หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4501

เฉินผิงซึ่งกำลังสับสนถามเสี่ยวเจียนว่า “องค์ชายเสี่ยวเจียน ทำไมท่านนักพรตหวู่เลี่ยงถึงยอมทำเพื่อคุณขนาดนี้?”

ท้ายที่สุดแล้ว ชาวอาณาจักรแดนสรวงเหล่านี้ต่างหยิ่งยโสและไม่ยอมก้มหัวให้ผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรนิรันดร์

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ข้าบังเอิญพบท่านนักพรตหวู่เลี่ยงในวันหนึ่ง เขาบอกว่าข้ามีรากศักดิ์สิทธิ์และเป็นท่านผู้สร้างที่กลับชาติมาเกิด และตั้งแต่นั้นมา เขาก็อยู่เคียงข้างข้ามาตลอด” เสี่ยวเจียนตอบตามตรง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็เงียบชั่วขณะ ท่านผู้สร้างกลับชาติมาเกิด? เรื่องแบบนี้มีอยู่จริงด้วยหรือ? นี่เป็นอุบายหลอกลวงอะไรสักอย่างหรือเปล่า?

จ้าวมารสีชาดพูดกับเฉินผิงว่า “เจ้าหนู เจ้าไม่เข้าใจ ในความเชื่อของพวกเขา นักพรตอาวุโสจากยุคโบราณจะกลับชาติมาเกิดใหม่เพื่อบำเพ็ญเพียรจิตวิญญาณของตน การกลับชาติมาเกิดแต่ละครั้งเป็นการบำเพ็ญเพียรที่กินเวลานานนับพันปี และวัฏจักรของการกลับชาติมาเกิดและการบำเพ็ญเพียรไม่ได้จำกัดอยู่ที่อาณาจักรเดียว ภายในอาณาจักรนับไม่ถ้วนของจักรวาลแห่งนี้ พวกเขาอาจจะกลับชาติมาเกิดในอาณาจักรใดก็ได้ เป็นเหตุผลที่ศิษย์ผู้ศรัทธาของพวกเขาจะออกตามหาท่านผู้สร้างที่กลับชาติมาเกิดไปทั่วทั้งจักรวาลอันกว้างใหญ่ เมื่อได้พบแล้วพวกเขาจะปกป้องด้วยชีวิตจนกว่าร่างที่กลับชาติมาเกิดใหม่จะฟื้นคืนความทรงจำจากอดีตชาติ...”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกซู่ พวกเขาอุทิศตนให้ความเชื่อถึงขนาดนี้ มิน่าท่านนักพรตหวู่เลี่ยงถึงไม่ยอมหนีไปแม้จะใกล้จะตายแล้วก็ตาม แถมตอนนี้เขาถึงกับยอมเผาแก่นโลหิตของตัวเองด้วย!

องค์ชายฉือมองดูหวู่เลี่ยง รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาตบศีรษะของหวู่เลี่ยงอย่างแรงโดยไม่ลังเล

หวู่เลี่ยงยังคงนิ่ง มือทั้งสองประสานกันอย่างไม่ยอมแพ้

เผียะ!

เสียงตบดังสนั่น ศีรษะของหวู่เลี่ยงถูกฟาดอย่างรุนแรง ร่างกายของเขาสั่นสะท้านและแสงธรรมนับไม่ถ้วนแผ่กระจายไปทั่วร่างของเขา

หวู่เลี่ยงโดนองค์ชายฉือตบหน้าหัน

แม้ว่าหวู่เลี่ยงจะทนได้ แต่ภาพที่ได้เห็นนั้นยากที่จะมอง

มันคือภาพของเด็กวัยรุ่นที่ตบชายชรา ไม่ว่าจะมองยังไงมันก็ดูไม่ถูกต้อง

ใบหน้าของหวู่เลี่ยงแดงก่ำ แต่เขายังคงสงบนิ่ง

องค์ชายฉือหัวเราะเบาๆ “น่าขันจริงๆ...”

เผียะ!

เขาตบอีกครั้ง คราวนี้ตบเข้าที่ศีรษะล้านของหวู่เลี่ยง