หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4546

สรุปบท ตอนที่ 4546 แพะรับบาป: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 4546 แพะรับบาป จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 4546 แพะรับบาป คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

“ฝ่าบาท ท่านช่วยดูพื้นที่ในวงกลมสีแดงนี้หน่อยได้ไหม? มันคือที่ไหน?” เฉินผิงกางแผนที่ออกต่อหน้าเซียวหยวนซาน

หลังจากตรวจดูอย่างละเอียด เซียวหยวนซานก็ส่ายหัวและกล่าวว่า “ข้าไม่แน่ใจ ดูเหมือนว่าสถานที่นี้จะอยู่ในเขาเทียนโหมว ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ข้าไม่ค่อยเดินทางผ่าน แต่ข้ารู้ว่าก่อนเกิดศึกแห่งทวยเทพ มีเมืองโบราณอยู่ที่นั่นหลายแห่ง และพื้นที่นั้นกว้างใหญ่ไพศาล หลังศึกแห่งทวยเทพ เมืองโบราณหลายแห่งในอาณาจักรนิรันดร์ถูกทำลาย หากไม่ใช่เพราะศึกนั้น แคว้นเซียวก็คงเป็นแค่แคว้นปลายแถวในอาณาจักรนิรันดร์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทำเครื่องหมายไว้ที่จุดนี้ แสดงว่าที่นั่นต้องมีบางอย่างไม่ธรรมดา”

“ใช่ ผมก็คิดเหมือนกัน ผมจะลองตรวจสอบดูถ้ามีเวลา” เฉินผิงเก็บแผนที่ไว้

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้ตรวจสอบสถานที่ซึ่งถูกทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่ทันที แต่เขาเริ่มฝึกฝนในแคว้นเซียวโดยใช้ทรัพยากรที่ได้มา

ในระหว่างนั้นเซียวหยวนซานก็เริ่มสร้างนครหลวงขึ้นใหม่ เนื่องจากแคว้นเซียวจะยั่งยืนไปอีกสามพันปี จึงไม่ต้องกังวลว่าสมาพันธ์ผนึกมารจะตอบโต้อีก

ระหว่างนั้น สั่วเทียนเจิ้งและพรรคพวกหลบหนีกลับมายังฐานทัพของสมาพันธ์ผนึกมาร หลัวต้านั่งอยู่บนบัลลังก์ โดยมีสั่วเทียนเจิ้งและยอดฝีมือของสมาพันธ์ผนึกมารยืนอยู่ทั้งสองข้าง แต่ละคนก้มหน้าลงด้วยความสิ้นหวัง

พวกเขาขวัญหนีดีฝ่อกันหมด หากแม้แต่เจ้าแคว้นยังตกใจกลัวและหนีไป พวกเขาก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว

หลัวต้าดื่มเหล้าไม่หยุด

เมื่อได้สัมผัสกับความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ความกลัวตายได้ฝังรากลึกลงไปในใจของเขา

เขาไม่กล้ากลับไปที่ตำหนักลำดับสิบ เพราะเขาไม่รู้จะแก้ตัวกับราชาสิบตำหนักอย่างไร

บรรยากาศภายในฐานทัพสมาพันธ์ผนึกมารตึงเครียดชวนอึดอัด

ครู่ต่อมาหลัวต้าก็ลุกขึ้นยืน เรียกความสนใจจากทุกคนที่อยู่ที่นั่น ทุกสายตาจับจ้องเขา

“ตามข้ามาที่ตำหนักลำดับสิบ” หลัวต้าพูดกับสั่วเทียนเจิ้ง

“ท่านหลัวต้า ฉัน... ต่อให้ฉันกลับไปด้วยมันจะเปลี่ยนอะไรได้หรือ?” สั่วเทียนเจิ้งไม่กล้ากลับไปอีก เพราะเขาเกรงกลัวที่จะเผชิญหน้ากับราชาสิบตำหนัก

“เจ้าต้องกลับไป มียอดฝีมือระดับนั้นในอาณาจักรนิรันดร์แต่เจ้ากลับไม่บอกเรา นี่มันละเลยหน้าที่ชัดๆ!” หลัวต้าอุทานด้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตาม เมื่อดวงไฟวิญญาณลุกขึ้นอีกครั้งในเวลาไม่นานหลังจากนั้น ราชาสิบตำหนักก็เริ่มสงสัยว่าดวงไฟวิญญาณมีอะไรผิดปกติหรือไม่

“ข้าถูกสังหาร แต่คนทำชุบชีวิตข้ากลับขึ้นมาอีกครั้ง” หลัวต้าตอบตามตรงโดยไม่กล้าปิดบังรายละเอียด

“เขาฆ่าเจ้าแล้วก็ชุบชีวิตเจ้าเหรอ?” ราชาสิบตำหนักตกตะลึง “เกิดอะไรขึ้น? มีคนที่ทรงพลังขนาดนั้นในอาณาจักรนิรันดร์ด้วยหรือ?”

หลัวต้าเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างละเอียดแล้วกล่าวว่า “ท่านราชา เป็นเพราะการสืบสวนที่บกพร่องของสั่วเทียนเจิ้ง จึงทำให้ข้าประมาทศัตรูและสูญเสียครั้งใหญ่”

หลัวต้าโยนความผิดที่เขาประเมินศัตรูต่ำเกินไปให้สั่วเทียนเจิ้ง

“เขาเป็นใครกันถึงได้สังหารเจ้าและชุบชีวิตให้เจ้าได้อย่างง่ายดาย? คนผู้นี้เป็นใคร? เขาใช้พลังแบบไหนกันแน่?” ราชาสิบตำหนักไม่ได้กล่าวโทษ

แต่เขากลับสนใจในตัวคนที่หลัวต้าพูดถึง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร