หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4500

สรุปบท ตอนที่ 4500 อารามเหลยหยิน: หัตถ์เทวะราชันมังกร

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 4500 อารามเหลยหยิน – หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บท ตอนที่ 4500 อารามเหลยหยิน ของ หัตถ์เทวะราชันมังกร ในหมวดนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย อาร์ม อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

เมื่อรู้สึกถึงปราณดาบที่น่าสะพรึงกลัว เสี่ยวเจียนก็ตะโกนออกมาอีกครั้ง “นักพรตหวู่เลี่ยง!”

หวู่เลี่ยงแทบจะร้องไห้ออกมา

ถึงอย่างนั้น เขาก็เอามือประกบกันและพึมพำว่า “อมิตาภพุทธ”

ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็เปล่งประกายด้วยแสงธรรมอันเข้มข้น ร่างของหวู่เลี่ยงขยายตัวราวกับลูกโป่งที่ปกป้องทุกคนที่อยู่ด้านหลังเขา

ตู!

พลังของปราณดาบพุ่งลงมาอย่างรุนแรง ผลักร่างของหวู่เลี่ยงจนถอยหลังไปหลายสิบกิโลเมตร เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขาและฟุ้งไปทั่วในอากาศ

องค์ชายฉือกล่าวกับฝูงชนด้วยแววตาเหยียดหยาม “น่าสมเพชจริงๆ เรียกคนที่เก่งที่สุดของแคว้นเซียวออกมาซะ!”

ทุกคนเงียบไป ใครกันล่ะที่เก่งที่สุดในแคว้นเซียว?

เซียวหยวนซานเป็นคนที่เก่งกาจที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในขณะนั้นไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

“ฉันนี่แหละเก่งที่สุดในแคว้นเซียว!”

เสียงของหวู่เลี่ยงดังขึ้น และเขาก็ร่อนลงต่อหน้าทุกคน

แม้จะถูกซัดไปไกลขนาดนั้น หวู่เลี่ยงก็ยังไม่หนีเอาตัวรอดคนเดียว

องค์ชายฉือมองหวู่เลี่ยง เขาอดไม่ได้ที่จะถุยน้ำลายลงพื้นและพูดว่า “ตาแก่หัวโล้น เจ้าน่ะอ่อนแอที่สุด...”

“ยอดคนยอมตายไม่ยอมเสียหน้า! ฉันพร้อมที่จะสู้กับแกจนถึงที่สุด!”

หลังจากพูดอย่างนั้น หวู่เลี่ยงก็รู้สึกถึงพลังชีวิตที่พุ่งพล่านขึ้นมา เขาเริ่มเผาแก่นโลหิตของตัวเอง

ทุกคนมองดูหวู่เลี่ยงด้วยความตกใจ ดูเหมือนว่าเขาจะทุ่มสุดตัวจริงๆ

เมื่อแก่นโลหิตถูกเผาไหม้ พลังในกายหวู่เลี่ยงก็พุ่งพล่านอย่างรุนแรง ในขณะเดียวกันแสงสีทองก็ฉายออกมาจากร่างกายของเขา มันปะทุอย่างต่อเนื่องเหมือนคลื่นทะเลปั่นป่วน

จากนั้นหวู่เลี่ยงก็ดึงสายลูกประคำออกจากอกของเขา เขาโยนลูกประคำขึ้นไปบนฟ้าพร้อมเปล่งเสียง “จงกลายเป็นพันธนาการ...”

ตูม!

ตูม!

ดูเหมือนเขาจะไม่เคยได้ยินชื่อของอารามเหลยหยินในแคว้นเซียวมาก่อน

เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นอารามจากดินแดนอื่นของอาณาจักรนิรันดร์ก็ได้

จ้าวมารสีชาดซึ่งอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงได้ยินชื่ออารามเหลยหยินและพูดว่า “ระดับบำเพ็ญเพียรชายชราหัวโล้นคนนี้ไม่สูงมากนัก แต่วิชาที่เขาใช้ไม่ธรรมดาเลย ที่แท้ก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรจากอารามเหลยหยินนี่เอง หรือว่าในระหว่างศึกแห่งทวยเทพ ผู้บำเพ็ญเพียรจากอารามเหลยหยินในอาณาจักรนิรันดร์ก็เข้าร่วมด้วย?”

“จ้าวมาร คุณรู้จักอารามเหลยหยินด้วยเหรอ?” เฉินผิงรีบถาม

จ้าวมารสีชาดอธิบายว่า “รู้จัก อารามเหลยหยินเป็นอารามที่โด่งดังที่สุดในชั้นสี่ของอาณาจักรแดนสรวง คนจำนวนมากมักไปเยี่ยมชมและแสดงความเคารพ ข้าเคยไปที่นั่นหนหนึ่ง แต่ข้าแค่ไปเล่นสนุกเท่านั้น ไม่ได้ไปเพื่อคารวะตาแก่หัวโล้นพวกนั้น”

“หมายความว่าท่านนักพรตหวู่เลี่ยงก็มาจากอาณาจักรแดนสรวงด้วยเหรอ? ดูเหมือนว่าเขาจะติดอยู่ที่อาณาจักรนิรันดร์”

เฉินผิงอดครุ่นคิดไม่ได้ ในระหว่างศึกแห่งทวยเทพเมื่อหลายปีก่อน เซียนและมารนับไม่ถ้วนจากอาณาจักรแดนสรวงถูกอาคมฟ้าดินขังอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์

คนเหล่านั้นติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์โดยไม่สามารถบำเพ็ญเพียรได้ หลังจากผ่านไปหลายพันปี หลายคนพบว่าระดับบำเพ็ญเพียรของพวกเขาลดลงอย่างมาก

เฉินผิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย ถ้าหวู่เลี่ยงมาจากอาณาจักรแดนสรวง ทำไมเขาถึงยอมช่วยเสี่ยวเจียนขนาดนี้?

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร