หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4455

“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของคนอื่น!” หลินเข่อติ้งพูดอย่างเย็นชา

“ฮึ! เหตุผลเดียวที่คุณพูดกับฉันแบบนี้ได้ก็เพราะว่าฉันเคารพท่านนักพรตฉีเต้าจาง รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณขวางทางสมาพันธ์ผนึกมาร? ถ้าคุณไปตั้งแต่ตอนนี้ ฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เฉินผิงจะไปไหนไม่ได้” ผู้อาวุโสเทียนดูแคลนหลินเข่อติ้ง

อย่างไรก็ตาม หลินเข่อติ้งหัวเราะเยาะและพูดว่า “ไม่ได้หรอก! ฉันจะอยู่ช่วยเฉินผิง...”

“คุณกำลังปกป้องเขาอยู่เหรอ? เขาสำคัญกับคุณยังไงถึงได้ปกป้องเขา? รู้ไหมว่าเขาคือคนที่พวกเราสมาพันธ์ผนึกมารตั้งค่าหัวด้วยบรรณาการร้อยปี?” ผู้อาวุโสเทียนถาม

“เขาคือผู้ชายของฉัน ดังนั้นแล้วฉันก็ต้องปกป้องเขา” หลินเข่อติ้งตอบอย่างเรียบเฉย

เฉินผิงมองหลินเข่อติ้งด้วยแววตาประหลาดใจ เขาไม่นึกว่าเธอจะพูดอะไรแบบนั้น

ทั้งบอดซ้ายและบอดขวาตกใจอย่างเห็นได้ชัด ทั้งที่ก่อนที่เฉินผิงและหลินเข่อติ้งจะเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพนั้น ทั้งคู่ไม่ต่างจากคนแปลกหน้าต่อกัน เหตุใดแค่ในเวลาสั้นๆ กลับชอบพอกันได้? นี่มันเร็วเกินไปไหม?

“ฮ่าๆ! แน่ใจหรือว่าต้องการปกป้องเขา?” ผู้อาวุโสเทียนหัวเราะเสียงดัง

“แน่นอน! แล้วจะให้ปกป้องใครอีกล่ะ? ตาแก่อย่างคุณน่ะเหรอ?”

หลินเข่อติ้งเหยียดหยามผู้อาวุโสเทียนพร้อมกับยิ้ม

ผู้อาวุโสเทียนจ้องเขม็ง น้ำเสียงของเขาเย็นชาขณะที่พูดว่า “อย่าคิดว่าแค่เกี่ยวข้องกับท่านนักพรตฉีเต้าจางจะทำให้คุณมีสิทธิ์พูดกับฉันแบบนี้ ทำแบบนี้ก็เท่ากับเป็นศัตรูของสมาพันธ์ผนึกมาร รู้ไหมว่าสมาพันธ์ผนึกมารแข็งแกร่งแค่ไหน?”

“สำหรับฉันสมาพันธ์ผนึกมารเป็นแค่ตัวตลก ฉันชอบฆ่าคนของพวกมัน” หลินเข่อติ้งพูดอย่างไม่แยแส

เฉินผิงมองหลินเข่อติ้งด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นเธอไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย

เฉินผิงยิ่งอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของหลินเข่อติ้งมากกว่าเดิม เธอเป็นใครกันแน่ถึงปากกล้าใส่สมาพันธ์ผนึกมารหน้าตาเฉยแบบนั้น?

ฉีเต้าจางเป็นอาจารย์ของหลินเข่อติ้ง เป็นนักพรตชราคนเดียวกับที่เฉินผิงเคยพบ

ความแข็งแกร่งของฉีเต้าจางนั้นยากจะหยั่งถึง มิฉะนั้นผู้อาวุโสเทียนก็คงไม่พูดแบบนั้น

“เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมกล้าดูหมิ่นสมาพันธ์ผนึกมาร ฉันไม่สนใจว่าแกจะเป็นอะไรกับนักพรตฉีเต้าจาง วันนี้ฉันจะจับแกแก้ผ้าและปล่อยให้ศิษย์ทั้งสองของฉันสนุกให้เต็มที่”

ผู้อาวุโสเทียนจ้องมองหลินเข่อติ้งอย่างดุร้ายขณะที่เขาพูด

เมื่อเห็นผู้อาวุโสเทียนกำลังจะเข้ามาหาเขา เฉินผิงก็รู้สึกร้อนรน

อย่างไรก็ตาม หลินเข่อติ้งไม่ได้ตื่นตระหนกเหมือนเขา เธอตะโกนเสียงดังว่า “ท่านอาจารย์ ฉันรู้ว่าท่านอยู่ที่นี่!”

ตูม!

ทันทีที่หลินเข่อติ้งพูดจบ ลำแสงก็พุ่งออกมาจากอากาศธาตุกะทันหัน ทำให้พลังมหาศาลสลายไปอย่างรวดเร็ว

อีกทั้งผู้อาวุโสเทียนยังถูกซัดกระเด็นจากแรงปะทะ

เมื่อแสงค่อยๆ จางลง ร่างเงาก็ปรากฏขึ้น ร่างนั้นคือนักพรตชรากับไม้เท้าของเขา

“ท่านอาจารย์!”

เมื่อเห็นฉีเต้าจาง หลินเข่อติ้งก็รีบเรียกเขา