หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4562

หากพวกเขาตายอาจจะดีกว่านี้ เมื่อวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาอยู่ในกำมือของเฉินผิง เรื่องมันก็จะยิ่งซับซ้อนขึ้น เพราะไม่ใช่เรื่องของความเป็นความตายอีกต่อไป

เฉินผิงใช้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทรมานพวกเขาได้ ชีวิตของพวกเขาจะไม่ต่างกับตกนรก

ผู้อาวุโสชางที่โกรธเคืองตะโกนใส่เฉินผิง “แกจะทำอะไรกันแน่?”

“ผมแค่ต้องการให้พวกคุณพาผมไปที่นครอสูรเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากกว่านั้น” เฉินผิงตอบ

“เป็นไปไม่ได้ ถ้าฉันพาแกไปที่นครอสูรและเจ้าเมืองรู้เรื่องนี้ ตระกูลของเราจะพินาศ!” ผู้อาวุโสชางพูดหนักแน่น

“ก็ไม่แน่ ผมก็มีรัศมีของเผ่าอสูรเหมือนกัน ผมจะกลมกลืนไปกับพวกคุณได้อย่างแนบเนียน แต่ถ้าไม่ยอม ผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทรมานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ด้วยเพลิงปีศาจทุกวัน ทำให้พวกคุณอยากตายๆ ไปเสียให้พ้น” เฉินผิงพูดอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่ อย่า...” ชายชุดเขียวร้องขอเฉินผิง จากนั้นเขาก็หันไปหาผู้อาวุโสชางแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสชาง ยอมๆ ไปเถอะ นครอสูรกว้างใหญ่มาก มีผู้บำเพ็ญเพียรที่เดินทางคนเดียวมากมาย คงไม่มีใครพบตัวเขา”

“ผู้อาวุโสชาง ฉันคิดว่าเราควรยอมทำตามเขา ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาด เราก็แค่ปล่อยเขาไว้ข้างนอกเมือง เขาหาทางเข้ามาเองได้ไม่ใช่หรือ” ลู่เซียงเสนอด้วยความกังวลเช่นกัน

ผู้อาวุโสชางเหลือบมองทั้งสองคน เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ก็ได้ เราจะพาแกไปที่เมือง แต่เราจะไปส่งแค่ที่นอกประตูเมืองเท่านั้น จากจุดนั้นเป็นต้นไป เราจะแยกย้ายราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน นอกจากนี้กฎของนครอสูรนั้นเข้มงวดมาก อย่าคิดจะใช้ความรุนแรงภายในเมือง ไม่อย่างนั้นจะถูกผู้คุมกฎจับตัว”

“ไม่มีปัญหา” เฉินผิงพยักหน้า

ในขณะนั้น เฉินผิงแค่อยากรู้ว่าเขาจะไปที่นครอสูรได้อย่างไร ส่วนสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อไปถึงเมืองเป็นเรื่องของอนาคต

เมื่อเฉินผิงเห็นด้วย ผู้อาวุโสชางก็กระโดดขึ้นไปอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นพวกเขาก็เหาะไปที่ขอบฟ้า

เฉินผิงไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่เขารู้สึกราวกับว่าทิวทัศน์รอบตัวไม่เปลี่ยนแปลงเลย ราวกับว่าพวกเขาอยู่ที่จุดเดิมตลอดเวลา

“พวกคุณไม่ได้หลอกผมใช่ไหม? มันเหมือนกับว่าเราไม่ได้ไปไหนเลย”

ไม่นานแสงสีขาวก็ส่องสว่างต่อหน้าเฉินผิง ตามมาด้วยเมืองขนาดใหญ่ที่ปรากฎขึ้น

เมื่อเห็นเมืองตรงหน้าเขา เฉินผิงก็ถึงกับทึ่ง

เขาเคยเห็นเมืองในอาณาจักรนิรันดร์มาแล้วมากมาย รวมถึงนครหลวงของแคว้นเซียว แต่เมืองที่อยู่ตรงหน้าเขาใหญ่โตกว่าเมืองอื่นๆ ที่เขาเคยไปมาหลายเท่า

ยิ่งกว่านั้น รอบเมืองยังมีหมู่บ้านและเมืองอีกหลายแห่งที่มีขนาดต่างกันไป

ที่แห่งนี้ราวกับอาณาจักรขนาดย่อม พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลของมันสามารถรองรับผู้บำเพ็ญเพียรได้หลายแสน เป็นภาพที่เกินจินตนาการ

ผู้อาวุโสชางมองเฉินผิงแล้วพูดว่า “ที่นี่คือนครอสูร จากนี้เราต้องแยกทางกันแล้ว!”

เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็สะบัดมืออย่างรวดเร็วเพื่อส่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์คืนให้ทั้งสาม