หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4465

“คนพวกนี้เป็นใครกัน? คุณจูชิงซิ่ว” เฉินผิงถามพร้อมมองดูเธอด้วยความสับสน

“พวกเขามาจากสำนักหมื่นดาบ เป็นศิษย์ร่วมสำนักของฉัน” จูชิงซิ่วตอบ

“ศิษย์ร่วมสำนักของคุณเหรอ? แต่ผมนึกว่าสำนักหมื่นดาบถูกทำลายไปแล้ว” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ

ทำไมศิษย์ร่วมสำนักถึงสู้กันเอง?

ดูจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับสำนัก เฉินผิงนึกว่าศิษย์ที่รอดชีวิตจะช่วยเหลือกันเสียอีก

“ฉันก็เคยคิดอย่างนั้น” จูชิงซิ่วกล่าว “แต่ฉันเพิ่งเจอพวกเขาเมื่อครู่ ชายวัยกลางคนคนนั้นคือศิษย์ที่อาวุโสที่สุดของเรา ฟ่านเสียนป่อ”

จูชิงซิ่วชี้เขา “เขาต้องการให้ฉันส่งม้วนคัมภีร์ลับให้ แต่ฉันปฏิเสธ พวกเขาจึงใช้กำลัง”

เฉินผิงปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว ศิษย์สำนักหมื่นดาบเหล่านี้กำลังตามหาม้วนคัมภีร์ลับ

ฉันจำคัมภีร์ลับนั่นได้มันเป็นของล้ำค่า

“พวกเขารู้ได้ยังไงว่าคุณมีคัมภีร์ลับ?” เขาถาม

“ฉันบังเอิญพบพวกเขา และฉันเผลอหลุดปากออกไปด้วยความดีใจ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นคนที่ทรยศสำนักของเรา” จูชิงซิ่วพูดด้วยความโกรธ

“จูชิงซิ่ว ระวังคำพูดหน่อย เธอนั่นแหละที่ทรยศเรา” ฟ่านเสียนป่อถากถาง

“แล้วหมอนี่เป็นใครกัน?” ฟ่านเสียนป่อยิ้มเยาะ “เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากกลับกล้าเข้ามายุ่งเรื่องของเรา”

เฉินผิงสวนกลับ “ระดับบำเพ็ญเพียรของผมมันเกี่วอะไรกับคุณ ผมจะเข้ามายุ่งถ้าผมอยากทำ ถ้าไม่อยากผมก็แค่ไม่ทำ พล่ามอะไรไม่รู้เรื่อง ไอ้พวกทรยศหน้าโง่”

“แถมชื่อยังดูพิลึกอีกต่างหาก มีแต่คนทรยศเท่านั้นที่จะชื่อฟ่านเสียนป่อ!” เขาเยาะเย้ย

“อาจารย์ตายแล้ว ฉันเห็นมากับตา” ฟ่านเสียนป่อตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เขาหายใจเฮือกสุดท้ายและแม้แต่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็หายไป ไม่มีทางกลับมาหาเขาอีกแล้ว”

เขาเดินไปข้างหน้า น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวมากขึ้น “ทีนี้ส่งม้วนคัมภีร์ลับมาซะ ฉันจะใช้มันฟื้นฟูความรุ่งโรจน์ของสำนักหมื่นดาบ และถ้าเธอร่วมมือ ฉันอาจจะแต่งตั้งให้เธอเป็นผู้อาวุโสของสำนักก็ได้”

รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่พูดกับจูชิงซิ่ว

“ฉันจะไม่มีวันยกให้หรอก!” จูชิงซิ่วตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ลองคิดดูสิ จูชิงซิ่ว” ฟ่านเสียนป่อยิ้มเยาะ “ผู้ชายคนนี้คงเป็นคนรักของเธอใช่ไหม? ถึงใบหน้าของเธอจะเสียโฉม เขาก็ยังปกป้องเธอ หมายความว่าเธอหลับนอนกับเขาแล้วสินะ”

เขายิ้มเยาะ “ถ้าไม่อยากให้คนรักของคุณตาย เธอก็ควรจะร่วมมือ ถ้าเธอยอม ฉันอาจจะปล่อยให้เธอกับเขาไปใช้ชีวิตร่วมกันก็ได้”

ฟ่านเสียนป่อขู่จูชิงซิ่วโดยใช้ชีวิตของเฉินผิงเป็นข้ออ้าง