หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4564

“เสี่ยงมากกว่าจะหาผลึกเซียนก้อนใหญ่ขนาดนี้พบ แต่ก็คุ้มค่า หลังจากขายได้แล้ว ฉันก็จะเอาเงินไปช่วยพี่ที่อยู่ในคุก”

หลังจากที่หญิงสาวพูดจบ เธอก็หันไปหาเฉินผิงและถามว่า “แล้วคุณจะขายอะไร?”

“โอ้ ผมก็จะขายผลึกเซียนเหมือนกัน แต่มันก้อนไม่ใหญ่เท่าของคุณ”

เฉินผิงหยิบผลึกเซียนออกมาเช่นกัน แม้ว่ามันจะเล็กกว่าผลึกของหญิงสาวก็ตาม

“ฉันว่าผลึกของคุณก็ไม่ได้เล็กขนาดนั้น ฉันรู้จักร้านที่ให้ราคาดีที่สุด ทำไมคุณไม่ไปกับฉันล่ะ? จะว่าไปฉันยังไม่รู้ชื่อคุณเลย ฉันชื่อเหยาเม่ย” หญิงสาวเสนออย่างกระตือรือร้น

“ผมชื่อเฉินผิง” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆ

ทั้งสองคนจึงออกเดินทางไปด้วยกัน เนื่องจากพวกเขาอยู่ห่างจากนครอสูรราวห้าสิบกิโลเมตร จึงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะไปถึงจุดหมายปลายทาง

หลังจากนั้นไม่นาน คิ้วของเฉินผิงก็ขมวดเล็กน้อย ท่าทางของเขาดูไม่วางใจ

ไม่ไกลจากพวกเขา มีรัศมีแผ่เข้ามาจากด้านหลัง

เด็กสาวดูเหมือนจะยังไม่รู้ตัว เธอยังคงเดินต่อไปด้วยรอยยิ้มร่าเริงบนใบหน้า พร้อมคุยอย่างมีชีวิตชีวากับเฉินผิง

“เหยาเม่ย แกขโมยผลึกเซียนมาจากนายน้อยของเรา และยังกล้าเอาไปขายในนครอสูรอีก ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าแกจะหน้าด้านได้ขนาดนี้!”

ในขณะนั้นมีหลายคนวิ่งมาจากด้านหลังเฉินผิงและเหยาเม่ย พวกเขาปิดกั้นทางหนีของทั้งสอง

แม้จะมีท่าทีเป็นศัตรู แต่เหยาเม่ยก็ไม่ได้แสดงความกลัว เธอขยับเข้าไปใกล้เฉินผิงแล้วพูดว่า “ฉันขโมยผลึกเซียนจากนายน้อยของแกตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันแค่จะไปเยี่ยมพี่ชายที่นครอสูร อย่ามากล่าวหาลอยๆ ฉันจะไปที่นครอสูรกับเฉินผิง ถ้าทำให้เขาอารมณ์เสีย พวกแกจะต้องเสียใจ!”

ทุกคนในกลุ่มมองเฉินผิง ใบหน้าของพวกเขาเผยความกังวล

พวกเขาทุกคนเป็นผู้ทุกข์ยากระดับห้าถึงหก ย่อมไม่กล้าทำให้เฉินผิงซึ่งผู้ทุกข์ยากระดับเก้าขุ่นเคือง

อย่างไรก็ตาม พวกเขามาเพื่อนำผลึกเซียนกลับไป และไม่อาจปล่อยเหยาเม่ยไปได้

“ฟังนะ สหาย” พวกเขาพูด “พวกเราเป็นคนของป้อมไจ้ชื่อ ผู้หญิงคนนี้ขโมยผลึกเซียนของนายน้อยของเรา ดังนั้นเราจึงต้องเอามันกลับไป เราจะขอบคุณมากถ้าคุณไม่เข้ามายุ่ง”

หลังจากที่ชายไว้เคราได้รับผลึกเซียนแล้ว เขาก็ก็ใช้วิชาจับตัวเหยาเม่ยไว้

“ปล่อยฉัน ปล่อยฉันไป ฉันคืนผลึกเซียนให้แล้วนี่” เธอวิงวอน “ฉันต้องไปหาพี่ชายที่นครอสูร ฉันต้องไปหาพี่!”

เหยาเม่ยดิ้นรน แต่ความพยายามของเธอไร้ผล

เมื่อเห็นเหยาเม่ยดิ้นรน เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้าและขวางทางผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้น

“สหาย เธอคืนผลึกเซียนให้กับคุณแล้ว คุณช่วยปล่อยเธอไปได้หรือเปล่า?” เฉินผิงบอกผู้บำเพ็ญเพียรที่ไว้เครา

ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นกวาดตามองเฉินผิง ก่อนจะโบกมือและปล่อยเหยาเม่ยให้เป็นอิสระ

เมื่อเผชิญกับพลังที่เหนือกว่า เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมถอย

หลังจากเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรจากไป เหยาเม่ยก็เริ่มร้องไห้ น้ำตาของเธอร่วงลงมาเหมือนฝน