หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4558

ในไม่ช้าก็มีพระราชวังปรากฏอยู่ตรงหน้าเฉินผิง พระราชวังนั้นยิ่งใหญ่และสง่างาม มันแผ่รัศมีอันโอ่อ่าออกมา

แสงที่เขาเห็นส่องออกมาจากพระราชวัง

เฉินผิงเดินเข้าไปใกล้ หลังจากสำรวจบริเวณโดยรอบแล้ว เขาก็เดินลึกเข้าไปในวัง

แสงส่องมาจากโถงหลัก แม้ว่าประตูและหน้าต่างรอบห้องโถงจะปิดสนิท แต่แสงนั้นดูเหมือนจะส่องทะลุผ่านทุกสิ่ง

เฉินผิงผลักประตูห้องโถงออกและก้าวเข้าไป ตรงกลางห้องโถงมีเชิงเทียนตั้งอยู่ โดยบนนั้นมีเทียนเล่มเดียวที่กำลังลุกไหม้

แม้จะมีเพียงเล่มเดียว แต่แสงของมันก็สว่างพอจนเฉินผิงมองเห็นได้จากระยะไกล แสงเทียนเล่มนั้นยังทะลุผ่านกำแพงได้หลายชั้น ซึ่งถือว่าประหลาดมาก

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านกับความแปลกประหลาดขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้แสงเทียน

“มีคนอยู่ที่นี่ไหม? สวัสดี” เฉินผิงตะโกนขณะเดินไปข้างหน้า

เนื่องจากมีแสงเทียน แสดงว่าต้องมีใครสักคนอยู่แถวนี้

“ไม่มีคนอยู่ที่นี่ มีแค่แกคนเดียว”

เสียงแหบพร่าดังก้องไปทั่วห้องโถง

เฉินผิงหยุดชะงัก เขามองไปรอบๆ ก่อนจะถามว่า “ถ้าคุณไม่ใช่คน แล้วคุณพูดจาเหมือนมนุษย์ได้ยังไง?”

เสียงนั้นลังเลชั่วขณะก่อนจะหัวเราะออกมา “ฉันไม่ใช่มนุษย์ ฉันเป็นเทพ เทพที่ควบคุมชีวิตและความตายของแก ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว ชะตาของแกจึงอยู่ในกำมือของฉัน”

เมื่อเสียงนั้นพูดจบ รัศมีก็ปรากฏขึ้นทั่วห้องโถงและเข้าปกคลุมเฉินผิง เขาดิ้นรนอย่างสิ้นหวังในขณะที่รัศมีดูดพลังวิญญาณของเขาอย่างรวดเร็ว

สิ่งนั้นดูเหมือนไม่สนใจจะฆ่าเฉินผิง แต่กลับคิดจะสูบพลังวิญญาณของเขาหมดลงและทำให้เขาไม่มีแรงต่อต้าน

เฉินผิงนอนลงบนพื้นและสังเกตร่างทั้งสาม พวกเขาไม่มีรัศมีของผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ แต่กลับแผ่ปราณอสูรออกมา

ยิ่งกว่านั้น นี่ไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของพวกเขา แต่เป็นเพียงร่างเงา

เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงติดอยู่ในวงแหวนลวงตา และทั้งสามไม่ได้อยู่ที่นี่แต่ถอดจิตเข้ามา

“ลู่เซียง ไปเอาหัวใจของเจ้าเด็กนั่นมา ระวังด้วย ถ้าเขาตายหัวใจก็จะไร้ประโยชน์” ชายในชุดเขียวสั่งอีกร่างที่อยู่ข้างเขา

ลู่เซียงพยักหน้าและชักมีดวาววับออกมาอย่างคล่องแคล่ว

เมื่อเห็นลู่เซียงเข้ามาใกล้ เฉินผิงก็ยืนขึ้นพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า

“แกยังยืนไหวอยู่อีกหรือ?” ผู้อาวุโสชางถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเฉินผิงลุกขึ้น