ในขณะเดียวกัน ผู้ชายคนนั้นก็หันมามองเฉินผิงด้วยสีหน้างุนงง เฉินผิงพยักหน้าสีหน้าเรียบเฉยบอกว่า “ผมพอจะมีความรู้อยู่นิดหน่อย”
“ดีจังเลยค่ะ!” งั้นคุณช่วยรักษาพ่อฉันหน่อยได้ไหมคะ? ถ้าคุณรักษาเขาได้ ฉันยินดีที่จะทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ ถึงแม้ว่า…” เสียงของหยินซู่ซู่ขาดหายไปพร้อมกับใบหน้าที่มีสีแดงเรื่อขึ้น เสี้ยววินาทีต่อมาเธอก็พูดออกมาว่า “ถึงแม้ว่า…คุณอยากจะให้ฉันปรนนิบัติคุณบนเตียงก็ได้!”
“หา? ไม่ต้อง คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อีกอย่างผมมีแฟนแล้ว” เฉินผิงถึงกับพูดไม่ออกจริงๆ ให้ตายสิ! นี่ผมดูเหมือนพวกบ้าผู้หญิงงั้นหรือ?
หยินซู่ซู่ใบหน้าแดงเปล่งหลบสายตาลงด้วยความอาย “แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรเลยที่จะตอบแทนคุณได้นอกจากตัวฉัน…”
“คุณยังมีจี้หยกไม่ใช่หรือ?” เฉินผิงเหลือบมองไปที่จี้หยกในมือเธอ
ทันใดนั้น หยินซู่ซู่ก็เงิยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตื่นตัว มือที่ถือจี้หยกยิ่งกำแน่นเข้าไปอีก เธอถามเขาอย่างลังเล “คุณ…คุณคิดจะทำอะไร?”
“ใจเย็นๆ ผมแค่สนใจอยากดูจี้หยกของคุณเท่านั้น แต่ก่อนอื่น ให้ผมตรวจอาการของพ่อคุณก่อนเถอะ”
เฉินผิงกดฝ่ามือลงบนศีรษะของชายที่นอนอยู่ เขาเริ่มส่งกำลังภายในออกมาจากร่างกายของเขาไหลเข้าสู่ร่างกายของชายผู้นี้ พลังของกำลังภายในเริ่มห่อหุ้มอวัยะภายในทั้งหมดแล้วเริ่มรักษามันทีละน้อย
ในขณะเดียวกันร่างกายของชายผู้นี้ก็เริ่มสัมผัสถึงความอุ่นร้อนที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย ผ่านไปสักพักเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาขึ้น แก้มของเขาเริ่มปรากฏสีชมพูอ่อนๆ
เมื่อหยินซู่ซู่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงบนร่างกายของพ่อเธอ ดวงตาของเธอก็ฉายประกายแห่งความสุขออกมา “พ่อคะ ตอนนี้พ่อรู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”
พ่อของเธอไอเบาๆ แล้วตอบว่า “ตอนนี้พ่อหายใจได้ดีขึ้นแล้ว อาการปวดที่ท้องก็หายไปด้วย”
“ขอบคุณมากค่ะ!” หยินซู่ซู่เอ่ยขอบคุณเฉินผิงด้วยความจริงใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...