หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4456

เฉินผิงโค้งคำนับด้วยความยำเกรง ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ในขณะนั้นนักพรตชราเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยพวกเฉินผิงได้

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสเทียนจ้องมองฉีเต้าจางเขม็ง “ฉีเต้าจาง ฉันมาจากสมาพันธ์ผนึกมาร-”

ฉีเต้าจางขัดจังหวะทันควัน “ฉันไม่สนใจสมาพันธ์อะไรนั่นหรอก ใครก็ตามที่กล้าข่มเหงศิษย์ของฉันจะต้องพบกับความตาย โดยเฉพาะพวกสมาพันธ์ผนึกมาร”

หลังจากที่พูดจบ ฉีเต้าจางก็ปลดปล่อยหมัดอันทรงพลัง

แม้จะเป็นเพียงหมัดเดียว รัศมีอันล้นหลามก็พุ่งเข้าหาผู้อาวุโสเทียน

พริบตานั้นผู้อาวุโสเทียนก็ลอยละลิ่ว ในขณะที่เทียนหลัวและเทียนชาโดนเข้าไปเต็มๆ พวกเขาบาดเจ็บสาหัสและลุกไม่ขึ้น

แม้จะเป็นแค่ร่างเงาก็ยังสามารถสยบผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่ได้

เฉินผิงตกตะลึง เขาคิดไม่ออกเลยว่าพลังของฉีเต้าจางมากมายขนาดไหน

ฉีเต้าจางเป็นใครกัน?ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?เขามาจากแดนเหนือหรือแดนตะวันออก?

ขณะที่เฉินผิงกำลังคาดเดาตัวตนของฉีเต้าจาง ผู้อาวุโสเทียนก็หยุดชะงัก ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง

ลึกๆ แล้วเขาตกตะลึง เขาไม่นึกว่าพลังของฉีเต้าจางจะน่ากลัวขนาดนี้

แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินชื่อเสียงอันน่าเกรงขามของฉีเต้าจางในอดีต แต่เขาก็ไม่เคยพบฉีเต้าจางตัวจริง หลังจากการต่อสู้ในวันนี้ ในที่สุดเขาก็ได้เข้าใจถึงระดับพลังของอีกฝ่าย

ทั้งที่มาแค่ร่างเงา เขากลับพ่ายแพ้อย่างยับเยิน

เมื่อพลังห่างกันขนาดนี้ แม้แต่คนโง่ก็ยังรู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ

ผู้อาวุโสเทียนรีบคว้าตัวเทียนหลัวและเทียนชา จากนั้นเขาก็หันหลังและหนีไปโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว

หากอยู่ต่อทั้งสามคนคงไม่รอด

“ไอ้พวกเลว! คิดจะหนีงั้นเหรอ” เมื่อเห็นอย่างนั้น หลินเข่อติ้งก็กำลังจะไล่ตาม

หลินเข่อติ้งโบกมือขณะพูดว่า “เดี๋ยวก่อน ฉันยังมีเรื่องต้องพูด”

ในขณะนั้นเฉินผิงตกตะลึงอย่างมาก เขาไม่นึกว่าหลินเข่อติ้งจะเป็นองค์หญิง

มิน่าเธอถึงเก่งขนาดนั้น! เธอมีนครหลวงหนุนหลังอยู่นี่เอง!

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่รู้ว่าหลินเข่อติ้งมาจากนครหลวงใด

ดูเหมือนจะไม่มีนครหลวงในแดนตะวันออกใช่ไหม?

“อย่างนั้นท่านก็ควรจะรีบพูด องค์หญิง” ชายวัยกลางคนกล่าว ก่อนที่เขาจะก้าวออกไป

หลินเข่อติ้งหันไปหาเฉินผิง เธอส่งยิ้มให้เขาขณะที่พูดว่า “ฉันจะไปแล้ว เฉินผิง มีอะไรที่คุณอยากบอกฉันไหม?”

“บอกเรื่องอะไร?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน