หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4502

เมื่อได้ยินคำตำหนิด้วยความโมโหร้ายของหวู่เลี่ยง ทุกคนก็พูดไม่ออกชั่วขณะ ถึงจะเป็นนักพรตก็ปากจัดได้!

“ตาแก่หัวโล้น เจ้ามันดีแต่ปาก!”

องค์ชายฉือยิ้มมุมปากแล้วตบอย่างรวดเร็ว

การตบครั้งนี้ทำให้หวู่เลี่ยงกระเด็นออกไป จากนั้นเขาก็ลอยไปกระแทกต่อหน้าทุกคนอย่างรุนแรง

หวู่เลี่ยงไอออกมาเป็นเลือด จากนั้นเขาก็หันไปหาอวี่เหวินเฉียงแล้วพูดว่า “ท่านสมุหนายก แคว้นเซียวไม่มียอดฝีมืออีกแล้วหรือ? ฉันขอเวลาพักหายใจสักครู่”

“เอ่อ...”

ชั่วขณะหนึ่ง ใบหน้าของอวี่เหวินเฉียงมีความละอาย อันที่จริงแล้วยังมียอดฝีมือในแคว้นเซียว แต่เขาไม่มีอำนาจสั่งการยอดฝีมือเหล่านั้น

องค์ชายเซียวหันไปทางอวี่เหวินเฉียงแล้วพูดว่า “ท่านสมุหนายก ข้าจำได้ว่าท่านพ่อเคยพูดถึงใต้นครหลวงแคว้นเซียว ที่นั่น-”

อวี่เหวินเฉียงรีบพูดแทรก “องค์ชาย ได้โปรดอย่าพูดอะไรอีกเลย เรื่องพวกนั้นเป็นความลับสำคัญของแคว้นเซียว!”

“ท่านสมุหนายก แคว้นเซียวกำลังจะล่มสลายแล้ว ท่านยังจะปกปิดอยู่อีกหรือ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะพาองค์ชายเสี่ยวเจียนไปจากที่นี่ ฉันไม่สนหรอกว่าพวกคุณจะเป็นยังไง หน้าที่ของฉันคือปกป้ององค์ชายเสี่ยวเจียน ไม่ใช่ปกป้องแคว้นเซียว”

หวู่เลี่ยงเริ่มหงุดหงิด

เขาทั้งเผาแก่นโลหิตของตัวเองและถูกเล่นงานปางตาย แต่เขาไม่นึกว่าอวี่เหวินเฉียงจะยังไม่ไว้ใจพวกเขา

อวี่เหวินเฉียงรีบอธิบาย “ท่านนักพรตหวู่เลี่ยง อย่าเพิ่งโกรธ มีบางเรื่องที่เราไม่อาจควบคุมได้ มีเพียงฝ่าบาทเท่านั้นที่มีอำนาจตัดสินใจ”

หากหวู่เลี่ยงไป ก็ไม่มีทางที่คนเหล่านี้จะหยุดองค์ชายฉือได้

“ฝ่าบาทอยู่ไหน? ป่านนี้แล้วทำไมถึงยังไม่ปรากฏตัว?” หวู่เลี่ยงถาม

ทุกคนต่างจ้องมองกันอย่างว่างเปล่า เพราะพวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าเซียวหยวนซานอยู่ที่ไหน

เฉินผิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า “องค์ชาย เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง สมาพันธ์ผนึกมารหมายหัวผม”

ทันใดนั้น ดวงตาของหวู่เลี่ยงก็เป็นประกายหลังจากที่ได้ยินคำพูดของอวี่เหวินเฉียง เขาอุทานว่า “จริงด้วย! องค์ชายเสี่ยวเจียนคือท่านผู้สร้างที่กลับชาติมาเกิด องค์ชายมีเลือดของท่านผู้สร้างอยู่ในตัว เราน่าจะเอามาใช้ประโยชน์ได้!”

หลังจากที่พูดจบ หวู่เลี่ยงก็ดึงตราประทับออกมาจากเสื้อคลุมของเขา จากนั้นเขาก็หันไปหาเสี่ยวเจียนและพูดว่า “องค์ชายเสี่ยวเจียน ขอเลือดของท่านด้วย!”

“ท่านนักพรตหวู่เลี่ยง ข้าคือร่างกลับชาติมาเกิดของท่านผู้สร้างจริงหรือ?” เสี่ยวเจียนถามด้วยน้ำเสียงที่ดูเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เสี่ยวเจียนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ข้าจะเป็นร่างกลับชาติมาเกิดของท่านผู้สร้างได้ยังไง?

“องค์ชายเสี่ยวเจียน อย่าเพิ่งถาม ขอเลือดของท่านด้วย!” หวู่เลี่ยงรบเร้า

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เสี่ยวเจียนก็ได้แต่จิ้มปลายนิ้วและปล่อยให้เลือดสดๆ หยดลงบนตราประทับ

ฟุ่บ!

เมื่อเลือดของเสี่ยวเจียนหยดลงมา ตราประทับก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ไม่นานร่างเงาสีทองก็ปรากฏขึ้นจากตราประทับ เงานั้นประสานมือสวดภาวนา เคราและคิ้วสีขาวตัดกับชุดคลุมนักพรตขนาดใหญ่ที่ร่างเงานั้นสวมอยู่ แผ่กลิ่นอายของปัญญาและความเงียบสงบออกมา