็คงต้องขึ้นอยู่กับเวลาแล้วว่าโศกนาฎกรรมนั่นจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่!
“พ่อคะ ไม่ต้องเป็นห่วง หนูขอสาบานว่าจะแก้แค้นคืนให้กับทุกคนในตระกูลหยินให้ได้!” หยินซู่ซู่ให้คำมั่นสัญญากับพ่อของเธอด้วยสายตาที่ลุกโชนไปด้วยความโกรธ
แต่พ่อของเธอกลับทำให้เธอต้องประหลาดใจ เขาส่ายหน้าแล้วพยายามจะบอกหยินซู่ซู่ว่าเธอไม่ควรทำแบบนั้น “ซู่ซู่ ลืมมันไปซะเถิด ตอนนี้พ่อเหลือลูกอยู่เพียงคนเดียว พ่อไม่อยากสูญเสียลูกไป เราไปหาที่สงบๆ เพื่อใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกันสองคนเถอะนะ”
หลังจากพูดจบเขาก็ดึงจี้หยกออกจากมือของหยินซู่ซู่แล้วยื่นส่งให้เฉินผิง “ผมขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตผมไว้ ผมคิดว่าจี้หยกนี่คงจะมีความหมายสำหรับคุณ คุณเป็นคนทำให้จี้หยกนี่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ผมจึงอยากจะมอบมันให้กับคุณ นับจากนี้ต่อไปจี้หยกนี่มันไม่มีค่าอะไรสำหรับพวกเราอีกแล้ว”
เฉินผิงรับจี้หยกมาโดยปราศจากความลังเลใจแม้แต่น้อย “ขอบคุณมากครับ ถ้าพวกคุณมีปัญหาอะไรก็เรียกหาผมได้ทุกเมื่อ ไม่ต้องเกรงใจไปนะครับ”
เฉินผิงจดหมายเลขโทรศัพท์ของเขาแล้วยื่นส่งให้หยินซู่ซู่กับพ่อของเธอ เขายังมอบเงินเอาไว้ให้ทั้งคู่อีกด้วย พอพวกเขาขอบคุณเสร็จหลังจากนั้นเฉินผิงก็จากไปทันที
อันที่จริงพวกเขาตั้งใจที่จะมาตำหนักยาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บพ่อของหยินซู่ซู่ ในเมื่อเฉินผิงรักษาให้กับเขา พวกเขาจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพักอยู่ที่นี่อีกต่อไป อีกอย่าง ไป๋จ่านถังกับฉินเฟิงก็กำลังตามหาพวกเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
เฉินผิงกลับมาถึงที่โรงแรมเมื่อท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีและพระอาทิตย์กำลังฉายแสง เฉินผิงไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่เพียงนิด เขาเริ่มเพาะเลี้ยงจี้หยกโดยหวังที่จะเปลี่ยนมันให้เป็นสุดยอดเครื่องมือป้องกันให้เร็วที่สุด ตราบใดที่ซูอวี่ฉีนำมันพกติดตัวไว้ แม้แต่พวกที่มีกำลังภายในระดับขั้นปรมาจารย์ก็จะไม่สามารถทำอันตรายอะไรเธอได้!
“เฉินผิง ตื่นไปกินอาหารเช้ากันได้แล้ว!” ซูอวี่ฉีบังเอิญมาเคาะประตูห้องเรียกเขาในขณะที่เขาเพาะเลี้ยงจี้หยกให้กลายเป็นสุดยอดเครื่องป้องกันพอดี
เขาไม่อยากให้ซูอวี่ฉีรู้ เลยแกล้งทำเป็นว่าเขาเพิ่งตื่นแล้วจึงก้าวออกไปเปิดประตูพร้อมกับปิดปากหาว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...