หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4547

“ท่านราชา ข้าได้ยินว่าคนอื่นเรียกเขาคุณชี่ ส่วนเรื่องตัวตนหรือความสามารถของเขานั้นข้าไม่รู้เลย” หลัวต้ารายงาน

“เจ้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความสามารถของเขาเลยหรือ? เจ้ามัวทำอะไรอยู่”

ราชาสิบตำหนักแค่นเสียงเย็นชา

หลัวต้าตัวสั่นด้วยความกลัว ทันใดนั้นสั่วเทียนเจิ้งก็พูดแทรกขึ้น “ถึงฉันจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับความสามารถของคุณชี่ผู้นี้ แต่เจ้าแคว้นอี้ไป๋หนีไปเมื่อเห็นเขา...”

“เจ้าแคว้นอี้ไป๋ก็โผล่มาด้วยหรือ?” คิ้วขององค์ชายฉือขมวดด้วยความสงสัย

“ตอนที่เจ้าแคว้นอี้ไป๋ปรากฏตัว เขามองเพียงแวบเดียวแล้วก็หนีไป”

สั่วเทียนเจิ้งพยักหน้า

“เหตุใดผู้อาวุโสขั้นเซียนเหล่านี้ซึ่งไม่เคยสนใจความเป็นไปของอาณาจักรนิรันดร์มาหลายปี และเอาแต่บำเพ็ญเพียรเพื่อขึ้นเป็นเซียนถึงได้ปรากฏตัวกะทันหัน? ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังหนีไปด้วยความกลัว เป็นไปได้ยังไง? มีผู้บำเพ็ญเพียรในอาณาจักรนิรันดร์ที่ก้าวข้ามขั้นเซียนไปแล้วอย่างนั้นหรือ?”

ราชาสิบตำหนักครุ่นคิด รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ราชาสิบตำหนักก็ถามว่า “ถ้าคนที่ชื่อคุณชี่เก่งกาจขนาดนั้น แล้วเจ้าหนีรอดมาได้อย่างไร?”

“ท่านราชา เราไม่ได้หนี เขาปล่อยเราไป เขาบอกชัดเจนว่าเขาจะไม่ช่วยเฉินผิงฆ่าใคร” หลัวต้ารีบอธิบาย

“แปลก...” ราชาสิบตำหนักไม่เข้าใจว่าคุณชี่มีความสัมพันธ์แบบไหนกับเฉินผิงกันแน่

“เอาล่ะ พวกเจ้าไปได้แล้ว เราจะทำตามแผนของสมาพันธ์ผนึกมารต่อไปเพื่อยึดครองอาณาจักรนิรันดร์ให้เร็วที่สุด ข้าเชื่อว่าอาคมฟ้าดินจะอยู่ได้อีกไม่นาน เมื่อมันพังทลายลง ผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรแดนสรวงที่ถูกขังไว้หลายคนจะได้กลับบ้าน เราจะไม่ต้องซ่อนตัวในตำหนักลำดับสิบอีกต่อไป อาณาจักรนิรันดร์จะกลายเป็นฐานทัพของเรา” ราชาสิบตำหนักพูดกับสั่วเทียนเจิ้ง

“ฉันรับรองว่าจะทุ่มสุดตัวและไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ท่านราชา!” สั่วเทียนเจิ้งพูดพร้อมกับถอนหายใจยาว

ราชาสิบตำหนักไม่ได้ลงโทษเขา ซึ่งทำให้เขาโล่งใจ

ในขณะเดียวกันที่แคว้นเซียว เฉินผิงได้รับทรัพยากรไม่จำกัดและเริ่มฝึกฝนอย่างหนักที่สุดเท่าที่จะทำได้

เมื่อได้รับข่าว เฉินผิงก็รีบไปจากแคว้นเซียวทันทีและรีบมุ่งหน้าไปยังเมืองหนานจิง

เฉินผิงรู้ว่าเมื่อมู่คุนหลงรู้ว่าลูกชายเสียชีวิต เขาจะต้องแก้แค้นแน่นอน

หากตามหาเฉินผิงไม่พบ เขาก็คงหันไประบายความแค้นใส่ตำหนักก่วงหานแทน

ดังนั้นเฉินผิงจึงขึ้นเรือเหาะพร้อมกับจี้อวิ๋น และรีบมุ่งหน้าไปยังเมืองหนานจิงโดยเร็ว

ภายในเมืองหนานจิง มู่คุนหลงผู้เป็นประมุขตระกูลมู่กำลังนั่งอยู่ในสำนักย่อยของสำนักว่านถงแห่งเมืองหนานจิง ซึ่งซิงเฉียนกำลังต้อนรับเขาอยู่

แม้ว่าตระกูลมู่จะมีอิทธิพลสูงในแถบนี้ แต่มู่คุนหลงก็ยังไม่กล้าที่จะเป็นศัตรูกับสำนักว่านถง

“ประมุขมู่ ทุกคนในเมืองหนานจิงต่างก็ได้เห็นการประลองของลูกชายคุณ แม้ว่าเฉินผิงจะฆ่าเขา แต่ก็เป็นการต่อสู้อย่างยุติธรรม สำนักว่านถงรับรองได้ เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนที่ชมการประลองต่างวางเดิมพันไว้แล้ว ฉันเข้าใจว่าคุณปรารถนาจะแก้แค้นแทนลูกชาย คุณเลือกที่จะฆ่าเฉินผิงในสังเวียนได้ และจะไม่มีใครครหา อย่างไรก็ตาม หากคุณบุกโจมตีตำหนักก่วงหาน มันจะสร้างความเสียหายใหญ่หลวงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น คุณจะไม่ได้ล้างแค้นให้ลูกชายอีกด้วย!” ซิงเฉียนเกลี้ยกล่อมมู่คุนหลง