หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4500

เมื่อรู้สึกถึงปราณดาบที่น่าสะพรึงกลัว เสี่ยวเจียนก็ตะโกนออกมาอีกครั้ง “นักพรตหวู่เลี่ยง!”

หวู่เลี่ยงแทบจะร้องไห้ออกมา

ถึงอย่างนั้น เขาก็เอามือประกบกันและพึมพำว่า “อมิตาภพุทธ”

ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็เปล่งประกายด้วยแสงธรรมอันเข้มข้น ร่างของหวู่เลี่ยงขยายตัวราวกับลูกโป่งที่ปกป้องทุกคนที่อยู่ด้านหลังเขา

ตูม!

พลังของปราณดาบพุ่งลงมาอย่างรุนแรง ผลักร่างของหวู่เลี่ยงจนถอยหลังไปหลายสิบกิโลเมตร เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขาและฟุ้งไปทั่วในอากาศ

องค์ชายฉือกล่าวกับฝูงชนด้วยแววตาเหยียดหยาม “น่าสมเพชจริงๆ เรียกคนที่เก่งที่สุดของแคว้นเซียวออกมาซะ!”

ทุกคนเงียบไป ใครกันล่ะที่เก่งที่สุดในแคว้นเซียว?

เซียวหยวนซานเป็นคนที่เก่งกาจที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในขณะนั้นไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

“ฉันนี่แหละเก่งที่สุดในแคว้นเซียว!”

เสียงของหวู่เลี่ยงดังขึ้น และเขาก็ร่อนลงต่อหน้าทุกคน

แม้จะถูกซัดไปไกลขนาดนั้น หวู่เลี่ยงก็ยังไม่หนีเอาตัวรอดคนเดียว

องค์ชายฉือมองหวู่เลี่ยง เขาอดไม่ได้ที่จะถุยน้ำลายลงพื้นและพูดว่า “ตาแก่หัวโล้น เจ้าน่ะอ่อนแอที่สุด...”

“ยอดคนยอมตายไม่ยอมเสียหน้า! ฉันพร้อมที่จะสู้กับแกจนถึงที่สุด!”

หลังจากพูดอย่างนั้น หวู่เลี่ยงก็รู้สึกถึงพลังชีวิตที่พุ่งพล่านขึ้นมา เขาเริ่มเผาแก่นโลหิตของตัวเอง

ทุกคนมองดูหวู่เลี่ยงด้วยความตกใจ ดูเหมือนว่าเขาจะทุ่มสุดตัวจริงๆ

เมื่อแก่นโลหิตถูกเผาไหม้ พลังในกายหวู่เลี่ยงก็พุ่งพล่านอย่างรุนแรง ในขณะเดียวกันแสงสีทองก็ฉายออกมาจากร่างกายของเขา มันปะทุอย่างต่อเนื่องเหมือนคลื่นทะเลปั่นป่วน

จากนั้นหวู่เลี่ยงก็ดึงสายลูกประคำออกจากอกของเขา เขาโยนลูกประคำขึ้นไปบนฟ้าพร้อมเปล่งเสียง “จงกลายเป็นพันธนาการ...”

ตูม!

ตูม!