หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4444

“เจ้าขึ้นมาบนนี้ได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?”

ใบหน้าของเฮยเสวียนเฟิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาถามด้วยความเหลือเชื่อ

“วงแหวนอาคมถูกทำลายแล้ว ข้าก็เลยขึ้นมาได้!” เฉินปี่ชิงบอกตามจริง

เมื่อได้ยินว่าอาคมสะกดถูกทำลายแล้ว เฮยเสวียนเฟิงก็ตื่นเต้นมาก รัศมีของเขาพุ่งพล่านขึ้นมาในทันใด

ตูม!

เฮยเสวียนเฟิงแผ่รัศมีอันทรงพลังจนดูราวกับสามารถทำลายได้ทั้งสวรรค์และโลก ทำให้ทั่วหอคอยสั่นไหว หลังจากนั้นแสงสีดำก็พุ่งตรงไปที่ชั้นห้า

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นพลังสีแดงเข้มก็แผ่กระจายเข้าครอบงำและดับแสงสีดำในทันที

เฮยเสวียนเฟิงคำรามด้วยความโกรธ เขาพุ่งขึ้นไปที่ชั้นที่ห้าอีกครั้ง แต่กลับต้องเผชิญกับมนต์สะกดและถูกซัดกระเด็นจนกระแทกพื้นอย่างแรง

และหลังจากพยายามหลายครั้ง เฮยเสวียนเฟิงก็กระเด็นกลับมาไม่หยุด เขาไม่อาจไปถึงชั้นห้าได้

“คุณเฉิน เขาทำอะไรอยู่น่ะ?” จี้อวิ๋นถามด้วยความสับสน

เฉินผิงส่ายหัว “ผมไม่รู้ คงเสียสติไปแล้วมั้ง”

เฉินปี่ชิงจ้องมองเฮยเสวียนเฟิงด้วยความงุนงง ไม่แน่ใจว่าเขาตั้งใจจะทำอะไร

“เฉินปี่ชิง นี่เจ้าหลอกข้าเหรอ? วงแหวนอาคมถูกทำลายซะที่ไหนกัน”

เฮยเสวียนเฟิงจ้องเฉินปี่ชิงเขม็ง รู้สึกเหมือนกับว่าเขาถูกหลอก

เมื่อได้ยินคำพูดของเฮยเสวียนเฟิง ทุกคนก็พูดไม่ออกชั่วขณะ เขาคงคิดว่าเมื่อวงแหวนอาคมถูกทำลายแล้ว เขาจะสามารถขึ้นไปบนหอคอยได้

เฉินปี่ชิงอ้ำอึ้งขณะที่พูดว่า “เฮยเสวียนเฟิง ข้าบอกว่าวงแหวนอาคมที่สะกดข้าพังแล้ว ไม่ใช่ของเจ้า เจ้ารีบลงมือโดยไม่ถามให้ชัดเจน เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ?”

“เจ้า...” เฮยเสวียนเฟิงพูดไม่ออกชั่วขณะ

เฉินผิงและคนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทั้งขบขันและสับสนเมื่อมองเฮยเสวียนเฟิง พวกเขานึกไม่ออกจริงๆ ว่าชายคนนี้บำเพ็ญเพียรนานนับหมื่นปีได้อย่างไร

ด้วยระดับสติปัญญาเท่านี้ ดูเหมือนจะไม่เข้ากันเลยความสามารถที่แท้จริงของเขา

เฉินผิงชะงักเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง การร้องขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นควรจะพูดแบบนี้หรือ?

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินปี่ชิงก็แทบจะสบถออกมา อะไรทำให้เขาคิดว่าเขามีสิทธิ์ขอความช่วยเหลือด้วยวาจาเยี่ยงนี้?

“ฮ่าๆ เฮยเสวียนเฟิง! เจ้านี่โง่จริงๆ ถ้าพูดขอความช่วยเหลือแบบนี้ ต่อให้เป็นพ่อของเจ้าก็คงไม่อยากช่วยหรอก”

ทันใดนั้นก็มีเสียงของเด็กดังมาจากชั้นห้า

เสียงนั้นแฝงมาด้วยความเย้ยหยัน ทำให้ใบหน้าของเฮยเสวียนเฟิงแดงด้วยความอับอาย

ใบหน้าของเฮยเสวียนเฟิงแดงก่ำ จากนั้นก็ซีดลง จากนั้นก็แดงอีกครั้ง

“ไอ้เด็กเวร ถ้าขึ้นไปถึงชั้นห้าได้ ข้าจะจัดหนักเจ้าแน่ ข้าจะสั่งสอนจนเจ้าลืมไม่ลง ข้าจะทำให้เจ้าไม่กล้าปากพล่อยอีก” เฮยเสวียนเฟิงวิ่งลงไปที่เชิงบันได มองขึ้นไปและเริ่มตะโกนไปที่ชั้นห้า

“ฮ่าๆๆ เจ้าทำไม่ได้หรอก เจ้าขึ้นมาบนนี้ไม่ได้ คงจะโมโหมากสินะ เจ้าคนหัวทึบ! ฮ่าๆ”

เสียงของเด็กคนนั้นเยาะเย้ยเฮยเสวียนเฟิง