หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4466

“พูดอะไรไร้สาระ คุณสองคนนั่นแหละที่หลับนอนด้วยกัน” จูชิงซิ่วพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“คุณจูชิงซิ่ว ผมไม่ร่วมเตียงกับผู้ชาย...” เฉินผิงพูดติดขัดเพราะตกใจกับคำพูดของเธอ

จูชิงซิ่วรู้ตัวขึ้นมาทันทีว่าเธอพูดอะไรและหน้าแดง เธอมองเฉินผิงด้วยสายตาเขินอายก่อนจะหันไปจ้องฟ่านเสียนป่อ “อย่าเอาความคิดสกปรกของคุณมาบอกเรา เราทั้งคู่ยังบริสุทธิ์...”

คำพูดของเธอยิ่งทำให้แก้มแดงมากขึ้น และเธอรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องพูดตรงๆ แบบนั้น ท้ายที่สุดแล้วเฉินผิงเคยเห็นเธอเปลือยกาย เธอจะยังอ้างได้หรือเปล่าว่ายังบริสุทธิ์อยู่

“ดูสิ เธอหน้าแดงเพราะคำพูดตัวเอง ใครที่ไหนจะเชื่อเธอ” ฟ่านเสียนป่อเยาะเย้ย “เมื่อก่อนตอนเราอยู่ที่สำนักหมื่นดาบ เธอทำตัวไม่ต่างจากแม่ชี ใครจะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เหลวแหลกขนาดนี้”

ฟ่านเสียนป่อยิ้มเยาะพร้อมล้อเลียน “ฉันไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ จูชิงซิ่ว ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ ฉันคงขอมีอะไรกับเธอตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว”

“จูชิงซิ่วทั้งสวยและมีผิวขาวเนียนแถมยังขาเรียวยาว ยอมรับว่าฉันเคยแอบมองเธอตอนอาบน้ำ”

ศิษย์คนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังเขาต่างก็พูดดูหมิ่นจูชิงซิ่ว ทำให้เธอตัวสั่นด้วยความโกรธ

“จูชิงซิ่ว ส่งคัมภีร์ลับมาแล้วฉันจะไปทันที ถ้าเธออยากเข้าสำนักหมื่นดาบ ฉันจะช่วยให้เธอได้เป็นผู้อาวุโส”

เขาแสยะยิ้มอีกครั้ง “แต่ถ้าเธอปฏิเสธที่จะร่วมมือก็อย่าโทษฉันที่ไร้ปราณี ไม่ใช่แค่จะฆ่าทั้งคู่ แต่ฉันจะให้ศิษย์คนอื่นๆ ได้ลิ้มรสเธอด้วย มีหลายคนหมายปองเธอ คิดดูให้ดี”

โทสะของจูชิงซิ่วเดือดพล่าน “ฟ่านเสียนป่อ แกมันเดรัจฉาน!”

เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอชี้ดาบยาวของเธอไปที่ฟ่านเสียนป่อด้วยความโกรธ

แต่ฟ่านเสียนป่อไม่ได้หวาดกลัว เขาเย้ยหยันเธอ “จูชิงซิ่ว คิดจะสู้กับฉันจริงเหรอ? คิดเหรอว่าเธอจะรับมือได้ถึงสามกระบวนท่าก่อนที่ฉันจะเปลื้องเสื้อผ้าเธอ?”

“แก...” ใบหน้าของจูชิงซิ่วร้อนผ่าวด้วยความโกรธ แต่เธอก็รู้ว่าฟ่านเสียนป่อพูดถูก เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา หากสถานการณ์เลวร้ายก็มีโอกาสสูงที่ฟ่านเสียนป่อจะจับเธอแก้ผ้า

เคร้ง!

ทันทีที่ชื่อของเฉินผิงถูกเอ่ย ดาบในมือศิษย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังฟ่านเสียนป่อก็หลุดจากมือ ทำให้เกิดเสียงโลหะกระทบพื้น ฟ่านเสียนป่อเซซวนไปมาและเกือบจะล้ม สีหน้าของเขาทั้งเหลือเชื่อและตกใจขณะที่เขาหันไปมองเฉินผิง

“กะ-แกคือเฉินผิงที่ถูกสมาพันธ์ผนึกมารตั้งค่าหัวด้วยบรรณาการร้อยปีเหรอ?” เขาพูดติดขัด สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด

“ถูกต้อง” เฉินผิงพยักหน้ายืนยัน

แทนที่จะตอบสนองด้วยความโกรธเหมือนอย่างเคย ฟ่านเสียนป่อกลับถอยหลังไปสองก้าวด้วยท่าทีระมัดระวัง

ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดที่ถูกสมาพันธ์ผนึกมารตามล่าด้วยบรรณาการร้อยปี มันต้องมีเหตุผลที่สมาพันธ์ยอมเสียทั้งเวลาทั้งคนไปมากเพื่อแลกกับตัวเขา