หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4498

สรุปบท ตอนที่ 4498 ไม่มีเหตุผล: หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนที่ 4498 ไม่มีเหตุผล – ตอนที่ต้องอ่านของ หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนนี้ของ หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 4498 ไม่มีเหตุผล จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

แม้จะคิดอย่างนั้น หวู่เลี่ยงก็ยังลงมือ เขารีบหยิบระฆังออกมาจากชุดคลุมของเขาและเริ่มตี

เสียงระฆังสร้างคลื่นเสียงที่โอบล้อมทุกคนที่อยู่ในบริเวณ

ตู!

หลังจากนั้น เมื่อรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายไปทั่ว คลื่นเสียงรอบข้างก็สลายไปทันที แม้แต่ระฆังในมือของหวู่เลี่ยงยังระเบิด

หวู่เลี่ยงกระอักเลือดออกมาเป็นสายราวกับน้ำพุ

“หนีไป!”

เมื่อเห็นอย่างนั้น องค์ชายเซียวก็คว้าตัวเฉินผิงและวิ่งออกไป

คนอื่นๆ ก็รีบวิ่งหนีเช่นกัน แม้แต่หวู่เลี่ยงก็ยังไม่กล้าหยุดแม้แต่วินาทีเดียว แม้ว่าร่างกายของเขาจะบาดเจ็บก็ตาม

องค์ชายฉือมองดูฝูงชนที่ตื่นตระหนกวิ่งหนี แต่เขากลับหัวเราะและเริ่มเคี้ยวอมยิ้มในปาก

เมื่อกินอมยิ้มจนหมด องค์ชายฉือก็ตามฝูงชนไป

ทุกย่างก้าวที่องค์ชายฉือเดิน อาคารโดยรอบจะพังทลายเป็นเถ้าถ่าน ห้วงมิติทั้งหมดจะสั่นสะเทือน

ในขณะที่เฉินผิงถูกพาตัวหลบหนี เขาก็หันไปถามจ้าวมารสีชาด “จ้าวมาร เด็กคนนั้นเป็นใครกันแน่? ทำไมเขาถึงน่าเกรงขามขนาดนี้ แถมยังรู้จักเนตรส่องนภาของคุณด้วย”

ในขณะนั้น สีหน้าของจ้าวมารสีชาดก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด หลังจากเงียบไปนาน ในที่สุดเขาก็พูดว่า “ไม่นึกว่าจะยังเหลือคนพวกนี้อยู่อีก...”

“ใคร? เจ้าเด็กนั่นเป็นใครกัน?”

เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวมารสีชาด เฉินผิงก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ

“เวรเอ้ย...” เฉินผิงสบถในใจ ฉันเองก็มีสายเลือดมังกรทอง เท่ากับว่าจ้าวมารสีชาดพูดกระทบฉันไม่ใช่หรไง? ฉันไม่คิดว่าฉันเย่อหยิ่ง และคงไม่ใช่คนขี้อวดด้วยใช่ไหม? การโอ้อวดมันแค่นิสัยทั่วไปของมนุษย์ไม่ใช่เหรอ!

เฉินผิงรู้สึกอายขึ้นมาทันทีและอุทานอยู่ในใจ เขาไม่นึกว่าจ้าวมารสีชาดจะได้ยิน

เฉินผิงอธิบายอย่างกระอักกระอ่วน “จ้าวมาร ผมแค่ตกใจไปชั่วขณะ ผมไม่ได้ว่าคุณนะ!”

ในขณะนั้น องค์ชายฉือกำลังไล่ตามพวกเขาอย่างไม่รีบร้อน

เมื่อรู้สึกว่ารัศมีที่น่าหวาดหวั่นจากด้านหลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทุกคนก็เริ่มกังวล เสี่ยวเจียนหันไปหาหวู่เลี่ยงแล้วพูดว่า “ท่านนักพรตหวู่เลี่ยง พวกเราต้องพึ่งคุณ...”

“บัดซบ!” หวู่เลี่ยงหมดคำจะพูด ไม่มีเหตุผลเลย! ฉันทั้งกระอักเลือดและจะตายอยู่แล้ว แต่พวกเขาก็ยังหวังพึ่งฉัน อยากให้ฉันตายหรือไง?

ตอนแรกหวู่เลี่ยงตั้งใจจะปฏิเสธ แต่รัศมีที่ไล่ตามหลังพวกเขากำลังเข้ามาแล้ว

องค์ชายฉือเผยรอยยิ้มไร้เดียงสาบนใบหน้าของเขา เขาดูไม่เหมือนฆาตกรหรือปีศาจร้ายเลยสักนิด

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร