หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4503

เมื่อเห็นว่าเขาอัญเชิญนักพรตมาจริงๆ ทุกคนก็ตะลึง

องค์ชายฉือมองดูเฉยๆ สายตาของเขาสงบราวกับน้ำนิ่ง แต่ก็แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

“อมิตาภพุทธ...”

หลังจากร่างเงาของนักพรตส่งเสียงภาวนา แสงธรรมนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้น แต่ละดวงพุ่งตรงมาที่องค์ชายฉือ

องค์ชายฉือเพียงแค่โบกมือปัดอย่างไม่แยแส

ตูม!

คลื่นรัศมีน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้ามาเหมือนคลื่นยักษ์ ปิดกั้นแสงธรรมทุกดวงได้อย่างหมดจด

เงาของนักพรตก้าวไปข้างหน้า และแสงธรรมอันเจิดจ้าก็ปะทุขึ้นที่ใต้ฝ่าเท้า

แสงธรรมนั้นราวกับเสาขนาดใหญ่ที่ปะทุขึ้นจากด้านล่างองค์ชายฉือ

องค์ชายฉือหัวเราะอย่างเย็นชา ทันใดนั้นก็ย่ำเท้าลงบนพื้น

ตูม!

แค่กระทืบครั้งเดียว เสาแสงธรรมขนาดมหึมาก็แตกสลายอย่างน่าตกตะลึงและหายไปหมดสิ้น

ร่างเงาของนักพรตยังคงก้าวเดินไปข้างหน้า ทุกย่างก้าวจะมีดอกบัวสีขาวปรากฏขึ้นใต้เท้า หลังจากเดินไปได้เก้าครั้ง ดอกบัวสีขาวเก้าดอกก็ปรากฏขึ้นด้านหลังร่างเงาของนักพรต

ดอกบัวสีขาวเก้าดอกบรรจบกัน กลายเป็นกรงดอกบัวขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้าหาองค์ชายฉือ

กรงดอกบัวลอยลงมาจากฟากฟ้า แสงธรรมอันไร้ที่สิ้นสุดแผ่กระจายออกมาจากภายในกรง

องค์ชายฉือเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ในที่สุดสีหน้าของเขาก็ดูจริงจัง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ขยับตัว เขาพลิกฝ่ามือและรัศมีสีขาวสองสายก็พุ่งออกมาจากมือของเขา มุ่งตรงไปยังกรงดอกบัว

ตูม!

เสียงระเบิดดังสนั่นราวกับฟ้าร้องคำราม ทำเอาหูของทุกคนอื้อ

จากนั้นกรงดอกบัวก็แตกกระจาย ทำให้เศษดอกบัวสีขาวนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไปทั่วทั้งนครหลวง

อาคารหลายหลังพังทลายลงมา และชาวแคว้นเซียวจำนวนมากต้องพบกับจุดจบอันน่าสลดภายใต้เศษดอกบัวเหล่านี้

เฉินผิงพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครโค่นเด็กตรงหน้าพวกเขาได้

เขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะมีคนที่ทรงพลังขนาดนี้อยู่ในสมาพันธ์ผนึกมาร

“ตาแก่หัวโล้น แม้จะเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เสี้ยวเดียวก็มากพอที่จะทำให้ข้าสนใจได้ ไม่ธรรมดา แต่ถ้าเจ้าคิดว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์พรรค์นั้นจะเอาชนะข้าได้ก็ฝันไปเถอะ”

หลังจากองค์ชายฉือพูดจบ เขาก็ทิ้งอมยิ้มที่กำลังดูดอยู่ ทันใดนั้นดาบยาวก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

ดาบยาวนั้นสูงกว่าองค์ชายฉือ ทั้งกว้างและหนากว่าดาบทั่วไป ยิ่งไปกว่านั้นวงแหวนสองสามวงบนดาบก็ยังส่งเสียงดังก้องกังวาน

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

องค์ชายฉือฟันดาบยาวในมือของเขา เกิดเสียงที่กังวานไปทั่ว

ในขณะเดียวกัน ลำแสงดาบเจิดจ้าก็ฟันผ่านห้วงมิติ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ร่างเงาของนักพรตจึงประสานมือเข้าด้วยกัน ร่างนั้นเปล่งแสงสีทองในขณะที่ยืนนิ่ง เผชิญหน้ากับลำแสงดาบที่พุ่งเข้ามาอย่างกล้าหาญ

แสงนั้นพุ่งเข้ามา ตามด้วยเสียงกระแทกดังสนั่น ทำเอาร่างเงาสั่นสะเทือนไปชั่วขณะ