หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4502

เมื่อได้ยินคำตำหนิด้วยความโมโหร้ายของหวู่เลี่ยง ทุกคนก็พูดไม่ออกชั่วขณะ ถึงจะเป็นนักพรตก็ปากจัดได้!

“ตาแก่หัวโล้น เจ้ามันดีแต่ปาก!”

องค์ชายฉือยิ้มมุมปากแล้วตบอย่างรวดเร็ว

การตบครั้งนี้ทำให้หวู่เลี่ยงกระเด็นออกไป จากนั้นเขาก็ลอยไปกระแทกต่อหน้าทุกคนอย่างรุนแรง

หวู่เลี่ยงไอออกมาเป็นเลือด จากนั้นเขาก็หันไปหาอวี่เหวินเฉียงแล้วพูดว่า “ท่านสมุหนายก แคว้นเซียวไม่มียอดฝีมืออีกแล้วหรือ? ฉันขอเวลาพักหายใจสักครู่”

“เอ่อ...”

ชั่วขณะหนึ่ง ใบหน้าของอวี่เหวินเฉียงมีความละอาย อันที่จริงแล้วยังมียอดฝีมือในแคว้นเซียว แต่เขาไม่มีอำนาจสั่งการยอดฝีมือเหล่านั้น

องค์ชายเซียวหันไปทางอวี่เหวินเฉียงแล้วพูดว่า “ท่านสมุหนายก ข้าจำได้ว่าท่านพ่อเคยพูดถึงใต้นครหลวงแคว้นเซียว ที่นั่น-”

อวี่เหวินเฉียงรีบพูดแทรก “องค์ชาย ได้โปรดอย่าพูดอะไรอีกเลย เรื่องพวกนั้นเป็นความลับสำคัญของแคว้นเซียว!”

“ท่านสมุหนายก แคว้นเซียวกำลังจะล่มสลายแล้ว ท่านยังจะปกปิดอยู่อีกหรือ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะพาองค์ชายเสี่ยวเจียนไปจากที่นี่ ฉันไม่สนหรอกว่าพวกคุณจะเป็นยังไง หน้าที่ของฉันคือปกป้ององค์ชายเสี่ยวเจียน ไม่ใช่ปกป้องแคว้นเซียว”

หวู่เลี่ยงเริ่มหงุดหงิด

เขาทั้งเผาแก่นโลหิตของตัวเองและถูกเล่นงานปางตาย แต่เขาไม่นึกว่าอวี่เหวินเฉียงจะยังไม่ไว้ใจพวกเขา

อวี่เหวินเฉียงรีบอธิบาย “ท่านนักพรตหวู่เลี่ยง อย่าเพิ่งโกรธ มีบางเรื่องที่เราไม่อาจควบคุมได้ มีเพียงฝ่าบาทเท่านั้นที่มีอำนาจตัดสินใจ”

หากหวู่เลี่ยงไป ก็ไม่มีทางที่คนเหล่านี้จะหยุดองค์ชายฉือได้

“ฝ่าบาทอยู่ไหน? ป่านนี้แล้วทำไมถึงยังไม่ปรากฏตัว?” หวู่เลี่ยงถาม

ทุกคนต่างจ้องมองกันอย่างว่างเปล่า เพราะพวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าเซียวหยวนซานอยู่ที่ไหน

เฉินผิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า “องค์ชาย เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง สมาพันธ์ผนึกมารหมายหัวผม”